به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان مرکز فیزیک فضایی دانشگاه بوستون اعلام کردند شواهد جدید نشان می دهند دوره ای جدید از فعالیتهای زمین ساختی خورشیدی آغاز شده است. این تیم از دانشمندان شاهد نمایش اخیر خورشید از شفقهای شمالی در ارتفاع بالای اتمسفر زمین در کنار درخششهای کم رنگتر در لایه های پایین تر اتمسفر بوده اند.
دوره فعالیتهای خورشیدی حدودا 11 ساله است که در طی آن ذرات باردار الکتریکی از سطح خورشید فوران کرده و منجر به ایجاد تغییراتی در میدان مغناطیسی زمین می شوند. این تغییرات پرتوهای درخشانی را در اتمسفر زمین خلق می کنند که در دوره ای که به دوره خاموشی خورشید شهرت دارد بسیار کم رنگ و در دوره حداکثر فعالیت خورشیدی بسیار شدید و قوی بود.
دانشمندان انتظار این آغاز جدید را در سال گذشته می کشیدند اما خورشید در سال 2009 به شکلی شگفت انگیز خاموش بود. در نهایت در سال 2010 نشانه هایی از حیات دوباره در خورشید زنده شد و به نظر می رسد ستاره عظیم زمین دوره فعالیتهای خود را با قدرتی بالا از سر گرفته است.
به گفته "استیو اسمیت" یکی از محققان دانشگاه بوستون پرتوهای خورشیدی که بر روی آنها مطالعه شده است از مناطقی از 200 تا 400 کیلومتری بالاتر از سطح زمین دریافت شده اند. این گازها به واسطه انرژی که از بالا دریافت می کنند می درخشند، انرژی که در امتداد خطوط میدان مغناطیسی زمین به سمت پایین در حرکتند.
از سویی دیگر فیزیکدانان خورشیدی مرکز ملی مطالعات اتمسفری کلرادو توضیحی برای دوره خاموشی اخیر خورشید یافته اند. آخرین دوره حداقل فعالیت خورشیدی در سال 2008 به ثبت رسیده است.
آنها اعلام کردند طول آخرین دوره خورشیدی به صورت طبیعی به 12.6 سال افزایش پیدا کرده و به این شکل این دوره خورشیدی به یکی از طولانی ترین دوره های حداقل فعالیت خورشیدی در 200 سال گذشته تبدیل شده است. طی دوره حداقل فعالیت خورشیدی، این ستاره بزرگ بسیار آرام بوده و شعله ها و لکه های خورشیدی محدودی ایجاد می کند.
مطالعات جدید نشان می دهند این طولانی بودن دور از انتظار کم بودن فعالیتهای خورشیدی می تواند با تغییراتی که در شیوه چرخش مایع حاوی ذره های باردار یا پلاسما در سطح خورشید در ارتباط باشد.
به گفته محققان دوره های فعالیت خورشیدی در طول چرخه ای که معمولا 10.7 سال دوام دارد شدید و ضعیف می شود و از زمانی که این دوره ها به ثبت رسیده اند یعنی از سال 1755 تا کنون 24 چرخه خورشیدی به پایان رسیده است.
بیست و سومین دوره خورشیدی که در دسامبر 2008 به پایان رسیده است نسبت به حد میانگین طولانی ترین و غیر فعالترین دوره در قرن بوده است. مطالعات جدید نشان می دهند یکی از دلایل طولانی شدن این دوره می تواند تغییرات در نوار متحرک جریان مواد در خورشید باشد، نواری که مانند یک تسمه نقاله پلاسما را در سرتاسر سطح خورشید توزیع می کند.
مشابه جریانهای اقیانوسی بر روی زمین، پلاسماهای خورشیدی که بر روی این نوار قرار دارند، قبل از رسیدن به بخشهای قطبی و بالا آمدن بر روی سطح، در قلب خورشید فرو رفته و به اعماق می روند. طی بیست و سومین دوره خورشیدی این جریانهای آتشین به صورت کامل به سمت قطبهای خورشیدی گسترش یافته اند در حالی که در دوره های قبلی این مواد تنها دو سوم از مسیر را به سوی قطبها طی کرده بودند.
بر اساس گزارش بی بی سی، دانشمندان با استفاده از شبیه سازی های پیچیده رایانه ای نشان دادند چگونه این تغییرات در نوار متحرک خورشیدی می تواند بر روی طول این دوره های خورشیدی تاثیر بگذارد.
نظر شما