افزایش قدرت اقتصادی و سیاسی از عوامل مهم تخریب محیط زیست است

دکترمحمدرضا ابویی مهرریزی در گفتگو با خبرنگار مهر در پاسخ به این سؤال که نگرانیهای متفکران را در زمینه محیط زیست تا چه اندازه جدی و اصیل تلقی می کنید، گفت: روند رو به رشد تغییرات اقلیمی و آب وهوایی و تأثیرات محسوس آن به لحاظ افزایش جمعیت، افزایش غیرطبیعی دمای زمین، ورود فزاینده آلودگیهای صنعتی به طبیعت، تخریب جنگلها و مراتع ، کاهش زیستگاه های طبیعی و انقراض برخی گونه های ارزشمند گیاهی و جانوری همگی مبین جدی بودن دغدغه ها و هشدارهای کارشناسان محیط زیست است .

این استاد دانشگاه پیام نور در مورد راهکارهای جلوگیری از تخریب زمین و محیط زیست نیز اظهار داشت: برای مقابله با هر تهدیدی باید زمینه ها و عوامل آن را باز شناخت . فعالیتهای بشری در قالب فرهنگ و تمدن مدرن ساختارها و شرایط بی سابقه‌ای را تحمیل کرده که مهمترین نمود آن بر هم خوردن نقش طبیعی انسان در چرخه حیات است . به عبارت دیگر بشر با اتکاء به دانش و فناوری جدید و افزایش توان خود در چیرگی بر نیروهای طبیعت ، اصل تعادل در نظام طبیعی زمین را دچار اختلال و بحران کرده است .

این محقق و پژوهشگر تصریح کرد: اصلاح اندیشه های فلسفی، اجتماعی و اقتصادی بشر و نحوه نگرش و انتظارات او نسبت به طبیعت و شیوه های بهره برداری از منابع آن می تواند نقش مؤثری در این راه ایفا کند . در واقع بهره برداری بی رویه از منابع طبیعی در جهت تولید صنعتی و مصرف هرچه بیشتر که افزایش ثروت و قدرت اقتصادی و سیاسی علت غائی آن است در فرآیند تخریب محیط زیست یک عامل اصلی و تعیین کننده است .

وی یادآور شد: شاید نگاه خردورزانه و مسئولانه  نسبت به مسائل جهان چون موضوع پر اهمیت محیط زیست با به دست دادن تعاریف تازه ای از انسان و جامعه بشری براساس فرهنگهای بومی و سنتی به ویژه مایه های پر بار معنوی راهکارهای مناسبی در دراز مدت برای حل بسیاری معضلات دنیا چون بحران محیط زیست باشد .

ابویی در پاسخ به این سؤال که برخی معتقدند آن چه بر محیط زیست می گذرد ناشی از طبیعت ویرانگر تکنولوژی است . آیا تکنولوژی ویرانگر است یا ما از آن بدرستی استفاده نمی کنیم ؟ گفت: البته تکنولوژی فی نفسه ویرانگر نیست و بستگی به فلسفه فناوری و شیوه بهره برداری ما از آن دارد .

وی افزود: بنابراین آن چه به مخرب بودن تکنولوژی و فرآیند توسعه اقتصادی و صنعتی در دنیای مدرن انجامیده ، بیش از هر عامل دیگری به الگوهای فرهنگی و اقتصادی شایع و غالب در جهان امروز باز می گردد.