دکتر محمد عطایی مجری این طرح با تاکید بر اینکه با اصلاح نانو سیلیکا موفق به تولید موادی هم رنگ دندان و مقاوم برای پر کردن دندان شدیم افزود: نانو سیلیکایی که برای تولید این کامپوزیت به کار می رود به دلیل ریز شدن ذرات سطح زیادی را اشغال می کنند به طوری که به ازای هر گرم نانو سیلیکا، 200 تا 300 متر مربع سطح دارند. بنابراین وقتی با رزین و یا پلیمری مخلوط می شوند نمی توان با مقادیر مورد نظر فیلر (مواد پر کننده) مخلوط کرد.
وی، فیلرها را عامل افزایش خواص مکانیکی کامپوزیتهای دندانپزشکی دانست و اظهار داشت: این امر باعث می شود موادی که به عنوان پر کننده (فیلر) در دندان قرار می گیرند به مرور زمان از دندان جدا شود. در این صورت مایعات دهانی در آن نفوذ و پوسیدگیهای ثانویه ایجاد می کند. از این رو برای برطرف کردن این مشکل و افزایش میزان فیلر در کامپوزیت، ذرات نانوسیلیکا را به هم چسباندیم و در نهایت ساختار متخلخلی ایجاد شد.
عطایی با اشاره به ویژگیهای این ماده جدید اضافه کرد: این ماده دارای سطح متخلخل است و وقتی با رزین یا مونومر مخلوط می شود رزینها به داخل تخلخلها وارد و گیر مکانیکی خوبی ایجاد می شود ضمن آنکه فیلر پذیری کامپوزیت را افزایش می دهد که در این صورت خواص مکانیکی خوبی را ایجاد می کند.
وی همچنین از آغاز تجاری سازی این محصولات خبر داد و یادآور شد: به منظور تجاری سازی محصولات جدید در پژوهشگاه پلیمر، گروه ویژه ای شکل گرفته است که تجاری سازی این نانو کامپوزیت ها از نمونه های این محصولات را انجام می دهند.
نظر شما