حیات فلسفه با گفتگو گره خورده است

امیر یوسفی در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد تچربه شخصی خود از شرکت در همایشهای داخلی و خارچی گفت: تجربه محدودی از برگزاری یک نشست فلسفی خارج از کشور دارم. در آن نشست ویژگی خیلی مهم و بارزش که به چشم می‏خورد رسیدن به یک فضای عاری از تکلف و تعارف بود. ازآنجایی که یک همایش فلسفی جایی است که اصلی‎ترین و مهمترین و جدیدترین تأملات یک فیلسوف روشمند قرار است که ارزیابی بشود هیچ منعی و محدودیتی چه بیرونی و چه درونی برای ابرازاین یافته‏ها و نظرات نبایدپیش پای کسی گذاشته شود.

وی افزود: تجربه شخصی من از حضور در چنین جمعی از این مسئله حکایت می‏کرد. شاید یکی از دلایل موفقیت این همایشهای خارجی این باشد که گوینده سخن یا صاحب آن نظریه احساس می‏کند در یک فضای مطلقاً امن و منطقی و مستدل و حقیقت طلبانه می‏تواند دیدگاههایش را بگوید بی‌آنکه گرفتار منع بیرونی یا پرهیز درونی باشد به سادگی می‏تواندحرفهایش رابزند. این یکی از مهمترین چیزهایی است که همایش فلسفه می‏بایستی از روی دست نمونه‏های خارجی آن نمونه برداری کند و اگر می‏خواهد این همایش موفق بشود عین همان را اینجا می‎بایستی که تکرار کند.

این محقق و پژوهشگرحوزه فلسفه درمورد نقش همایش روز جهانی فلسفه در گسترش تعامل و گفتگو میان فلسفه‏پژوهان ایرانی و فلسفه‏پژوهان خارجی همچنین اظهارداشت:مهمترین اصلی که در این حوزه گفته شده قدیمی‏ترین آدمها زده‏اند یعنی این حرف را سقراط گفته چرا که ایشان حیات حقیقت را به امر گفتگو بسته دانسته درواقع حقیقت مبتنی و معلل بر امر گفتگو است. از طرف دیگر حیات فلسفه هم به حقیقت بند است و اگر حقیقتی یا دغدغه رسیدن به حقیقتی نباشد فلسفه هم معنا ندارد .

یوسفی ادامه داد: اگر دوری از فلسفه صورت گرفته است در حقیقت دوری از گفتگو صورت گرفته است. بنابراین دوری از حقیقت هم صورت می‏گیرد به این اعتبار ما همیشه نیاز به گفتگو داریم و به هر گرایشی که به فلسفه تعلق داشته باشیم میل به شنیدن به تعبیری نجوای حقیقت شرط اصلی است. این نجواها همان نجوایی بود که سقراط از آن تحت عنوان سروش معبد دلفی یاد می‏کرد و می‏گفت در گوش من پیامهای فلسفی‎ای را نجوا می‏کرد. البته این نجوای فلسفی در گوش سقراط به فروتنی انجامید نه به نخوت و غرور منجر شد.

وی افزود: اگر ما تجربه سقراطی گفتگو را سعی کنیم در جامعه ایرانی تکرار بکنیم و فلسفه را محملی برای تحقق این گفتگو و گسترده شدن و عام شدن این مقوله گفتگو و نیاز به گفتگو قرار بدهیم طبیعتاً می‎توانیم در نهایت به یک گفتگوی سقراطی برسیم و امید به دستیابی به مقوله حقیقت بیشتر بشود. البته این گفتگو طبیعی است که می‏بایستی بر مدار التزام روشمند صورت بگیرد و با روشمندی ویژه‎ای صورت بگیرد و شرط آن هم قاعدتاً هم حق طلبی هم اخلاق گرایی و هم شجاعت‌ورزی است.

این کارشناس فلسفی درپایان خاطرنشان کرد:  گسترش نگاه فلسفی علی الاصول به گسترش فرهنگ گفتگومنجر می‏شود. از آنجایی که گفتگو بر پایه این سه رکن یعنی حق طلبی،اخلاق گرایی و شجاعت ورزی است به طبع بسط تفکر فلسفی می‏تواند به بسط حقیقت طلبی ،اخلاق گرایی و شجاعت طلبی منجر بشود همان که جامعه امروز ایران به هسته این سه اصل بیش از هر وقت دیگر نیاز دارد.