چهارم محرم سال 61 هجری قمری عبیدالله بن زیاد دستور داد مردم کوفه را با ارعاب و تهدید جمع کرده و در سخنانی گزاف، ضمن تمجید از معاویه و یزید، با وعده پول و هدیه مردم را به جنگ با امام حسین(ع) تشویق کرد .
سپس با همراهانش به سوى نخیله حرکت کرد و حصین بن نمیر، حجار بن ابجر، شبث بن ربعى و شمر بن ذى الجوشن را به کربلا فرستاد تا عمر بن سعد را در جنگ با حسین ابن علی (ع ) کمک کنند.
شمر بن ذى الجوشن پس از عمربن سعد، نخستین فردى بود که با سپاهی چهار هزار نفری و آزموده براى جنگ با امام حسین اعلام آمادگى کرد .
پس از آن یزید بن رکاب کلبى با دو هزار، حصین بن نمیر با چهار هزار نفر، مضایر بن رهینه مازنى با سه هزار نفر و نصر بن حرشه با دو هزار نفر که جمعا بیست هزار نفر مى شدند برای مقابله با کاروان امام حسین(ع) اعلام آمادگی کردند.
در همین روز مذاکرات حضرت سید الشهداء با عمربن سعد براى وادارکردن امام به برای ملحق شدن به سپاه عمر بی نتیجه ماند .
عمربن سعد با رؤیای ری برای متوقف کردن امام او جلوگیری از پیشر وی آن حضرت، نهایت تلاش خود را می کرد .
ترغیب مردم کوفه به جنگ با سیدالشهداء توسط ثمره بن جندب از دیگر رخدادهای این روز است .
دیگر واقعه این روز جریان شبیث بن ربعی بود که ابتدا برای وارد نشدن به جنگ با امام خود را به بیماری زد . اما بعد از اینکه عبیدالله برای او پیغام فرستاد و او را منافق اعلام کرد ، وی از ترس شبانه نزد عبیدالله رفت ، همین فرد سرانجام فرمانده سپاهی با هزاران نفر شد تا با امام حسین (ع) بجنگد .
نظر شما