به نظر می‌رسد آنچه باعث می‌شود سینماگران کمتر از کارگردان‌های تلویزیون به سمت تجربه‌هایی درباره عاشورا بروند در کنار پرهزینه بودن ساخت فیلم‌های عظیم و تاریخی یعنی تجربه‌هایی شبیه "روز واقعه"، دشوار بودن پرداختن به این حادثه بزرگ و تاثیرگذار در فرهنگ شیعه از زاویه‌ای تازه است. سینماگران ایرانی بضاعت پرداختن به بخش‌های ناگفته این واقعه را در خود نمی‌بینند و ترجیح می‌دهند همچنان در فیلم‌ها اشاره‌هایی به تاثیر واقعه عاشورا بر زندگی، عقاید و باورهای افراد در دوره‌های مختلف داشته باشند.
البته نمونه موفق "روز واقعه" که همچنان تازه و باطراوت است نشان می‌دهد در صورت وجود یک فیلمنامه مناسب، تامین هزینه‌ها و همکاری یک گروه حرفه‌ای می‌توان امید داشت سینمای ایران آثاری فاخر و به یادماندنی با موضوع عاشورا و زندگی امام حسین (ع) بسازد. در این سال‌ها تجربه ساخت مجموعه شاخصی مانند "امام علی (ع)" و "ولایت عشق" نشان داده سینما و تلویزیون ایران قابلیت ساخت چنین آثاری را دارد اما تلویزیون به دلیل امکانات بیشتری که دارد می‌تواند بستر این تولیدات باشد، می‌توان تصور کرد ساخت مجموعه "مختارنامه" به کارگردانی داود میرباقری در سینما به این شکل و سیاق امکان پذیر نبود.
سینمای ایران به اندازه بضاعت در آثاری مانند "پرواز در شب"، "به خاطر هانیه"، "دست‌های خالی" و... اشاره‌هایی به ماجرای کربلا داشته است، اما این دریا می‌تواند انعکاسی بیشتر در سینما داشته باشد، واقعه کربلا در کنار مفاهیم و معانی والا و بالایی که دارد و زوایای پنهانی که به آن توجه نشده است، ارزش‌های داستانی دارد و می‌تواند منشا نوشتن قصه‌ها و خلق موقعیت‌های متنوع باشد، تجربه‌ای که بهرام بیضایی در "روز واقعه" داشته و داستانی خیالی را با ماجرای کربلا پیوند زده است.
زمانی ساخت مجموعه‌هایی درباره معصومین (ع) و امامان برای مخاطب ایرانی قابل باور نبود اما ساخت مجموعه‌های "امام علی" (ع) و "تنهاترین سردار" زمینه‌ای برای شکستن بعضی تابوها را فراهم کرد، سینمای ایران برای ساخت آثاری قابل قبول درباره زندگی و سیره امام حسین (ع) نیاز به برداشتن یک گام بزرگ دیگر دارد، شاید این گام با "روز رستاخیز" برداشته شود و پس از "روز واقعه" تصویر نورانی عاشورا در آئینه سینمای ایران منعکس شود.
نظر شما