بروجردی: اکثریت نمایندگان ایران خواستار کاهش رابطه با انگلیس هستند

به گزارش خبرنگار مهر ، علاءالدین بروجردی در این نامه خواستار اصلاح اشتباهات گذشته دولت انگلیس و اتخاذ رویکرد منطقی توام با درک واقعیات در قبال ایران شده است.

وی همچنین فعالیت های سفارت انگلیس در ایران را خارج از عرف دیپلماتیک و خلاف کنوانسیون وین دانسته است.

بر اساس این گزارش متن پاسخ علاء الدین بروجردی رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلانی به نامه سایمون گس سفیر انگلیس در تهران به این شرح است:

جناب آقای سایمون‌گس

سفیر محترم بریتانیا در جمهوری اسلامی ایران

نامه سرگشاده جنابعالی دریافت شد اگرچه عنوان رسمی این نامه خطاب به اینجانب و نمایندگان محترمی بود که در خصوص کاهش سطح روابط با بریتانیا موضع‌گیری کرده‌اند،‌اما ظاهرا مخاطب اصلی این نامه افکار عمومی بوده است. با این وجود ذکر این نکته را ضروری می‌دانند که به دلیل مواضع خصمانه کشور متبوع جنابعالی علیه جمهوری اسلامی ایران، اکثریت نمایندگان ملت بزرگ ایران بر لزوم کاهش سطح روابط دو کشور و حتی قطع رابطه تاکید داشته و خواستار واکنش به اقدامات دولت بریتانیا علیه ملت ایران هستند.

با کمال تاسف باید به اطلاع جنابعالی برسانم پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ملت ایران،‌فرصت‌های زیادی برای اصلاح رفتار و روش‌های ظالمانه و مستکبرانه بریتانیا در قبال ملت ایران و درک واقعیات جدید نظام جمهوری اسلامی در اختیار دولت‌های مختلف کشور متبوع جنابعالی قرار گرفت تا بر این اساس روابط جدیدی مبتنی بر احترام متقابل و اصل عدم مداخله در امور داخلی ایران پایه‌ریزی شود. اما بریتانیایی نه تنها از فرصت‌های پیش آمده بهره‌برداری لازم را ننمود،‌بلکه هر چه بیشتر از واقعیات موجود فاصله گرفته است.

جناب آقای سفیر:

تاریخ کشور ما طی چند صد سال اخیر مملو از دخالت‌های کشور متبوع جنابعالی در امور داخلی ایران است که کالبد شکافی آن را به زمان دیگری موکول می‌نمایم. امروز به جای آنکه دولت بریتانیا به دلیل سابقه دخالت‌های مکرر خود در امور داخلی ایران از پیشگاه ملت ایران عذرخواهی نماید، شاهد استمرار سیاست‌های گذشته هستیم، موضوعی که از دید ملت ایران و نمایندگان آنها پنهان نیست. با استفاده از این فرصت مایلم به برخی از مهمترین سرفصل‌های سیاست‌های بریتانیا علیه جمهوری اسلامی ایران طی سال‌های اخیر اشاره نمایم تا مطمئن باشید آنچه که گفته می‌شود واقعیت‌های کتمان ناپذیری هستند که تاریخ روابط معاصر دو کشور نسبت به آن شهادت می‌دهد.

1- حمایت گسترده و غیرمنطقی بریتانیا از رژیم بعث عراق در جریان 8 سال جنگ تحمیلی علیه جمهوری اسلامی ایران.

2- جلوگیری از محکومیت عراق در شورای امنیت سازمان ملل متحد به خاطر استفاده از تسلیحات شیمیایی علیه ایران و نقض کنوانسیون منع استفاده از سلاح‌های شیمیایی لاهه و سایر کنوانسیون‌های بین‌المللی.

3- مشارکت فعال در طراحی و تصویب قطعنامه‌های به اصطلاح حقوق بشر علیه ایران.

4- ایفای نقش بسیار منفی در رابطه با استیفای حقوق مسلم جمهوری اسلامی ایران برای استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای که طبق اسناد مذاکرات، مواضع متخذه از سوی بریتانیا کاملا مشهود است.

5- ایفای نقش محوری در رابطه با تدوین و تصویب قطعنامه‌های ضد ایرانی در شورای امنیت سازمان ملل متحد.

6- طراحی و پیشنهاد اقداماتی برای اعمال تحریم‌های فرامنطقه‌ای علیه جمهوری اسلامی ایران در چارچوب اتحادیه اروپا و نیز اعمال تحریم‌ها و تضییقات دوجانبه علیه نهادها و موسسات ایرانی.

7- دستگیری و نگهداری غیرقانونی آقای تاجیک و ایجاد جنگ روانی در خصوص تحویل وی به آمریکا.

8- آزادی فوری بداوی‌نژاد تنها تروریست بازمانده از حمله به سفارت جمهوری اسلامی ایران در سال 1359 و خودداری بریتانیا از استرداد وی به جمهوری اسلامی ایران .

9- نقش محوری بریتانیا در رابطه با خروج گروهک منافقین از لیست گروهک‌های تروریستی اتحادیه اروپایی که ابتدا از بریتانیا شروع و در ادامه به اتحادیه اروپا تسری یافت.

10- تداوم آزادی عمل و فعالیت اعضا و هواداران گروهک تروریستی منافقین و عناصر ضد انقلاب در بریتانیا بر علیه جمهوری اسلامی ایران.

11- اظهارات مکرر مداخله‌جویانه مقامات بریتانیایی و تلاش برای نقض حاکمیت ملی جمهوری اسلامی ایران.

12- دخالت‌های آشکار بریتانیا در تحولات انتخابات اخیر ریاست جمهوری ایران که چند ماه پیش از برگزاری انتخابات از طریق راه‌آندازی شبکه بی‌بی‌سی فارسی که بودجه آن از سوی دولت بریتانیا تامین می‌شود، صورت پذیرفته و بعد از انتخابات نیز ادامه یافته است.

البته می‌توان به لیست مذکور موارد متعدد دیگری را که هر کدام به تنهایی قادرند بستر تخریب روابط را فراهم آوردند اضافه کرد که به جهت اختصار از ذکر آنها خوددای می‌نمایم.

از آنجایی که در نامه خود به فعالیت‌های سفارت بریتانیا در چارچوب کنوانسیون وین اشاره نموده‌اید باید متذکر شوم که روح کلی کنوانسیون وین ناظر بر انجام فعالیت‌های عادی دیپلماتیک است و هر گونه اقدامات خارج از این چارچوب مردود شناخته شده و حتی در ماده نه کنوانسیون مذکور راهکارهای لازم برای برخورد با فعالیت‌های غیر متعارف و غیر دیپلماتیک کارمندان سفارتخانه های خارجی پیش بینی شده است.

آقای سفیر؛

بپذیریذ که واقعیت را با تکذیب‌ها نمی‌توان تغییر داد. توصیه من به جنابعالی به عنوان سفیر بریتانیا در جمهوری اسلامی ایران این است که اگر احساس مسئولیت می‌نمایید که ارسال نامه را در تحلیل خوشبینانه اینگونه تفسیر می‌کنیم؛ به دولتتان پیشنهاد تغییر سیاست‌هایش را در قبال جمهوری اسلامی ایران بنمایید تا با اتخاذ رویکردی منطقه‌ای که توأم با درک واقعیات باشد نسبت به تغییر سیاست دولت بریتانیا اقدام و به اصلاح اشتباهات گذشته بپردازد و بدانید که سیاست جمهوری اسلامی ایران توسعه هر چه بیشتر رابطه با کشورهایی است که سیاست‌های خود را بر اساس اصول شناخته شده بین المللی احترام و منافع متقابل و عدم دخالت در امور داخلی کشورها تنظیم می‌نمایند.