به گزارش خبرگزاری مهر، سازمان ناسا تلسکوپ پرتو ایکس چاندرا را در سال 1999 به مدار زمین پرتاب کرد. در آن زمان اختر شناسان اطلاعات چندانی در رابطه با بادهای کیهانی ناشی از ابرهای گازی عظیم و چندین میلیون درجه ای که از کهکشانهای معمولی مانند کهکشان راه شیری به وجود می آمدند، نداشتند زیرا این بادها در مقایسه با شدت بادهای ناشی از انفجارهای ستاره ای آرام، پراکنده و غیر قابل دید هستند.
اما رصدهای مستقیم تلسکوپ مدارگرد چاندرا تمامی آنچه به اولین توصیفات از ویژگی های حرکتی، شیمیایی، حرارتی و فضایی گازها در کهکشان راه شیری منجر می شد را متحول ساخت.
اطلاعات چاندرا در میان دیگر اطلاعات علمی که بادهای کیهانی را غبارهایی زودگذر می دانستند، متحول ساخته و جزئیات دقیقتری از ویژگی این بادها و تاثیر بسیار قدرتمند آنها بر روی محیط اطراف را ارئه کرد. تاثیری که فرایند کشش گازهای بین کهکشانی را تحت تاثیر نیروی گرانش متوقف یا کند می کند.
به گفته دانشمندان این کشف چاندرا درک جدیدی از چگونگی عملکرد کهکشانها به وجود آورده است، چگونگی از دست رفتن انرژی و جرم کهکشانها از دیگر پدیده هایی است که قبل از چاندرا درک آن امکان ناپذیر اعلام شده است. بر اساس گفته اخترشناسان کهکشان راه شیری از ستاره های مرئی و گازها تشکیل شده است که مطالعه بر روی این مواد و ویژگی های آنها با کمک نور مرئی تنها می تواند بخشی بسیار کوچک از مواد موجود را آشکار کند.
ردیابی گازهای داغ نسبت به سیاهچاله ها و ستاره های نوترونی به دلیل تراکم پایین و کم بودن میزان تشعشعات فرایندی بسیار سخت است اما با استفاده از پرتو ایکس می توان نامرئی ترین پدیده ها را نیز مشاهده کرد. همچنین با استفاده از چاندرا مشاهده گازهایی که پرتو ایکس را ساطع یا جذب می کنند در کنار پدیده هایی مانند سیاهچاله ها یا ستاره های نوترونی امکان پذیر شده است.
عکسبرداری پرتو ایکس نیز با کمک دوربین طیف وسیع چاندرا فرصتی بی نظیر را برای آزمایش و مطالعه بر روی توزیع و ترکیب گازهای داغ کیهانی در برابر پس زمینه درخشان آنها به وجود آورده است. بر اساس گزارش زی نیوز، از دیگر دستاوردهای چاندرا یافتن نشانه هایی برای کشف این راز است که چرا مقدار گازهای داغ موجود در کهکشانها یا در نزدیکی کهکشانها به اندازه ای که در نظریه های مختلف تخمین زده شده است، نیست.
نظر شما