اینجا آینده علم رقم می‌خورد/ توپهایی که کودکان بیمار را احساس می‌کنند

دپارتمان روباتیک و کاربردها

 

جورجو متا در لابراتوار دپارتمان روباتیک و کاربردها به معرفی دستگاهی با عنوان "شبیه سازی اشیای مجازی" پرداخت و در این باره توضیح داد: "این دستگاه در یک محیط مجازی اشیای با وزنهای مختلف را شبیه سازی می کند و کاربر می تواند به سادگی و با استفاده از یک دسته فرمان، نیرویی را که برای حرکت این اشیای مجازی مورد نیاز است در یک محیط واقعی درک کند. این مطالعه برای درک نیروی بازوی انسان مفید است و می تواند نشان دهد که بازوی انسان تا چه حد توان تکان دادن اشیاء را دارد."

 

وی افزود: "در این مورد کاربر، پشت دستگاه مکانیکی می نشیند و بازوی خود را روی آن قرار می دهد. سپس با دست، پاندول عمودی را گرفته و حرکت می دهد. همزمان دستگاه شبیه ساز بر روی رایانه یک جسم مجازی را ارائه می کند و کاربر با استفاده از پاندول عمودی، جسم مجازی را حرکت می دهد. هر چه وزن جسم مجازی بیشتر باشد تکان دادن آن دشوارتر می شود و پاندول مکانیکی با سختی و نیروی بیشتری حرکت می کند. ما می توانیم با دستکاری اشیای مجازی، دینامیک پاندول و آزادی آن را دستکاری کنیم."

 

 

دانشمند IIT در خصوص کاربردهای این دستگاه گفت: "این دستگاه کاربردهای زیادی در عرصه های دستکاری از راه دور از طریق تداخل محیط مجازی با یک ابزار مکانیکی دارد و برای مثال می تواند در عملهای جراحی کنترل از راه دور مورد استفاده قرار گیرد."

 

وی در یکی دیگر از لابراتوارهای این دپارتمان در خصوص شبیه سازی حرکات بدن انسان به مهر گفت: "در این بخش ما تعدادی دوربین و توپهای کوچک در اختیار داریم. این دوربینها با نور مادون قرمز کار می کنند. ما در این لابراتوار از داوطلبان می خواهیم که این توپهای کوچک حسگر را به اطراف بدن خود نصب کنند. این توپها نیز به نور مادون قرمز حساس بوده و بنابراین می توانند با دوربینها تعامل کنند. زمانی که داوطلب این توپها را به بدن خود نصب می کند و حرکات مختلفی از قیبل صحبت کردن با تلفن، راه رفتن، تنیس بازی کردن و ... را انجام می دهد، دوربین مادون قرمز تنها حرکات توپها را ثبت می کند و این حرکات را به رایانه ای که مجهز به نرم افزار شبیه ساز است منتقل می کند. به این ترتیب ما تصویری مجازی از حرکات مختلف انسان را به دست خواهیم آورد. در آزمایشات دیگر، ما این توپهای حسگر را تنها بر روی نقاط مختلف صورت نصب می کنیم و بنابراین حالات مختلف چهره مثل غم، شادی، خمیازه، خنده، گریه، اخم و ... را شبیه سازی می کنیم."

 

 

 

وی در خصوص کاربردهای این مطالعات توضیح داد: "این شبیه ساز می تواند کاربردهایی برای درک بهتر حالات رفتاری کودکان مبتلا به اتویسم داشته باشد به طوری که شبیه سازی حالات بدن و صورت این کودکان می تواند در شناخت بهتر و کشف رفتار آنها کمک کند."

 

دپارتمان نوروساینس و سیستمهای شناختی

 

دانشمند عضو پروژه روبات کودک در ادامه معرفی بخشهای مختلف این مرکز پژوهشی به شرح جزئیات مطالعاتی که در لابراتوارهای نوروساینس و سیستمهای شناختی انجام می شود پرداخت و به مهر گفت: "پژوهشگران این لابراتوار به بررسی حواس پنجگانه انسان به خصوص حواس لامسه، شنوایی و بینایی در کودکان و بزرگسالان مشغولند و در ادامه به بررسی کودکانی می پردازند که در یکی از این حواس دچار نقص هستند.

 

در یکی از این تحقیقات که همزمان بر روی کودکان عادی و کودکان نابینا انجام شد، توانایی این کودکان در مورد درک ابعاد اجسام مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. در حقیقت تحقیقات گذشته ما نشان می داد که کودکان زیر هشت سال قادر نیستند همزمان از دو یا چند حس برای درک ماهیت اشیاء استفاده کنند و به صورت مستقل یا از حس لامسه و یا از حس بینایی استفاده می کنند و برای مثال تعریفی که از ابعاد یک شیء ارائه می کنند تنها برپایه یکی از این دو حس است. نتایج این بررسی نشان داد که حس بینایی در کودکان نه برای درک ابعاد اشیاء بلکه برای ارزیابی جهت نقش بنیادی ایفا می کند."

 

جورجو متا در ادامه افزود: "در این آزمایش ما از یک دستگاه ساده استفاده کردیم. در این آزمایش هم کودکان عادی و هم کودکان نابینا باید یک مکعب کوچک را لمس می کردند. این مکعب قادر بود در جهتهای مختلف حرکت کند. در این تحقیقات مشخص شد زمانی که کودکان نابینا این مکعب را در جهتهای مختلف لمس می کردند قادر به درک ابعاد آن بودند اما موفق نشدند جهت مکعب را تشخیص دهند."

 

دپارتمان نوروساینس و فناوریهای مغز

 

این محقق موسسه تکنولوژی ایتالیا در بازدید خبرنگار مهر از لابراتوار نوروساینس و فناوریهای مغز گفت: "محققان این بخش در عرصه تداخل ماشین و مغز فعالیت می کنند. مطالعات این گروه کاربردهایی در توسعه پروتزهای هوشمند مصنوعی از قبیل دست و پا که می توانند با مغز تعامل و ارتباط برقرار کنند دارد. در حقیقت تداخل ماشین و مغز، فناوری است که به کمک آن مغز و یا نورونهای حسی آن می توانند با یک دستگاه الکترونیکی تماس برقرار کنند و در این تماس اطلاعات لازم را از دستگاه دریافت کرده و پاسخهای مناسب را ارسال کند."

 

 

دپارتمان نانوبیوتک

 

جورجو متا در لابراتوار نانوبیوتک نیز به مهر گفت: "محققان این بخش در عرصه فناوری نانو در بیوتک فعالیت می کنند. کاری که در حال حاضر مشغول انجام آن هستند توسعه الکترودهای نانویی است که قابل پیوند زدن به مغز و واکنش دادن با دستگاههای الکترونیکی (اندامهای مصنوعی هوشمند) باشند. در این تحقیقات دو هدف مهم دنبال می شود که اولی بهبود توانایی و عملکرد الکترودها و هدف دوم پایداری بیشتر الکترود در مغز است. در حقیقت الکترودهای فعلی برای مغز یک عضو خارجی عجیب هستند و بنابراین در اکثر موارد مغز قادر نیست نسبت به آنها واکنش نشان دهد. به همین منظور محققان این بخش با بهره گیری از فناوریهای نانو به دنبال مواد جدیدی می گردند که این مشکل را نداشته باشند."

وی افزود: "هدف دیگری که در این بخش دنبال می شود ساخت پلیمرهای جدیدی است که برای ساخت روباتها مفید هستند. این فیبرهای پلیمری به ما در ساخت یک بدن انعطاف پذیرتر برای روباتها که همانند بدن انسان باشد کمک می کنند."

--------------------------------------------
    گزارش: هدی عربشاهی