هوشنگ جاوید پژوهشگر موسیقی با بیان این مطلب به غفلت از هنر موسیقی اصیل در مراسم عزاداری اشاره کرد و گفت : بی تفاوتی مسئولان به موسیقی مذهبی در عزاداریها و آیینهای مختلفی چون تاسوعا وعاشورا طی چند دهه گذشته موجب ایجاد یک اشتباه تاریخی در جامعه و بد تفهیم شدن موسیقی معنوی بین نسل جوان شده است.
وی در ادامه افزود : یکی از مشکلات موجود در عرصه موسیقی مذهبی به خصوص موسیقی عاشورایی این است که متاسفانه هنر موسیقی دغدغه سیاستگذاران فرهنگی نیست و مشکلاتی از این دست در انواع دیگر موسیقی مانند موسیقی دستگاهی، موسیقی نواحی، موسیقی کلاسیک و حتی موسیقی پاپ هم تاثیر مخرب گذاشته است. از سوی دیگر، حمایتهای نابجا از برخی محصولات موسیقایی که به نام موسیقی عاشورایی مجوز می گیرد و روانه بازار می شود به این مسئله دامن زده است.
این پژوهشگر همچنین خاطرنشان کرد: بخش عظیمی از فرهنگ موسیقایی به نام موسیقی مذهبی در کشور ما وجود دارد که ظرفیتهای آن هنوز شناخته نشده است و همین عدم شناخت مقوله نوحه خوانی را در مسیر انحرافی قرار داده است. به این معنا که در فرهنگ موسیقایی ما ترانه های سوگواری وجود دارد که این ترانه ها در سوگهای عشایری و قبایلی خوانده می شود مثل"راوراو" که در مراسم سوگ عشایر لر خوانده می شود یا آیین "چمرخوانی" کردها که در آیین سوگ طایفه ای برای از دست دارد بزرگان قوم با سورنا و دهل اجرا می کنند و حالا با نگاهی گذرا به ترانه های سوگواری و با توجه به نیازی که به اینگونه ترانه ها در جامعه حاکم است متوجه می شویم که این ترانه ها به نادرست به الگوهایی برای نوحه خوانی تبدیل شده اند.
وی افزود : به دلیل عدم پژوهش مناسب الگوهای درستی برای جامعه به وجود نیامده است و همین مسئله آسیب جدی به پیکره آیین عاشورا وارد کرد و به همین دلیل است که در حال حاضر جوانان فکر می کنند ترانه های سوگواری می توانند به عنوان نوحه استفاده شود و این غلط است.
جاوید در پایان گفت : البته ناگفته نماند کم دانشی برخی نوحه گران نسبت به مسائل نوحه خوانی و پشتوانه های دانش مذهبی و فرهنگی باعث به وجود آمدن آسیبهایی این چنینی شده است و وجود چنین مسائلی حاصل بی تفاوتی مسئولان نسبت به بازشناسی فرهنگها و بازآموزی آنها در زمینه موسیقی است.
نظر شما