دکتر سید یحیی یثربی در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد تمایز جوهری میان حکمت و فلسفه گفت: در عرف گذشته خودمان همیشه حکمت و فلسفه به یک معنا به کار رفته است و در کتابهای اسلامی ما فیلسوف کمتر از حکیم و فلسفه کمتر از حکمت به کار رفته است.
وی افزود: اما اخیراً بعضی افراد تحت تأثیر برخی کاربردهای متفکران مسیحی مثل سنت‌گرایان ، حکمت را به معنای عرفان به کار برده‌اند.
یثربی با یادآوری اینکه این گروه مسائل مربوط به حوزه‌های عرفانی را حکمت و مسائل مربوط به عقلانیت را فلسفه نامیده‌اند، گفت: حکمت چیزی جدای از فلسفه و عرفان نمی‌تواند باشد یا باید به معنی فلسفه باشد که فلاسفه ای مانند ابن سینا و ملاصدرا همه اینها را به یک معنی فلسفه به کار برده‌اند، یا به معنی چیزی در مقابل فلسفه باشد و آن چیزی جز عرفان و تصوف نیست.
استاد فلسفه و عرفان اسلامی دانشگاه علامه طباطبایی در مورد اینکه آیا می‌شود حکمت را معرفت مسلط در جهان پیشامدرن دانست، گفت: اگر منظور از حکمت تمام مسائل غیرعقلانی باشد اعم از عرفان و افسانه و اسطوره ،بله، پیش از آنکه بشر تفکر عقلانی در پیش بگیرد و نگاه عقلانی به جهان داشته باشد جهان با برداشتهای غیرعقلانی تفسیر می شد و حکمت به این معنا تقریباً به برداشتهای افسانه‌ای و اسطوره‌ای نزدیک می‌شود.
وی یادآور شد: اولین بار یونانیان، فیلسوفان عقل گرای پیش از ارسطو نگرش عقل گرا به طبیعت دادند ولی تا قبل از آن نگرشهای افسانه‌ای و غیرعقلانی بر جهان حاکم بود.
نظر شما