عمربن سعد با طمع دستیابی به ری به کربلا رفت

در آن دوران عبیدالله  برای تصرف شهر ری عمربن سعد را با چهارهزار نفر سپاه تجهیز و آماده حرکت بود.

اما پس از ورود امام حسین به کربلا، وحشت از حمایتهای مردمی، عبیدالله را بر آن داشت تا به عمربن سعد دستور دهد به کربلا رفته و کار امام حسین و یارانش را یکسره کند. عمر ابتدا از این کار امتناع کرد.

عبیدالله در پاسخ، حکومت ری را به او یادآوری و شرط دستیابی به آن منصب و موقعیت را جنگ با حسین (ع) دانست و با این حیله، تردید در دل لرزان و اراده سست عمر انداخت، زیرا به خوبی می دانست که ری برای او بسیار ارزشمند است.

سرانجام عمر از او مهلت خواست تا فکر کند، با وجود همه مخالفتهایی که از سوی اطرافیان عمر شد، وی از برخی افراد خواست پیغامی برای امام حسین (ع) برده و از او بپرسند چرا قصد کوفه کرده است . ولی چون آنان خودشان برای امام نامه فرستاده بودند از مواجهه با امام شرمگین بودند به همین دلیل از اجرای چنین خواسته ای سر باز زدند .

سرانجام قره ابن قیس حنظلی مأمور شد نزد امام رفته و علت حرکت به سوی کوفه را جویا شود.

امام در پاسخ فرمود که مردم کوفه طی نامه هایی او را به این شهر دعوت کرده اند . حال اگر پشیمان شده اند ، باز خواهیم گشت.

قره ابن قیس خبر را به گوش عمر رساند . او نیز عین واقعه را برای عبیدالله نوشت. عبیدالله در پاسخ به عمر نوشت : حالا که چنگال ما او را در برگرفته ، امید رهایی دارد . دیگر نجاتی برای او نیست . عمر، مرادت را فهمیدم . به حسین بگو او و همه همراهانش باید با یزید بیعت کنند ، پس از آن ، درباره آنها تصمیم خواهیم گرفت .

درنهایت، طمع دستیابی به ری، عمربن سعد را سست و واداشت تا در رأس سپاه 4 هزار نفری از کوفه خارج و یک روز پس از ورود امام حسین(ع) به کربلا، وارد این سرزمین شد .