قطعنامه 598 حاصل مدیریت کشور بود/ تصمیم امام حکیمانه بود

به گزارش خبرنگار مهر در قم، حسین علایی شامگاه یکشنبه در همایش «پذیرش قطعنامه 598 فرایند یا برآیند؟» که از سوی موسسه مستشهدین وصال در سالن اجتماعات سازمان تبلیغات اسلامی قم برگزار شد، اظهار داشت: یکی از کارهای حکیمانهای که امام خمینی(ره) با تلخی آن را انجام دادند و در شرایطی که همه کشورهای غربی موافق جنگ بودند، پذیرش قطعنامه 598 بود.

وی ادامه داد: پذیرش این قطعنامه برنامه کشورهای غربی و عراق را کاملا بهم ریخت و آنقدر ناباورانه بود که صدام به جنگ ادامه داد و عملا این قطعنامه را نپذیرفت.

این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: روش مدیریت امام خمینی(ره) عقلانی و روش جنگیدن ایشان حماسه آفرینی بود و امام در پایان جنگ احساسی تصمیم نگرفتند چراکه اگر این طور میبود ما دچار فاجعه میشدیم.

علایی با بیان اینکه پذیرش قطعنامه یک اقدام سیاسی بود که قدرت نظامی برای ما ایجاد کرد، گفت: پذیرش قطعنامه اقدام تلخی از نظر امام بود ولیکن حکیمانهترین تصمیم بود که امام در جنگ اتخاذ کردند و نشان دادند که در لحظات خطیر، انسان میتواند تصمیماتی بگیرد که شرایط را تغییر دهد.

وی با اشاره به عدم رغبت مردم به جنگیدن در ماههای پایانی جنگ اظهار داشت: چون امام خمینی(ره) با خلوص نیت قطعنامه را پذیرفته بودند جبهههای ما متحول شد وآنقدر نیرو به جبهه آمد که فرماندهان میگفتند ما قادرنیستیم امکاناتی برای سازماندهی این نیروها تهیه کنیم.

مدیریت پایان جنگ مهمترین مدیریت مسئولان است

وی اظهار داشت: هر جنگی که شروع میشود تا ابد ادامه پیدا نمیکند و همان طور که جنگیدن برای ناکام گذاشتن دشمن یکی از مسائل مهم است، چگونه پایان دادن جنگ هم برای تصمیمگیرندگان هر کشور بسیار مهم است.

وی مدیریت پایان جنگ را یکی از مهمترین مدیریتهای مسئولان هر کشوری دانست و گفت: وقتی جنگ شروع میشود هر کشوری که آغاز کننده آن است میخواهد به اهدافی برسد و وقتی به اهداف خود رسید جنگ پایان مییابد.

علایی به اهداف حداقلی و میانی صدام حسین از جنگ با ایران اشاره کرد و افزود: یک هدف دیگری هم میتوان برای آغاز جنگ با ایران از سوی صدام متصور شد که بیشتر هدف شعاری دارد و آن این است که عراق قصد داشت نظام جمهوری اسلامی را از بین ببرد و حکومتی که همسو با منافع این کشور است در ایران بر سر کار آید.

وی تصریح کرد: عراق وقتی به ایران حمله کرد از همان هفته اول متوجه شد که موفق نمیشود، به خاطر اینکه باید در همان هفته اول خرمشهر و آبادان را تصرف میکرد ولی این اتفاق نیفتاده و عراق از نظر نظامی به اهداف خود نرسید.

عراق از هفته اول جنگ فهمید که باید به فکر پایان جنگ باشد

این استاد دانشگاه با بیان اینکه عراق از همان هفته اول آغاز جنگ فهمید که باید به فکر پایان جنگ باشد، اظهار داشت: عراق برای پایان یافتن جنگ، چارچوبی تعیین کرد و آن طرح آتش بس بود، یعنی تقریبا 17 هزار کیلومتر از خاک ایران در اشغال عراقیها بود و عراق میخواست با اشغال بخشی از سرزمین ما به مذاکره تن دهد و جنگ تمام شود.

علایی با اشاره به اینکه طرح ایران هم پایان جنگ بود، به شرایط پایان جنگ از نظر امام خمینی(ره) اشاره کرد و یادآور شد: امام برای خاتمه دادن جنگ چندین شرط داشتند که خارج شدن عراقیها از خاک ایران، مشخص شدن آغازکننده جنگ و پرداخت خسارتهای وارده از جمله این شرطها بود.

وی تصریح کرد: صدام شروط ایران را نپذیرفت و ایران به این نتیجه رسید که با توسعه قدرت نظامی خود ارتش عراق را از کشور بیرون کند.

هر چه جلوتر میرفتیم عراق قویتر میشد

این استاد دانشگاه اضافه کرد: پس از فتح خرمشهر تا پایان جنگ کارهای مهمی انجام شد و فهمیدیم که جنگ پدیده سختی است و هر چه جلوتر میرویم رژیم بعثی عراق بسیار قویتر میشود و حتی ما شاهد تجهیزاتی جدید و مدرنی از سوی عراقیها بودیم که به مراتب پیشرفتهتر از دوران اوایل جنگ بود.

علایی با اشاره به دستاورد عملیات فاو اظهار داشت: عملیات فاو، عراق را از دریا جدا کرد و آمریکا و شوروی و کشورهای عربی فهمیدند که ایران میتواند پیروز این جنگ باشد، بنابراین آنها عراق را به تجهیزات مدرن مجهز کردند تا در برابر ایران ایستادگی کند.

وی گفت: بعد از عملیات والفجر 8 آمریکا و شوروی به این نتیجه رسیدند که ادامه جنگ خطرناک است، به خاطر اینکه جنگ به خلیج فارس کشیده شد و عراق نفت کشهای ما را هدف قرار میداد و ما هم نفت کشهای حامیان عراق را سرنگون میکردیم و جریان انتقال نفت به کشورهای غربی حالت شکننده به خود گرفته بود.

وی ادامه داد: عملیات فاو نشان داد که جنگ میتواند به نفع ایران تمام شود، از این جهت سیاست آمریکا این بود که ایران برنده نشود و عراق هم بازنده این جنگ نباشد، برای همین سران آمریکا و شوروی قطعنامهای تهیه کردند که روح آن به نفع عراق بود و حداقل خواستههای ایران نیز در آن وجود داشت.

همه قدرتهای استکباری به میدان آمده بودند

علایی با اشاره به تصویب این قطعنامه در 27 تیرماه 66 گفت: بند اول این قطعنامه به آتش بس و عقب نشینی تاکید داشت که این بند به نفع عراقیها بود، به خاطر اینکه بخشی از سرزمین عراق در اختیار ایران بود.

وی تصریح کرد: تشکیل کمیتههایی برای شناسایی متجاوز و برآورد خسارت و تشکیل صندوق پرداخت خسارت از دیگر بندهای این قطعنامه بود که در واقع به نفع ایران بود.

وی با بیان اینکه قطعنامه 598 تا حدودی خواستههای ایران را تامین میکرد اما مطلوب کشور ما نبود، اظهار داشت: ایران معتقد بود که بندهای این قطعنامه باید جابجا میشد، یعنی اول متجاوز تعیین وخسارت پرداخت میشد، بعد آتش بس و عقبنشینی صورت میگرفت اما از سال 66 که قطعنامه صادر شد چند تصمیم دیگر گرفتند که شرایط جبههها عوض شد و همه قدرتهای استکباری آشکارا به میدان آمده بودند.

پذیرش قطعنامه حاصل یک فرآیند بود

علایی گفت: عراق در آن زمان به امکانات و تجهیزاتی دست یافته بود که دو سوم شهرهای کشور ما تحت برد موشکهای این کشور بود و از طرفی دیگر آنها مراکز اقتصادی ما را مورد هدف قرار گرفته بودند.

این استاد دانشگاه ادامه داد: در این شرایط باید به پایان جنگ فکر میکردیم به خاطر اینکه طرح انهدام ایران مطرح بود.

علایی ادامه داد: پذیرش قطعنامه یک باره اتفاق نیفتاد، بلکه فرایندی بود که به آن منجر شد.