نخستین شناختنامه فارسی‌زبان تاگور به چاپ رسید

به گزارش خبرنگار مهر، در این اثر که نخستین یادنامه‌ای است که برای تاگور به زبان فارسی منتشر می‌شود موضوعاتی چون سیری در زندگی تاگور، اندیشه و فلسفه تاگور، فلسفه آموزش تاگور، تاگور و سروده‌هایش، نقد سروده‌های تاگور، تاگور و جایزه نوبل، سفرها، داستانهای کوتاه ، نقد داستانها ،گفتگوها  و نامه‌های تاگور و  تاگور نقاش آورده شده است.

از گروه نویسندگان و مترجمانی که علی دهباشی را در این مجموعه یاری کرده اند می توان ازفتح الله مجتبایی، سعید فیروزآبادی، محمد گلبن، ع.پاشایی، خسرو ناقد، صفدر تقی زاده، سروش حبیبی، مهشید نونهالی، دکتر محمود حسینی زاد، علی خضرایی فر، حسن کامشاد، هرمز همایون پور، لاله خاکپور، روحی افسر، رضا سیدحسینی، افشین معاصر و چند تن دیگر نام برد.

در بخشی از مقدمه این کتاب دهباشی نوشته است: "پدرم شیفته تاگور بود. مجموعه ای از آثار او را در کتابخانه خود داشت و تصویری از چهره جذاب و دوست داشتنی تاگور که به صورت تابلوی نقاشی از هند آورده بود زینت بخش کتابخانه اش بود.

به تدریج که بزرگتر می شدیم از داستانها و اشعار تاگور بخصوص سروده هایی که برای خردسالان گفته بود برایمان می خواند و از بین بچه ها من مجذوب تاگور ماندم تا اکنون. در طی سالیان با کنجکاوی و شیفتگی، آنچه را از تاگور به فارسی درمی آمد می خواندم و با علاقه نگاه می داشتم.

...تاگور به ایران علاقه داشت و دو بار به ایران آمد، یکی در اردیبهشت 1311 و دیگر در سال 1313 که جشن هفتادمین سال تولدش را در تهران گرفتند. سفر تاگور و دیدارش با نویسندگان و شاعران ایران در تهران و شیرزا باعث تبادل فرهنگی و ادبی گسترده ای میان نویسندگان و شاعران ایران و هند شد که سالها ادامه داشت.

تاگور از دولت ایران خواست که استادی را برای تدریس به دانشگاه خود به هند بفرستد که استاد پورداود به این منظور انتخاب شد که خود ضمن مقاله ای از این دوران با تاگور نوشته است. "

دهباشی در این کتاب تلاش کرده جوانب مختلف زندگی ادبی، هنری و فلسفی تاگور را طی مقالاتی مورد بررسی قرار دهد و در این راه از منابع هندی، انگلیسی، فرانسوی و آلمانی بهره برده است.

در این کتاب بخشی به شعر شاعر ایرانی "بهار" درباره تاگور اختصاص یافته است. هنگامی که تاگور در 1311 به ایران آمد، با استاد بهار از نزدیک آشنا شد. در آن دیدار بهار در تجلیل و توصیف او شعری سرود و آن را "هدیه تاگور" نام نهاد که در مطلع آن آمده است: سی صد و ده چون بگذشت از هزار/ گفته شد این شعر خوش آبدار/جانب بنگاله فرستادمش/ "هدیه تاگور" لقب دادمش.

این کتاب به تازگی توسط نشر نیکا منتشر شده است.