سالی که پشت سر گذاشتیم ادبیات کشورمان افرادی چون رضا سیدحسینی، مهدی آذریزدی، همایون صنعتی زاده، محمد ایوبی، اسماعیل فصیح، بیژن ترقی، محمد حقوقی، مهدی سحابی، محمود شاهرخی، محمد خوانساری، محسن ابراهیم، جعفر کوش آبادی، شهرام شیدایی، خسرو فرشیدورد، محمدامین ریاحی، فهیمه محبی، سیدجلال فهیم هاشمی، عبدالحسین شریفیان، محمد شیروانی، مسعود شکوئی، سروناز سیدی، عزیز دولت آبادی، علی نجفی، غلامرضا صدیق غریب، رضا رحیمی، مهدی اباسلط، غلامحسین مرزآبادی و دیگرانی در عرصه های مختلف فرهنگ را از دست داد که نبود کدامشان رنجی بر دل فرهنگمان نهاد.
از فروردین تا اسفندماه سال 88 عرصه های مختلف فرهنگی فرزندان گرانقدری را از دست داد که هر چه بر تعداد نامهای از دست رفتگان افزوده می شد این هشدار بیشتر به گوش می رسید که گاه چقدر زود دیر می شود.
چه بسیار عزیزانی چون مهدی آذریزدی در حالی از پیش ما رفتند که روزهای پایانی عمر خود را در تنهایی و با تحمل رنج بیماری پشت سر گذاشتند.
چه بسیار مراسم و بزرگداشتها پس از رفتنشان برگزار و چه تقدیرنامه ها و لوحها به نام آنان صادر شد که در حضورشان نه جشنی بود و نه تقدیرنامه ای. و چه زود و شاید با رفتن یک عزیز دیگر، رفته قبلی از یادها رفت و باز تنهایی و سکوت که اینبار باقی ماند برای بازماندگانشان.
هدف از این مقال تنها مرثیه مجدد رفتگان آنهم در آستانه نو شدن نبود بل تذکره ای است برای آنان که می توانند قدر زندگان بدانند پیش از رفتنشان که اهالی فرهنگ و هنر را نه چنان جاه مقام است نه چنان میل مال و آنان را لبخندی و مهری نه از سر فریب دوروزه بلکه از سر حقیقت و صمیم دل بس است.
مردان و زنان فرهنگ را دستهای یاریگری لازم است که قلمهایشان را ارج نهاده و آثارشان را نه مثله شده و دیر بلکه آنچنان که شایسته مقام فرهنگ و فرهنگیان است به سرانجام رساند.
پیشکسوتان فرهنگ ما میراث معنویند. قدرشان با روزهای عمرشان افزون گردد. دیری است که از یاد برده ایم آنهایی که هنوز در بین ما هستند، سینه هایشان راوی تاریخ سرزمین ما است که اگر دل از آنها ببریم قلمهایشان جوانه سبز می زند.
آنان که می توانند، آنهایی که مسئولیت پذیرفته اند تا بتوانند از یاد نبرند اهالی فرهنگ و هنر را دلی نازک است که به تعللی می شکند. آثارشان را و خودشان را قدر نهیم پیش از آنکه پای لوحهای "بزرگداشت نبودنشان" را امضا کنیم.
---------
نغمه دانش آشتیانی
نظر شما