دکتر سید محمد ثقفی در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد تفاوتهای نوگرایی دینی در جهان جدید با جهان قدیم اظهار داشت: اصطلاح نوگرایی دینی تقریباً معادلی برای احیاگران مطرح بود، احیاگران اصل احیاگری مذهب را از قرآن گرفتند .
ثقفی درباره تفاوتهای احیاگری دینی با اصلاح‌گری دینی گفت: اصلاح گری دینی همان احیاگری است با این تفاوت که اگر احیاگری مخصوص طبقات روحانی و معمم بود ولی اصلاح گری به دیگر طبقات باسواد مسلمان هم کشیده شد.
وی همچنین در مورد نوگرایی دینی در عصر پسامدرن نیز خاطر نشان کرد: مدرن و پسامدرن را باید از هم تفکیک کرد . مدرنیسم همان تجربه گرایی است که از اواخر قرن 18 درغرب عمدتاً شیوع یافت و مبتنی بر اثبات گرایی یعنی پوزیتیویستی است و تعریفی نو از علم نشان می داد و یک فایده مثبت داشت و آن مهار طبیعت و پیشرفت مادی بود .
این محقق حوزه جامعه شناسی دین تصریح کرد: بنابراین قرن 21 دوباره برگشت به دوران قبل از قرن 18 که فلسفه و مذهب و اسطوره و شعر برای معارف بشر و لطیف کردن روح بشر و صلح و بعد توسعه و ادعای جزم اندیشی و عینیت گرایی در محافل و دانشگاههای دنیا دوباره مطرح شد.
ثقفی گفت: شالوده دوران مدرن فلسفه و مذهب و به خصوص عرفان است . اگر به این معنا بگوییم آن وقت مذهب آن چهره زلال و لطیف و توصیه به اخلاق و دوستی و محبت که جوهره دین است و دین در آنها خلاصه می شود در می تواند در عصر ما نقش بسیار مهمی ایفا کرده و ملایم یا مناسب با مقتضیات عصر پسامدرن پیش می رود.
نظر شما