به گزارش خبرگزاری مهر، انتخاب همزمان جمهوری اسلامی ایران جهت عضویت در چهار نهاد وابسته به سازمان ملل متحد در یک فضای رقابتی از اهمیت بالایی برخوردار بوده و موثر بودن رایزنی های وزارت امورخارجه جمهوری اسلامی ایران را نشان می دهد.
این موفقیت در شرایطی برای کشورمان حاصل شده که دو نهاد از چهار نهاد معرفی شده در حوزه حقوق بشر فعال هستند و انتخاب کشورمان در این نهادها علیرغم تبلیغات وسیع و مغرضانه علیه جمهوری اسلامی ایران در حوزه حقوق بشر صورت گرفته است که این امر مبین حضور و دیپلماسی فعال کشورمان در عرصه سازمان ملل متحد و همچنین نشانگر تاثیرگذاری دیدگاهها و نظرات ارائه شده از سوی جمهوری اسلامی ایران در آن حوزه است.
نهادهایی که عضویت جمهوری اسلامی ایران در آنها به تصویب رسیده است به این شرح است:
1- کمیسیون مقام زن (CSW): این کمیسیون یک نهاد اجرایی شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متحد است که در سال 1946 توسط شورای مزبور تشکیل شده و بطور خاص توسعه نقش زنان و ارتقا موقعیت آنها را دنبال می کند. از سوی دیگر این کشور که متشکل از 45 کشور است یک نهاد اصلی سیاستگذار در حوزه امور زنان به شمار می رود.
2- برنامه اسکان بشر ملل متحد: این برنامه که موسوم به هبیتات می باشد در سال 1978 در کنفرانس ونکوور به تصویب رسید. برنامه مزبور به همراه برنامه محیط زیست ملل متحد تنها ارگانهای سازمان ملل متحده می باشند که مقر آنه در یک کشور جهان سوم (کنیا) واقع گردیده است.
3- مجمع دائمی بومیان: این مجمع دائمی متشکل از هشت نماینده به انتخاب دولت ها و هشت نماینده از جانب بومیان می باشد. مجمع بومیان نماینده بیش از 500 گروه بومی در سراسر جهان محسوب شده و اقدام به ارائه مشاوره به شورای اقتصادی و اجتماعی (اکو سوک) می کند. آمریکا، اسرائیل، کانادا و نیوزلند از جمله کشورهایی هستند که علیرغم تعداد بالای جمعیت بومیان از جمله نقض کنندگان حقوق آنها محسوب می شوند.
4- کمیسیون علم و تکنولوژی برای توسعه (CSTD): این کمیسیون یک نهاد فرعی شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متحد (اکو سوک) می باشد که در سال 1992 و در پی تجدید ساختار سازمان ملل در امور اقتصادی و اجتماعی و حوزه های مربوطه تاسیس شد. این نهاد اقدام به تجزیه و تحلیل و توصیه های مناسب به مجمع عمومی و شورای اقتصادی و اجتماعی به منظور فراهم ساختن اقدامات هماهنگ و نیز سیاست های مشترک در حوزه علم و تکنولوژی می نماید.
نظر شما