شواهد متقن شرط پذیرش باورها هستند

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از سایت "پرسش از فیلسوفان"، دیوید برینک درباره باور و شرایط پذیرش باور دیدگاههای خود را بیان کرده است.

ما باید میان داشتن یک باور و چگونگی دفاع از آن تمایز قائل شویم. داشتن یک باور تا مادامیکه زیانی را متوجه کسی نکند ایراد و اشکالی ندارد ولی زمانی که باور شخصی به زیان و ضرر دیگران منجر شود جای اشکال و ایراد است.

می‌توان در مورد یک باور گشوده بود و یا به صورت جزمی آنرا مورد پذیرش قرار داد. گشوده بودن به روی یک باور به معنای این است که ما اصل جایزالخطا بودن انسان را مورد پذیرش قرار داده‌ایم.

با قبول این فرض که انسان جایزالخطا است هم به خطاپذیر بودن باورها و مفروضات ذهنی خود اذعان کرده‌ایم و هم احتمال نادرست بودن باورهای سایرین را منتفی ندانسته‌ایم.

البته پذیرش جایزالخطا بودن انسان به معنای تردید منفی نیست بلکه به معنای وجود احتمال خطا و اشتباه است. این احتمال باعث می‌شود شما برای پذیرش و قبول یک باور به شواهد و استنادات کافی و لازم روی آورید و هر باوری را بدون شواهد لازم و کافی نپذیرید.

همچنین خطاپذیری شخص در یک باور به معنای طرد و رد همه باورهای او نیست. هر باور در جای خود باید مورد بررسی قرار گیرد و درستی یا نادرستی آن بر اساس شواهد مورد تحلیل واقع شود.

جایزالخطا بودن انسان به معنای طرح سؤال در مورد باورها است.

کواین فیلسوف معروف معاصر معتقد است که ما انسانها مانند دریانورد و ملاحی هستیم که موقعی که می‌خواهیم عازم سفر دریایی شویم باید تمام جاهای کشتی را مورد بررسی قرار دهیم و تمام شکافها و سوراخهای احتمالی در کشتی را ترمیم کنیم تا زیانی را متوجه خود و دیگران نسازیم.