به گزارش خبرنگار مهر در رشت، با ازبین بردن این درختان جوان از چرخه طبیعی، دوباره سازی جنگل جلوگیری کرده و به مرور زمان با مسن تر شدن درختان موجود و کاهش قدرت زاد آوری آنان شاهد عرصه های جنگلی با سن بالا بوده که این عرصه ها نمی توانند مدت زیادی به حیات خود ادامه داده و در نهایت محکوم به فنا خواهند بود.
جنگلهای شمال کشور جولانگاه احشام و دامداران متعدد است
به رغم اهمیت پوشش گیاهی عرصه های جنگلی از جهات زیست محیطی و اقتصادی باید گفت که با کمال تأسف جنگلهای شمال کشور جولانگاه احشام و دامداران متعدد بوده و به شیوه بسیار ابتدایی بعنوان چراگاه مورد استفاده و بهره برداری قرار می گیرد.
این در حالیست که کشورهایی که از نظر جنگلداری پیشرفته هستند، دامداری سنتی را در جنگلها ممنوع ساخته و حتی وجود حیات وحش را در یک مجموعه اکوسیستم جنگلی تحت مدیریت درآورده اند تا صدمات وارده به جنگل به حداقل کاهش یابد.
استان گیلان با داشتن 565 هزار هکتار جنگل با موقعیت جغرافیایی مناسب و میزان بارندگی هزار و 200 میلیمتری از اکوسیستمهای منحصر به فرد جهانی است که می تواند علاوه بر توجیه اقتصادی از نظر تولید چوب و فرآورده های چوبی از نظر صنعت توریسم نیز بسیار جاذب بوده و جنگلهای بارانی و پهن برگ آن در جلوگیری از صدمات لایه ازون و حذف گازهای گلخانه ای بسیار مؤثر است.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری گیلان در این ارتباط گفت: بزرگ شدن شهرها که در اثر رشد جمعیت و جلب افراد از نقاط مختلف کشور برای استفاده از اراضی جلگه ای و کوهپایه ای استانهای شمالی برای گردشگری باعث شده بسیاری از جنگلهای شمال تخریب و امروزه در مناطق جلگه ای چندان جنگلی دیده نمی شود.
عوامل نابودی انفال باید از بین برود
رحمت الله رحمانی افزود: وظیفه تمام طبیعت دوستان و مجریان بخش منابع طبیعی به این است که برای حفاظت و حراست از جنگلها به نحو احسن بکوشند تا عواملی که باعث نابودی انفال می شود، از بین برود.
وی همچنین خاطرنشان کرد: دامداران با تمام زحمات و تلاشی که انجام می دهند به دلیل اینکه به صورت غیرصنعتی دامداری می کنند و دامداری متحرکی را در داخل جنگل انجام می دهند و نژاد دامهای آنها به هیچ وجه اصلاح شده نیست، نمی توانند درآمد متناسب با تلاشهای زیادی که انجام می دهند، کسب کنند.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری گیلان در ادامه با اشاره به اینکه دامداران و خانوارهای جنگل نشین که مشمول اجرای طرح ساماندهی هستند، باید با مراجعه به ادارات منابع طبیعی و آبخیزداری حوزه محل سکونت خود در شهرستان مربوطه، تقاضای ساماندهی خود را ارائه کنند، افزود: گروهی بنام گروه تعیین صلاحیت بررسی همه جانبه را در مورد محل دامدار، تعداد دام، حجم اعیانات در سکونتگاههای مختلف پایین بند، میان بند و بالا بند جنگلی به عمل آورده و در صورتیکه متقاضی دارای شرایط لازم باشد، پرونده های تعیین صلاحیت تکمیل و پس از تخصیص اعتبار لازم، قیمتگذاری کلیه مایملک دامداران از سوی کارشناسان رسمی و معتمد دادگستری و با همکاری کارشناسان ارزیاب اداره کل انجام می گیرد.
تزریق قطره چکانی اعتبارات موجب شده این طرح ملی به سرانجام مناسب خود نرسد
رحمانی ادامه داد: کمبود اعتبارات و تزریق قطره چکانی وجه مورد نیاز برای انجام این امر موجب شده این طرح ملی به سرانجام مناسب خود نرسد و در صورت ادامه این روند هر روز که می گذرد میزان خسارت به انفال الهی و عرصه های منابع طبیعی استان گیلان بیشتر می شود.
وی گفت: طرح خروج دام از جنگل یک طرح توسعه اقتصادیست که اهداف زیادی را هم از بعد اقتصادی و هم از بعد اجتماعی و فرهنگی دنبال می کند.
مدیرکل منابع طبیعی گیلان ادامه داد: با اجرای این طرح میزان رویش سالانه جنگلها افزایش یافته و به جای استفاده از ذخیره یا موجودی جنگل، از سود سرمایه ( رویش جنگل) برداشت می شود و از طرفی انجام طرح منجر به افزایش فرآورده های دامی و ازدیاد درآمد ساکنان روستاهای مجاور جنگل نیز خواهد شد.
وی همچنین با تاکید بر اینکه دامداری غیرصنعتی ضربات جبران ناپذیر به جنگلها وارد می کند، یادآور شد: از سال 1370 سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور طرح خروج دام و تک خانوار از جنگلهای شمال را آغاز کرده و تاکنون این طرح ملی به سرانجام مناسب خود نرسیده و در مدت تعین شده از دستیابی به اهداف بازمانده است.
به هر حال ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﯿﺎز روزافزون ﺟﻮاﻣﻊ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﺎده ﭼﻮﺑﯽ ﺑﺮای رفع نیازهای گوناگون ﺻﻨﻌﺘﯽ و ﺿﺮورت ﺣﻔﻆ ﺟﻨﮕﻠﻬﺎ ﺑﺮای ﺗﺄﻣﯿﻦ این ﻧﯿﺎز و اﺳﺘﻤﺮار ﺧﺪﻣﺎت زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺿﺮورت دارد ﮐﻪ ﺑﺎ برنامه ریزی ﺻﺤﯿﺢ و ﻋﻠﻤﯽ با حذف عوامل ﻣﺨﺮب ﺑﻪ ﻧﺤﻮی از ﺟﻨﮕﻠﻬﺎ ﺑﻬﺮه ﺑﺮداری ﺷﻮد ﮐﻪ خسارت وارده به حداقل برسد.
ﺣﺬف دام از ﺟﻨﮕﻞ، اﺳﺘﻤﺮار ﺑﺨﺸﯿﺪن ﺑﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺟﻨﮕﻞ و ﮐﻤﮏ به ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺣﯿﺎت موثر است
ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه، 78 درﺻﺪ از عوامل ﺗﺨﺮﯾﺐ در ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﮐﺸﻮر را عوامل اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺗﻨﻬﺎ 31 درﺻﺪ را عوامل ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ می دهند ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ عوامل اﻧﺴﺎﻧﯽ، ﭼﺮای ﺑﯽ روﯾﻪ و اﺛﺮات ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﺨﺮﯾﺐ داﻣﺪاران و ﺟﻨﮕﻞ ﻧﺸﯿﻨﺎن در ﺟﻨﮕﻠﻬﺎی ﺷﻤﺎل کشور است از اﯾﻨﺮو ه ﺑﻤﻨﻈﻮر اﺳﺘﻤﺮار ﺑﺨﺸﯿﺪن ﺑﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺟﻨﮕﻞ و ﮐﻤﮏ به تجدید حیات، ﺣﺬف دام از ﺟﻨﮕﻞ از اهمیت وﯾﮋه ای ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ.
ﻃﺮح ﺧﺮوج دام از ﺟﻨﮕﻞ اهداف زﯾﺎدی از قبیل حفظ اصل ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ و ﺑﻬﺮه ﺑﺮداری ﻣﺴﺘﻤﺮ از ﺟﻨﮕﻠﻬﺎ، افزایش ﮐﻤﯽ و کیفی روﯾﺶ ﺟﻨﮕﻞ و اﺳﺘﻤﺮار ﺗﻮﻟﯿﺪ، اﺳﺘﻔﺎده حداکثر از ﺗﻮان ﺗﻮﻟﯿﺪ داﺧﻠﯽ برای خودکفایی و کاهش خروج ارز، افزایش ﺗﻮﻟﯿﺪات دام و سایر موارد را در ﭘﯽ دارد.
بدین ترتیب یک کارشناس اقتصاد کشاورزی به ﺣﻀﻮر دام ﺑﻪ ﺷﯿﻮه های ﺳﻨﺘﯽ در ﺟﻨﮕﻞ و ﺧﺴﺎرﺗﻬﺎی عمده ﻧﺎﺷﯽ از وﺟﻮد دام و داﻣﺪاری در ﺟﻨﮕﻞ اشاره کرد و گفت: در گذشته آﺳﯿﺐﻫﺎی کیفی و ﮐﻤﯽ زﯾﺎدی ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ وارد آورده و اداﻣﻪ وﺿﻌﯿﺖ ﻣﻮﺟﻮد ﻧﯿﺰ ﺧﺴﺎرت ﺟﺒﺮان ﻧﺎﭘﺬﯾﺮی در ﻣﻮﺟﻮدﯾﺖ ﺟﻨﮕﻞ وارد خواهد کرد.
علی نوازی همچنین ﻧﺤﻮه اﺳﺘﻔﺎده دام و داﻣﺪاران ﻣﺸﻤﻮل ﻃﺮح از ﺟﻨﮕﻞ را ﻣﺼﺮف ﭼﻮب برای ﺳﻮﺧﺖ، ﻣﺼﺮف ﭼﻮب برای ﺗﻌﻤﯿﺮات ﺳﺮاﻫﺎ، ﺗﻘﻠﯿﻞ زادآوری ﻃﺒﯿﻌﯽ، ﺧﺴﺎرت از ﻃﺮﯾﻖ اﯾﺠﺎد اﺗﺮاﻗﮕﺎه و ﺗﻘﻠﯿﻞ ﻣﯿﺰان روﯾﺶ دانست و افزود: قدرت بالقوه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺟﻨﮕﻞ ( رویش سالانه در هر هکتار) ﺳﺎﻻﻧﻪ هفت ﻣﺘﺮﻣﮑﻌﺐ است، در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺟﻨﮕﻞ در ﺻﻮرت وﺟﻮد دام و داﻣﺪاری، ﺑﺠﺎی داﺷﺘﻦ هفت ﻣﺘﺮﻣﮑﻌﺐ، 5.2 ﻣﺘﺮﻣﮑﻌﺐ روﯾﺶ ﺳﺎﻻﻧﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽ شود ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎﻫﺶ روﯾﺶ ﻧﺎﺷﯽ از اﺳﺘﻔﺎده داﻣﺪار از ﺳﺮﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎی درﺧﺘﺎن ﺑﻌﻨﻮان علوفه دام است.
وی اظهار داشت: از آﻧﺠﺎئیکه در ﺟﻨﮕﻠﻬﺎی ﺷﻤﺎل کشور علوفه چندانی ﺑﺮای ﺗﻐﺬﯾﻪ در دﺳﺘﺮس داﻣﻬﺎ ﻧیست، داﻣﺪاران ﺑﺮای رﻓﻊ بخشی از اﯾﻦ ﮐﻤﺒﻮد ﺑﻪ ﺳﺮﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎی ﺑﺎرﯾﮏ و ﺟﻮاﻧﻪ ﻫﺎی ﺗﺮد ﻣﻮﺟﻮد در آﻧﻬﺎ ﻫﺠﻮم ﺑﺮده و آﻧﻬﺎ را ﺑﻄﻮر ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﺗﻌﻠﯿﻒ دام ﺧﻮد ﻣﯽ رﺳﺎﻧﻨﺪ.
این کارشناس اقتصاد کشاورزی ادامه داد: ﺑﻪ ﻣﻮازات اﻧﺠﺎم ﻃﺮح و ﺧﺮوج هرساله درﺻﺪی از داﻣﻬﺎ، ﻣﺼﺮف ﺳﺎﻻﻧﻪ ﻫﯿﺰم و ﭼﻮب ﺻﻨﻌﺘﯽ از سوی داﻣﺪار کاهش یافته و از ﭼﺮای ﺳﺎﻻﻧﻪ ﻧﻬﺎل ﺟﻨﮕﻠﯽ ﺗﻮﺳﻂ دام ﻧﯿﺰ ﮐﺎﺳﺘﻪ می شود زیرا تعداد واﺣﺪﻫﺎی داﻣﺪاری، اﺗﺮاﻗﮕﺎه و واﺣﺪﻫﺎی داﻣﯽ ﻣﻮﺟﻮد در ﺟﻨﮕﻞ ﮐﻢ ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﮑﺎت ﺑﯿﺎن ﺷﺪه ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽ آﯾﺪ ﮐﻪ اداﻣﻪ اﺟﺮای ﻃﺮح ﺧﺮوج دام از ﺟﻨﮕﻞ امری ﺿﺮوری است و برای کاهش مشکلات ﻣﻮﺟﻮد در روﻧﺪ اﺟﺮای ﻃﺮح به ویژه تخصیص اعتبارات مورد نیاز باید تمامی مسئولان مشارکت جدی داشته باشند.
نظر شما