به گزارش خبرگزاری مهر، مجمع عمومی سازمان ملل در ژانویه 1946 در نخستین قطعنامه خود خواستارتشکیل کمیسیونی برای ارائه پیشنهاداتی جهت حذف سلاح های هسته ای و سایرسلاح های کشتار جمعی از تسلیحات کشورها شد. کنوانسون سال 1972 منع سلاح های بیولوژیک و کنوانسیون 1993 منع سلاح های شیمیایی این دو رده از سلاح های کشتار جمعی را به صراحت منع نمودند در حالی که معاهده 1968 منع سلاح های هسته ای با چنین موفقیتی مواجه نشد و پس از گذشت 64 سال از تصویب قطعنامه فوق الذکر و گذشت بیش از 40 سال از انعقاد معاهده مذکور همچنان معدودی از کشورها ذخایر سلاح های هسته ای خود را به بهانه حفظ صلح و امنیت بین المللی حفظ کرده و عملا با تهدید به استفاده از این سلاح غیرانسانی علیه سایرین به ویژه کشورهای غیر هسته ای به دنبال منویات سیاسی و امنیتی خود بوده و علیه سلح و امنیت بین المللی گام بر می دارند.
لذا هر گونه پیشرفتی در خلع سلاح هسته ای در وهله نخست منوط به آن است که کشورهای هسته ای تفکر خود مبنی بر حفظ این سلاح ها به عنوان ارمغان آور امنیت را تغییر دهند و دکترین های هسته ای را که به حفظ این سلاحها مشروعیت می بخشند کنار گذارند. بعلاوه آنها بایستی اقدامات خود در جهت اشاعه عمومی (ساخت سلاح های جدید هسته ای) و اشاعه افقی (همکاری هسته ای با کشورهای غیر عضو معاهده عدم اشاعه هسته ای) را خاتمه بخشند. قابل ذکر است که برخی از کشورهای هسته ای به ویژه آمریکا، بر خلاف تعهدات خود در چهارچوب معاهده فوق الذکر، همچنان بودجه های سرسام آوری را به نوسازی سلاح های هسته ای خود و طراحی سلاح های هسته ای جدید اختصاص می دهند و به همکاری های خود با رژیم صهیونیستی در جهت تقویت زرادخانه هسته ای این رژیم ادامه می دهند و از سوی دیگر بر سر راه استفاده صلح آمیز کشورهای عضو معاهده عدم اشاعه هسته ای از انرژی هسته ای مانع تراشی می نمایند.
این در حالی است که بر اساس ماده شش ان پی تی، کشورهای متعهد به خلع سلاح هسته ای شده اند. از سوی دیگر در سند پایانی اولین اجلاس ویژه مجمع عمومی در مورد خلع سلاح در سال 1978 از خلع سلاح هسته ای به عنوان بالاترین اولویت در دستور کار خلع سلاح یاد شده و اسناد پایانی کنفرانس های بازنگری این معاهده در سال های 1995 و 2000 نیز ضمن تاکید مجدد بر این تعهد، راهکارهایی را برای اجرای آن ارائه داده اند. بعلاوه دیوان بین المللی دادگستری در رای مشورتی خود رد سال 1996 بر لزوم اجرای تعهد کشورهای هسته ای و مذاکره برای انعقاد سندی جهت خلع سلاح هسته ای در تمامی ابعادش تحت کنترل موثر بین المللی تاکید نمود.
کنفرانس بازنگری معاهده عدم اشاعه هسته ای که در روزهای 13 اردیبهشت الی 7 خرداد ماه 1389 برگزار خواهد شد عرصه ای برای جامعه بین المللی جهت محک زدن میزان تعهد پذیری کشورهای دارنده سلاح هسته ای خواهد بود. موفقیت این کنفرانس بستگی تام به پذیرش تعهدات خلع سلاح هسته ای و اجرای آنها توسط کشورهای دارنده این سلاح ها و کنار گذاشتن سیاست تبعیض آمیز و استانداردهای دو گانه در اجرای معاهده مذکور خواهد شد.
جمهوری اسلامی ایران به عنوان پیشرو در موضوع خلع سلاح هسته ای و به عنوان عضوی متعهد به تمامی معاهدات منع سلاح های کشتار جمعی،بوده و تعهدات مندرج در این معاهدات را به طور کامل اجرا کرده است. شایان ذکر است که کشورمان مبتکر ایده خاورمیانه عاری از سلاح های هسته ای در سال 1353 بوده است و همچنین قطعنامه ای را در سال های 1384، 1386 و 1388 بر اساس ابتکار جناب آقای احمدی نژاد رئیس جمهور، تحت عنوان پیگیری تعهدات خلع سلاحی توافق شده در کنفرانس های بازنگری سال های 1995 و 2000 معاهده عدم اشاعه هسته ای در مجمع عمومی سازمان ملل ارائه داده است که در آن بر نیاز به اقدامات مستمر و فزاینده برای نیل به جهانی عاری از سلاح های کشتار جمعی، لزوم شفافیت کشورهای هسته ای در مورد توانایی های هسته ایشان و اقداماتی که برای ارای ماده شش معاهده عدم اشاعه هسته ای اتخاذ می کنند، کاهش فزاینده نقش سلاح های هسته ای در سیاست های امنیتی، مشارکت کشورهای دارنده سلاح های هسته ای در فرایندی که منجر به امحاء کامل سلاح های هسته ای خواهد شد و پیگیری اجرای تعهدات اجرای خلع سلاح هسته ای بر مبنای توافقات کنفرانس های بازنگری سال های 1995 و 2000 معاهده عدم اشاعه هسته ای مورد تاکید قرار گرفته است.
در همین راستا جمهوری اسلامی ایران یک کنفرانس بین المللی تحت عنوان خلع سلاح و عدم اشاعه : امنیت جهانی عاری از سلاح های کشتار جمعی را در روزهای 28 و 29 فروردین ماه سال جاری در تهران برگزار خواهد نمود که در آن به ویژه راهکارهای عملی برای نیل به آرمان والای خلع سلاح هسته ای، توسط مقامات عالیرتبه کشورها و کارشناسان برجسته عرصه خلع سلاح مورد بررسی قرار خواهند گرفت. نتایج این کنفرانس بی تردید می تواند در ارتقای آرمان فوق الذکر کمک شایانی نماید.
نظر شما