سرنوشت غم انگیز برنامه جامع کاهش آلودگی هوا

به گزارش خبرنگار مهر، قرار بود با اجرای برنامه جامع کاهش آلودگی هوای تهران طی 10 سال گذشته کیفیت هوای تهران به استانداردهای سازمان بهداشت جهانی نزدیک شود. امری که البته به دلایل مختلف هرگز اتفاق نیافتاد. 

یک کارشناس محیط زیست درباره علل شکست این برنامه به خبرنگار مهر می گوید: این برنامه به دلیل عدم تخصیص بودجه کافی و نیز عدم مسئولیت پذیری وزارتخانه ها و ارگانهای ذیربط و از همه مهمتر عدم تصویب کامل این برنامه در مراجع ذیربط عملاً اجرای آن را با شکست کامل مواجه کرد."

به اعتقاد وحید نوروزی مهمترین شاخص برای اثبات شکست این برنامه ثبت 35 روز ناسالم در 9 ماه گذشته در شاخص کیفیت هوای تهران است. آن هم در شرایطی که استاندارد سازمان جهانی بهداشت تنها یک روز از سال را برای هر آلاینده مجاز می داند.

این همه در شرایطی رخ می دهد که کمیته اجرایی کاهش آلودگی هوای تهران نزدیک به یک سال است که کاملا منحل شده و کارگروه کاهش آلودگی هوای تهران با مسئولیت استانداری استان تهران پیگیری اقدامات و برنامه مدیریت کاهش آلودگی هوای تهران را از معضلی ملی به برنامه ای استانی تقلیل داده است.

این در حالی است که بر اساس برنامه چهارم توسعه کشور سازمان محیط زیست باید به گونه ای عمل می کرد که در آخرین سال اجرای این برنامه یعنی سال 88 کیفیت هوای تهران به شرایط مطلوب می رسید که متاسفانه این مسئله محقق نشد و در آخرین ماههای سال 87 صرفاً کارگروه کاهش آلودگی هوای تهران بر مبنای آئین نامه اجرایی تصویب شده در نشست هیئت وزیران تشکیل شده است.

برخی از کارشناسان محیط زیست با اشاره به کارگروه کاهش آلودگی هوای تهران معتقدند در یکسال اخیر این کارگروه وظایف خود را نشناخته و در حالی که قرار بود این کارگروه به ریاست استانداری تشکیل شود جای خود را با کمیته هماهنگی مواقع اضطراری آلودگی هوا اشتباه گرفته و در این یکسال تمام اقدامات خود را در قالب شرایط اضطراری تنظیم کرده است.

از نظر آنها آلودگی هوای تهران در چهار سال گذشته بدترین روزهای خود را پشت سر گذاشته است و در چنین شرایطی کارشناسان محیط زیست و طرفداران هوای پاک منتظر هستند تا ببینند در جلسه فردا رئیس جدید سازمان محیط زیست چه تمهیداتی را برای جبران شکست برنامه جامع کاهش آلودگی هوای تهران که زمان آن به پایان رسیده در نظر گرفته است. 

آیا قرار است در جلسه فردا اتفاق تازه ای رخ بدهد؟ این سئوالی است که اغلب دلسوزان محیط زیست از خود می پرسند. امری که به نظر می رسد با اوضاع و احوال نامطلوب تهران ضرورت آن بیش از پیش باشد.

به عقیده اغلب کارشناسان محیط زیست تهران نیازمند برنامه جدید و قابل اجرایی با تعیین متولیان امر در حد ملی برای برون رفت از معضل آلودگی هوای پایتخت است و پرداخت به مسائل موقتی و اضطراری آلودگی هوای تهران در حد مسکنهای لحظه ای دردی را از شهر تهران دوا نمی کند.

اصلی ترین معضل آلودگی هوای تهران موضوع خودروهای فرسوده است که مثل دملی چرکین با مصرف سوخت بالا و ایمنی پائین و خسارات شدید اقتصادی را به شهروندان تهرانی وارد می کند. امری که از سوی دولتمردان کاملا رها شده است و متولی پاسخگویی که بتواند کار آن را در قالب کمی و کیفی و در زمان مشخص اندازه گیری کند در حال حاضر وجود ندارد.

این در حالی است که بر اساس برنامه های از پیش طراحی شده استاندارد تولید خودرو در ایران باید تا دی ماه سال 89 بر اساس استاندارد یورو3 باشد. امری که به نظر نمی رسد در شرایط فعلی تحقق آن قابل تصور باشد.