آهنگسازان ایرانی سهم اندکی از ارکستر سمفونیک دارند

هوشنگ کامکار ضمن بیان این مطلب در انتقاد به عملکرد مسئولان برنامه ریز ارکستر سمفونیک تهران به خبرنگار مهر گفت : برگزاری کنسرت های متعدد توسط ارکستر سمفونیک تهران با رهبر مختلف تجربه خوبی است اما نکته قابل توجه این است که ارکستر سمفونیک تهران نمادی از موسیقی کلاسیک در ایران است و باید آثار آهنگسازان معاصر ایرانی توسط رهبران مهمان اجرا شود؛ ولی متاسفانه چنین نیست.

وی در ادامه افزود : من به عنوان یک آهنگساز درشان خود نمی بینم که آثارم را دست بگیرم و به مسئولان برنامه ریز اثرم را نشان دهم چراکه معتقدم من یک آهنگسازم و مدیر و یا برنامه ریز یک مرکز موسیقی باید به فکر اجرای آثار ارزنده در ارکسترسمفونیک باشد؛ به عنوان مثال چندی پیش پوئم سمفونی با عنوان "حلبچه" برای ارکستر سمفونیک ساخته ام و در هیچ محفلی ارائه نداده بودم تا اینکه این پوئم سمفونی را در اجرای اخیری که در سلیمانیه عراق داشتیم به روی صحنه بردم که مورد استقبال بسیاری قرار گرفت و همانجا از من قول گرفتند که با ارکسترسمفونیک بغداد این اثر را اجرا کنیم؛ زمانی که این همه شوق برای اجرای مجدد این اثر را دیدم بسیار افسوس خوردم که چرا این قطعه توسط ارکسترسمفونیک تهران اجرا نمی شود.

این آهنگساز در ادامه صحبت های خود به قسمت های مختلف این سمفونی اشاره کرد و گفت : این سمفونی بیان توصیفی دارد که در 4 قسمت نوشته شده است بخش نخست پوئم سمفونی "حلبچه"توطئه نام دارد این بخش توصیف فضای جنگ و قبل از حمله را می کند بخش دوم "باران شیمیایی" است که به حمله و فجایع آن اختصاص دارد، بخش بعدی مرثیه نام دارد که عزاداری را در برمی گیرد در این قسمت از ریتم و آوازهای هوره و موره که ویژه مراسم سوگواری در کردستان عراق است و هنگام مرگ جوان می خوانند استفاده کرده ام؛ بخش پایانی این سمفونی" به سوی آزادی" نام دارد که نوید شادی و شعف رهایی از مصیبت را می دهد.  

مدیرهنری گروه موسیقی کامکار در ادامه صحبت های خود به تازه ترین کنسرت این گروه موسیقی در سلیمانیه عراق اشاره کرد و گفت : اجرای این کنسرت با آواز عدنان کریم تجربه بسیار خوبی بود و خوشبختانه با استقبال بسیاری مواجه شد بخش نخست کنسرت به اجرای آثاری از عدنان اختصاص داشت و قسمت دوم از آثار گروه موسیقی کامکار اجرا شد .

وی در پایان افزود : برگزاری این کنسرت از جهات مختلفی اهمیت داشت به این معنا که با استقبال بی نظیر مخاطب مواجه شد و نکته دیگر اینکه سطح فرهنگ و توجه مردم نسبت به مقوله کنسرت دیدن نسبت به گذشته بسیار بالا رفته بود و درست مانند هنردوستان و تماشاگران ایرانی به تماشای اجرا نشستند؛ نکته قابل توجه سالن برگزاری کنسرت نسبت به گذشته تجهیز شده بود به لحاظ آکوستیک، صدادهای سیستم ها به شکلی بود که به جرات می گویم که نمونه این شالن را در اروپا کمتر دیده بودم.