به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان مدرسه پزشکی استانفورد در تحقیقات خود نشان دادند که پادتنها نه تنها برای شناسایی و نابودی مواد و میکروارگانیسمهایی که به بدن هجوم می آورند کاربرد دارند، بلکه همچنین می تواند در عملیات بازسازی و ترمیم بافتهای آسیب دیده نیز شرکت کنند.
سلولهای سیستم عصبی مرکزی پس از آسیب دیدگی قادر به ترمیم خود نیستند و به همین دلیل پادتن ها می توانند امیدی برای درمان بیماریهای تخریب نورونی باشند.
به گفته این محققان، پادتنهای حاضر در جریان خون زمانی که به مغز و مغز نخاع می رسند به ترتیب توسط مانع هماتو آنسوفالیک و مانع هماتو لیکورال از خون جدا شده و متوقف می شوند.
سلولهایی که پالسهایی را به فواصل دور انتقال می دهند نیز آکسونهایی دارند که توسط یک لایه عایق نازک از یک ماده لیپیدی به نام "میلین" پوشیده شده اند. پس از آنکه یک عصب دچار جراحت شد، میلین جراحت دیده شده از سیستم عصبی جانبی (اعصاب گسترش یافته در بدن) به سرعت خود را پاک می کند اما در سیستم عصبی مرکزی (مغز نخاع و مغز) تا آخر عمر فرد در محل طبیعی خود باقی می ماند.
برای مثال، پس از یک جراحت در عصب سیاتیک، میلین تخریب شده در مدت تنها چند هفته از جای خود حرکت می کند.
این محققان برای کشف نقش پادتنها در پاکسازی میلین در نورونهای سیستم عصبی جانبی، موش اصلاح ژنتیکی شده ای تولید کردند که قادر به تولید پادتن نبود.
به این ترتیب نشان دادند که در این موش، جراحت عصب سیاتیک ترمیم نشد و میلین تخریب شده نتوانست پاکسازی شود، اما با تزریق پادتن به دست آمده توسط موشهای نرمال، فرایند پاکسازی میلین و خود ترمیمی عصب سیاتیک از سر گرفته شد.
براساس گزارش PhysOrg ، این محققان در این خصوص اظهار داشتند: "نقش پادتن ها در پاکسازی گلبولهای قرمز پیر شناخته شده بود اما این اولین بار است که ما نقش این مواد را در فرایند ترمیم سلولی مشاهده می کنیم ما به خصوص نشان دادیم که پادتنها به میلین تخریب شده می چسبند و آن را به ماکروفاژها انتقال می دهند. مایکروفاژها نیز میلین را به فاگوسیتها تحویل می دهد."
نتایج این تحقیقات می تواند درهایی را به روی درمانهای جدید برای آسیبهای وارده به سلولهای عصبی مغز و مغز نخاع با استفاده از تزریق مستقیم این پادتنها بگشاید.
نظر شما