به گزارش خبرگزاری مهر، گروهی از اخترشناسان با استفاده از لابراتوار پرتو ایکس چاندار به مطالعه ابرنواختران در کهکشان بیضوی همجوار و مناطق مرکزی کهکشان آندرومدا پرداختند. آنها دریافتند بیشتر ابرنواختران نوع 1a به واسطه ادغام دو ستاره کوتوله سفید و یا فروپاشی بقایای ستاره های سالخورده به وجود می آیند.
زمانی که ستاره ها از محدودیت وزن عادی خود پا را فراتر می گذارند ناپایدار شده و در نهایت زندگی آنها به انفجاری ستاره ای ختم خواهد شد. به گفته اخترشناسان ناآگاهی از چگونگی عملکرد این پدیده های کیهانی بسیار شرم آور بود و اکنون مطالعات جدید می تواند درک بهتری از نحوه وقوع این انفجارها به وجود آورد.
در گذشته تصور می شد که ابرنواختران نوع 1a به واسطه پدیده ای به نام به هم پیوستگی رخ می دهد، پدیده ای که گرانش ستاره ها به اندازه کافی از مواد اجرام خورشید مانند مجاور را به سوی خود جذب کرده و به حالت ناپایداری می رسد اما اخترشناسان در موسسه مکس پلانک با ذکر اینکه در صورت تشکیل ابرنواختران طی چنین پدیده ای جهان باید 50 بار درخشانتر از آنچه اکنون مشاهده می شود باشد، این نظریه را رد کردند.
بر اساس گزارش زی نیوز، یافتن یک جفت از کوتوله های سفید امری بسیار مشکل است و زمانی که کوتوله های سفید در مسیری مارپیچ قصد ادغام با یکدیگر را داشته باشند، انفجار ناشی از این ترکیب تنها چند دهم ثانیه زمان نیاز خواهد داشت به همین دلیل محققان معتقدند اثبات قطعی نظریه جدید آنها در رابطه با نحوه شکل گیری ابرنواختران نیازمند مطالعات بیشتری خواهد بود.
نظر شما