به گزارش خبرنگار مهر، در بخش مقاله های این فصنامه مطالبی مانند "نگاهی تازه به رساله های موسیقی و آوا شناسی ابن سینا"، "بررسی پاره ای از امکانات بالقوه مدال در موسیقی ردیف دستگاهی ایران" و "بررسی فیگورهای ملودیک در ردیف میرزا عبدالله" دیده می شود.
در بخش مباحث ویژه این فصلنامه نیز مطالب دیگری مانند"گفتگوهایی درباره عبدالقادر مراغه ای، آثار و تاثیر او بر موسیقی عثمانی"، "تاثیر نظریه فرهنگی بر مدیریت موسیقی:تناقضات نظری و عملی"، "زیبا شناسی موسیقی مردم پسند"، "معرفی یک اثر تازه: سرخانه، آهنگسازی به سبک موسیقی قدیم ایران" و "تا فصلی دیگر" گنجانده شده است.
سید محمد موسوی در بخش پایانی این فصلنامه در مطلبی با عنوان"تا فصلی دیگر" آورده است: امسال هم تمام شد و در موسیقی و سیاستگذاری های دولتی اش بر همان پاشنه می چرخید؛ با این تفاوت که بیم آن می رود اگر تا کنون این در، به هر حال، بر پاشنه ای هر چند نا استوار و کژ و مژ می چرخید، از این پس حتی دیگر نمی چرخد. اما چه بچرخد چه نچرخد، چه خوب بچرخد و چه بد، گمان می کنم دیگر توصیه و نقد و نصیحت آب در هاون کوبیدن است. اگر اراده ای برای تغییر وجود داشت، تا به حال عمل کرده بود و اگر، به خصوص، عشق و علاقه ای به موسیقی در دل مسئولین بود ورق بر می گشت.
وی در ادامه می نویسد: واقعا چه کسی، جز آن کس که کاملا از مسائل موسیقی کشور و دنیا چندین سال نوری فاصله دارد ممکن است چنین ایده ای به ذهن اش برسد که تور اروپایی برای ارکستر سمفونیک تهران ترتیب دهد؟ از مسائل سیاسی اخیر هم که صرف نظر کنیم- هر چند در عدم توفیق این حرکت سهم به سزایی داشت و بر کم بصیرتی مسئولین در اتخاذ چنین تصمیمی صحه می گذاشت- چگونه ممکن است چنین تصمیمی مطرح شود، اما درباره عدم موفقیت آن اطمینان کامل وجود نداشته باشد یا حداقل درباره موفقیت آن جدا تردید نشود؟
موسوی در بخش دیگری از این مطلب افزوده است: این امر فقط در دو حالت ممکن است روی دهد؛ یک، در حالتی که تصمیم گیرندگان نه بدانند ارکستر چیست، نه بدانند سمفونی چیست، نه بدانند ارکستر سمفونیک چیست، نه از نسبتی که اروپا با این سه مقوله دارد آگاه باشند؛ و البته از همه بدتر نه بدانند ارکستر سمفونیک تهران تحت مدیریت شان چه نسبتی با این چهار مقوله دارد. دو- در حالتی که تصمیم گیرندگان همه اینها را بدانند، اما مسئله تبلیغات برای آنها اهمیت بیشتری داشته باشد. اولی عذر بدتر از گناه است و دومی گناه بزرگتر از اولی.
نظر شما