به گزارش خبرنگار مهر، بهمن فرمان‌آرا، ابوالحسن داودی، منوچهر محمدی، علیرضا رئیسیان، سید محمد بهشتی، عزیزالله حمیدنژاد، علیرضا شجاع نوری، عبدالله اسفندیاری، محمدحسین حقیقی، دکتر خسرونشان رئیس سابق اداره کل تئاتر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، حبیب الهیاری، رضا رستگار، محمدعلی حسین‌نژاد، دکتر سیدصفدر حسینی وزیر اقتصاد دولت خاتمی، جعفر صانعی مقدم، اکبر سقفی، ایرج تقی‌پور، سید ضیا هاشمی، محمدحسین فرح‌بخش ،علی روئین تن، سیداحمد میرعلایی و محمدرضا جعفری‌جلوه از حاضران در این مراسم بودند.
احمد مسجدجامعی در مراسم سالگرد این هنرمند فقید سینما گفت: افرادی که طی سال‌های پرفراز و فرود با سیف‌الله داد همراه بودند، با وجود شوق حضور، امروز جایشان در این مجلس بسیار خالی است. البته قطعا بسیاری از نهادهای صنفی که سیف‌الله داد در آن‌ها نقش داشته در پی برگزاری بزرگداشتی مناسب برای او هستند تا یاد او گرامی داشته شود و در ذهن افراد باقی بماند.
وی افزود: هنرمند فردی است که می‌تواند به گوهر و جوهر اشیا راه پیدا کند و آن‌ها را به تصویر بکشد. چنین نگاهی در هنرمند خضوع و خشوع خاصی به وجود می‌آورد که این خضوع و خشوع در آثار اساطیر ما هم دیده می‌شود. مرحوم سیف الله داد هم به نوعی دارای چنین منشی بود.شخصیت این هنرمند در فرازهای مختلف زندگی او و به ویژه مرگش، جلوه ویژه‌ای پیدا کرد.
مسجدجامعی ادامه داد: او که مقررات سینمایی کشور را رقم می‌زد، معتقد به آزادی بود و برای آزادی آن قدر تبصره نمی‌گذاشت که عملا فضای کار برای هنرمند نمونه و خلاق حذف شود. او به خلاقیت و آزادی اندیشه فکر می‌کرد و در عین حال اقتدار شخصیت و منشی خاص داشت و می‌توانست با گفتگو، همکاران خود را متقاعد کند که وارد برخی حوزه‌ها نشوند.
عضو شورای شهر تهران با اشاره به خاطره‌ای از ابوالحسن داودی گفت: ابوالحسن داودی می‌گوید در طول این سال‌ها 11 فیلم ساخته و هیچ گاه برای هیچ یک از فیلم‌هایش تن به اصلاح یا ممیزی نداده است، اما خود او می‌گفت که تنها در یک مورد در زمان زنده‌یاد سیف‌الله داد حاضر شده است که 15 دقیقه از فیلم خود را به دلایلی حذف کند و این مساله تنها در طی گفتگوی او با سیف‌الله داد صورت گرفت، چرا که مرحوم داد به لحاظ سواد بصری و سینمایی در جایگاهی بود که می‌توانست شخصیتی مانند داودی را نیز متقاعد کند.
وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: سیف الله داد ظرفیتی داشت که موجب می‌شد به خلاقیت هنرمندان احترام بگذارد و آزادی افراد را محترم بشمارد.او با ظرفیت بالایی که برای گفتگو داشت به راحتی می‌توانست دیوار بلند بی‌اعتمادی میان نظریه‌پردازان و مدیران اجرایی را مرتفع کند. وی تلاش‌های متعددی برای بازگرداندن هنرمندان فرهنگی داشت و به تنوع و تکثر فرهنگی که موجب نشاط جامعه می‌شد، فکر می‌کرد.
وی در پایان یادی از بازمانده کرد: داد این فیلم را از روی کتاب یک خبرنگار و نویسنده فلسطینی ساخته بود و اگر این موضوع را نمی‌گفت، شاید کسی متوجه این مساله نمی‌شد، اما او با صداقت این موضوع را عنوان کرد. اما اکنون شرایط به گونه‌ای شده است که متاسفانه گاه افراد از آثار یکدیگراستفاده می‌کنند و خبری هم نمی‌دهند.
نظر شما