فرزانه معصومیان، گوینده خبر رادیو در ارزیابی ادبیات گویندگان خبر رادیو و تلویزیون و تضادهایی که گویندگان خبر میان ادبیات رسمی و خشک و صمیمانه دارند به خبرنگار مهر گفت: من سال 1375 کارم را شروع کردم. در آن سال آموزشی که ما دیدیم خیلی متفاوت بود و آقای حیاتی و خانم تاج‌نیا از اساتید ما بودند. در آن سال‌ها به ما تاکید می‌شد که خبر را رسمی بخوانیم و از خودمان چیزی اضافه نکنیم. در آن دوره اساتید خوبی همچون زنده یاد سنماری، بوالی، شکرخواه و ... را داشتیم.
وی در ادامه افزود: اساتید در دوره‌های آموزشی تاکید می‌کردند زبان فاخر را باید حفظ کنیم. در تمام دنیا گوینده خبر، اعتبار رسانه است، به همین دلیل نباید خطای فاحشی داشته باشیم، ولی در سال‌های اخیر احساس می‌شود گویندگان خبر راهشان را گم کردند . در حال حاضر دسترسی مردم به اینترنت زیاد است و مثل گذشته نیست. مردم اخبار خارجی را گوش می‌دهند و کار گویندگان خبر را می‌بینند. متاسفانه ما نتوانسته‌ایم بین ادبیات خشک و رسمی و صمیمانه به راه حل مشخص و روشنی برسیم.
این گوینده خبر رادیو با اشاره به تحصیلات برخی گویندگان گفت: برخی گویندگان تحصیلات بالایی ندارند. در حالی که تحصیلات لازمه کار گوینده است، حتی ما دوست گوینده‌ای داشتیم که به ما گفت وقتی وارد این عرصه شده از او پرسیدند ویراستاری، دبیری خبر و ... را بلد است و او گفت نه، به همین دلیل او را گوینده خبر کردند. در گذشته سختگیری‌ها بیشتر بود، ولی الان این طور نیست. برخی گویندگان خبر شخصیت تلویزیونی ندارند. این در حالی است فردی که وارد عرصه گویندگی می‌شود باید خود ساخته باشد.
معصومیان خاطرنشان ساخت: ما آخرین گروهی بودیم که دوره‌های آموزشی مناسبی را سپری کردیم. البته در حال حاضر آقای صالحی که مدیریت خبر رادیو را بر عهده دارد سعی کرده در انتخاب گویندگان خبر دقت بیشتری شود.
وی درباره اینکه در گذشته گویندگان خبر در ابتدا در بخش خبرهای تولیدی بودند، ولی چرا الان گویندگان جوان در ابتدا بخش‌های خبری زنده را اجرا می‌کنند، توضیح داد: متاسفانه این مسئله خطر بزرگی است. البته گویندگانی داریم که توانستند از عهده کار بربیاند، اما گویندگانی هم بودند که اجرایشان ضعف داشته است. در واقع در یک برزخ هستیم. می‌توانیم ادبیات نرم را داشته باشیم، اما نباید زبان فاخر را یادمان برود، چرا که زبان اعتبار رسانه است. از چندی پیش آقای طاهری در خبر رادیو جوان از ادبیات محاوره‌ای استفاده می‌کند و من هم پارتنر او هستم. او به زیبایی این بخش خبری را اجرا می‌کند.
این گوینده خبر درباره اینکه برخی گویندگان به دلیل اشراف نداشتن به زبان انگلیسی اسامی خارجی را اشتباه تلفظ می‌کنند و حتی عذرخواهی نمی‌کنند، توضیح داد: گویندگان خبر باید اشراف کاملی به ادبیات فارسی و تا حدودی به انگلیسی و عربی داشته باشند تا کلمات را درست قرائت کنند. من سال‌ها قبل زبان انگلیسی‌ام خوب بوده، اما چون مدتی رها کردم برخی واژه‌ها را فراموش کردم، اما در حال حاضر با گرفتن معلم زبان انگلیسی‌ام را تقویت می‌کنم. به هر حال لازمه کار گوینده است.
معصومیان ادامه داد: یکی از مشکلات ما این است که کتاب‌های به روز در زمینه گویندگی خبر ترجمه نشده است و هنوز هم اساتید در کلاس‌های درس به دانشجویان می‌گویند کتاب منانی که برای 40 سال پیش است بخوانند یا حافظ را مطالعه کنند. باید روش تدریس هم تغییر کند. من در فرهنگسرای رسانه کلاس فن بیان دارم و 10 کتاب خوب را جمع‌آوری کردم و به دانشجویانم معرفی کردم. البته مشغول ترجمه کتابی با عنوان "گویندگان خبر، نوشتن، گزارش و تولید" به نویسندگی تد وایت برای 2008 هستم.
وی در پایان افزود: این کتاب را با دوستی ترجمه کردم، اما دوباره مشغول بازنویسی هستم. گرچه زبان من خیلی حرفه‌ای نیستم، اما با ترجمه این کتاب سعی دارم قدمی هر چند کوتاه بردارم.
نظر شما