به گزارش خبرگزاری مهر، استخوانهای بازوها و پاها با کهولت سن ضعیف تر و شکننده می شوند زیرا این استخوانها در دوران جوانی تحت تاثیر ورزش قرار نداشته و وزن بدن را تحمل کرده اند. با این حال استخوانهای جمجمه که تقریبا هیچ وزنی را تحمل نمی کنند تقریبا بسیار سخت و در برابر شکستگی مقاوم باقی می مانند.
اکنون دانشمندان دانشگاه لندن با آزمایش این دو بخش متفاوت استخوانی بدن دریافته اند که آنها از نظر ژنتیکی نیز با یکدیگر تفاوت دارند. دانشمندان امیدوارند این یافته بتواند به ارائه شیوه های جدیدی برای متوقف کردن شکنندگی و پوسیدگی استخوانهای مچ و لگن در سنین بالا منجر شود.
افرادی که به پوکی استخوان مبتلا می شوند دارای استخوانهای ضعیفی که در برابر شکستگی بسیار سست هستند خواهند بود، این اختلال با افزایش سن افراد افزایش پیدا می کند به صورتی که در سن بالای 50 سال نیمی از زنان و یک پنجم کل مردان را تحت تاثیر خود قرار می دهد.
بر اساس گزارش تلگراف، محققان به منظور بررسی این پدیده جزئیات سلولهای استخوانی جمجمه و دیگر اندامهای موش را مورد بررسی و مقایسه قرار داده و متوجه تفاوتهایی میان ظاهر و رفتارهای این دو نوع سلول در آزمایشگاه شدند. به دلیل بزرگ بودن بیش از حد این تفاوت، محققان بر این باورند این تفاوتها در سنین اولیه و جنینی به وجود می آیند.
نظر شما