تئاتر استانی در گیر و دار بودن یا نبودن/مرزبندی تئاتر استانها با تهران

به گزارش خبرنگار مهر در یاسوج، هم اکنون بودن در صحنه تئاتر شهرستان در نبود امکانات و حمایت های کافی بسیار سخت است و دل کندن و نبودن در این صحنه نیز آسان نیست.

چه بسیار هنرمندانی که به دنبال روزهای بهتر از این تئاتر کوچ کرده اند و راهی تهران شده اند و چه بسیار کسانی که به دلیل همین نداری ها صحنه را بوسیدند و عطای تئاتر را به لقایش بخشیدند.

با این حال این تئاتر بی چیز و ناخوش در آرزوی روزهای خوشی است که از زیر سایه تئاتر تهران خارج شود و در صحنه تئاتر کشور هنرنمایی کند.

تئاتری که از نفس گرم هنرمندان بی بضاعت شهرستان جان می گیرد و تنها با جشنواره ها زنده است.

یکی از کارگردانان مطرح کشور که امسال کار داوری جشنواره تئاتر مناطق را برعهده داشت، گفت: هم اکنون در شهرستانها تئاتر را برای فستیوال های مختلف تئاتر که در کشور برگزار می شود، کار می کنند.

علیرضا کوشک جلالی در گفتگو با خبرنگار مهر در یاسوج، افزود: اجرای تئاتر برای مردم در شهرستان ها بسیار کم است و شکاف بین نمایش و تماشاگر کاملا به چشم می خورد.

وی بیان کرد: چیزی که در ابتدا از تئاتر شهرستان به چشم می خورد کمبود امکانات در شهرستانها نسبت به مرکز و جاهای دیگر است.

جلالی تصریح کرد: کمبود امکانات در این تئاتر هم از نظر مادی مانند کمبود سالنهای تئاتر و هم از نظر آموزش و تحصیل و ارتباط با جریانهای مدرن تئاتری دیده می شود.

وی بیان داشت: به رغم این مسئله استعدادهای خیلی خوبی در تئاتر شهرستان وجود دارد که به صورت خود جوش کار می کنند و در صورت پرورش آنها تئاتر شهرستان آینده خوبی خواهد داشت.

عضو انجمن کارگردانان تئاتر ایران اظهار داشت: عدم وجود امکانات مناسب در تئاتر شهرستان باعث می شود که فاصله این تئاتر با تئاتر تهران بیشتر شود.

وی افزود: البته این مسئله به معنای این نیست که هرکس در تهران تئاتر کار می کند کارش بهتر از کارگردان تئاتر در شهرستان است.

جلالی تاکید کرد: باید بسترهای لازم ساختاری و محتوایی از سوی مسئولان امر برای رشد تئاتر شهرستان فراهم شود.

یکی از کارگردانان تئاتر در شهرستان گفت: مهمترین معضل کنونی تئاتر کشور مرزبندی بین تئاتر شهرستان با تئاتر تهران است.

رضا گشتاسب با بیان اینکه هم اکنون اینگونه القا شده که تئاتر شهرستان دچار یک بیماری است، افزود: عده ای محدودیتهایی را از بالا القا می کنند و سعی می کنند خلاقیت را از این تئاتر بگیرند که با این کار تیشه به ریشه تئاتر شهرستان می زنند.

این نویسنده و کارگردان تئاتر در یاسوج، اظهار داشت: تئاتر شهرستان به رغم کمبود امکانات تئاتری اندیشمند، آگاه و پویا است و تئاتری است که دست به تجربه گرایی می زند و سکون و یکنواختی را دوست ندارد.

وی در خصوص استقبال کم از تئاتر در شهرستانها نیز گفت: متاسفانه برخی کارگردان عنصر تماشاگر را در تئاتر نادیده می گیرند در حالیکه تئاتر را می توان بدون کارگردان اجرا کرد اما بدون تماشاگر راه به جایی نمی برد.

گشتاسب با بیان اینکه برخی جاها نیز باید از تماشاگران گله کرد، افزود: تماشاگران نیز باید با تئاتر رشد کنند و سطح آگاهی های خود را بالا ببرند.

یکی دیگر از هنرمندان تئاتر شهرستان از شهر اهواز نیز یکی از مشکلات بزرگ تئاتر شهرستان را نبود دانشگاه تئاتر بیان کرد و افزود: هنرمندان با استعداد و خلاقی در تئاتر شهرستان وجود دارند اما به دلیل نبود مراکز آموزش عالی، هنرمندان تئاتر شهرستان تئاتر را به صورت تجربی و نه علمی کار می کنند.

مجتبی رستمی فر اظهار داشت: اساتید برجسته تئاتر در تهران هستند و به طور قطع شاگردان آنان فضای بهتری برای کار دارند اما در شهرستان ها بستری برای آموزشهای تئاتر وجود ندارد.

وی بیان کرد: مسئولان به خصوص مسئولان شهرستانی باید هنرمندان شهرستان را بهتر درک کنند و بسترهای آموزش را برای هنرمندان فراهم آورند تا مسیر رشد را به خوبی طی کنند.

یکی دیگر از کارگردانان تئاتر شهرستان از استان هرمزگان مشکل تئاتر شهرستان را بی پولی دانست و گفت: اگر این تئاتر پول داشته باشد به همه چیز می رسد.

محمد سالاری افزود: هم اکنون خیلی از هنرمندان تئاتر در شهرستان به دلیل مشکلات معیشتی تئاتر را رها کرده اند.

وی معتقد است: فاصله ای بین تئاتر شهرستان و مرکز وجود ندارد و اگر خلاقیت در این تئاتر بیشتر از تئاتر مرکز نباشد، کمتر نیست.

کارگردان نمایش "جای پای خالی" با بیان اینکه سیاست گذاری تئاتر در کشور به هر سمتی برود کارگردانان تئاتر نیز به همان سمت می روند، تصریح کرد: گرایش کارگردانان تئاتر شهرستان به کارهای خاص و موضوعات خاص، ناشی از سیاست های مرکز هنرهای نمایشی است.

اما بر خلاف نظر این کارگردان که مشکل تئاتر شهرستان را بی پولی عنوان کرد، بهنام پانیذی که در بندر لنگه به بازیگری تئاتر مشغول است این مسئله را قبول ندارد و کمبود امکانات را دلیلی بر ضعف تئاتر شهرستان نمی داند.

وی مهمترین ضعف را خود هنرمندان تئاتر شهرستان می داند که به دنبال آموزش و یادگیری نیستند.

یکی از کارگردانان تئاتر در اهواز نیز گفت: هنرمندان تئاتر شهرستان استعداد و توان زیادی دارند و استعدادهایی در این تئاتر وجود دارد که در تئاتر مرکز نیست اما متاسفانه آنها دیده نمی شوند.

سید صادق فاضلی همچنین افزود: مشکل تئاتر شهرستان نرم افزاری است یعنی این تئاتر با کمبود متن نمایش و آموزش مواجه است.

وی تصریح کرد: اگر بار علمی و آموزشی هنرمندان تئاتر شهرستان بالا رود خیلی از مشکلات این تئاتر حل می شود.

وی بیان داشت: متاسفانه در شهرستانها تئاتر به آن شکلی که باید از سوی مسئولان مورد حمایت قرار نمی گیرد گرچه در برخی جاها کورسویی از حمایت می بینیم اما این برای تئاتر شهرستان کافی نیست.

کارگردان نمایش "پالتوی خیس" تصریح کرد: تئاتر شهرستان هر چه دارد از بضاعت شخصی هنرمندان شهرستانی و عشق آنان به تئاتر است.

یکی از هنرمندان تئاتر بوشهر نیز گفت: به خاطر تئاتر از کار اخراج شدم و هم اکنون بیکار هستم.

اسماعیل شهرستانی به خبرنگار مهر گفت: در جایی که کار می کردم با تئاتر کار کردن من مشکل داشتند و گفتند" یا تئاتر یا کار" و من بین این دو تئاتر را انتخاب کردم.

وی بیان کرد: تئاتر در شهرستان درآمد زا نیست و مشکلات معیشتی فشار زیادی بر هنرمندان تئاتر وارد می کند.

کارگردان نمایش "یزرا" تصریح کرد: مسئولان در شهرستانها حمایتی از تئاتر نمی کنند و حمایت آنها تنها در حد دادن یک سالن برای تمرین است.

وی بیان داشت: با وضع کنونی تئاتر شهرستان روز به روز عقب می افتد و از سطح اول تئاتر کشور فاصله می گیرد.

شهرستانی عنوان کرد: با این حال ما چشم هایمان را بر مشکلات تئاتر شهرستان می بندیم و همچنان تئاتر کار می کنیم چون تئاتر را دوست داریم.

هنزمندان تئاتر شهرستان با همه نداری ها و سختی ها همچنان در صحنه مانده اند تا شاید روزی دیده شوند و به آرزوهای کوچک و بزرگ خود برسند.

اما تئاتر شهرستان پشتوانه و پایه و اساس تئاتر ملی است و در صورتی که مسئولان به فکر تحول، تعالی و پویایی تئاتر کشور هستند باید این پشتوانه عظیم را باور و حمایت کنند.