به گزارش خبرنگار مهر در گرگان، موسیقی ترکمن، در تاریخ کهن ترکمن ها بیانگر تاریخ و سبک زندگی مردم ترکمن بوده است، موسیقی و شعری که با زن و طبیعت و اقتصاد و روابط اجتماعی ترکمن‌ها پیوند خورده است.
حاج محمد ایری از جمله کسانی است که دوتار و کمانچه و نی می‌نوازد و در زمینه موسیقی فولکلوریک ترکمن‌ها فعالیت می‌کند.
وی کار خود را از سال 1356 با سازهای بادی آغاز کرده و نزدیک به 10 سال بعد به نزد استاد رفته و نواختن دوتار و کمانچه را آموخته است.
به باور این نوازنده ترکمن، عروسی، تنها چیزی است که نسل جوان را با موسیقی محلی پیوند می‌دهد، جشن‌هایی که 4، 5 روز طول می‌کشند و فرصتی در اختیار جوانان می‌گذارند تا با دوتار و کمانچه آشنا شوند.
به باور این نوازنده ترکمن، عروسی، تنها چیزی است که نسل جوان را با موسیقی محلی پیوند می‌دهد، جشن‌هایی که 4، 5 روز طول می‌کشند و فرصتی در اختیار جوانان می‌گذارند تا با دوتار و کمانچه آشنا شوند.
وی افزود: پس از هر عروسی، تعدادی علاقه‌مند می‌آیند و از ما می‌خواهند نواختن این سازها را به آنها آموزش دهیم اما بسیار اندک‌اند کسانی که مسیر خود را تا به انتها پی می‌گیرند چراکه یادگرفتن دوتار، کار آسانی نیست.
ایری " نی "را سازی فراموش‌شده در تاریخ موسیقی ترکمن می‌داند و می‌گوید: نی، سازی چوپانی است و حالا چوپانی وجود ندارد که برای گوسفندان بنوازد. در نتیجه نی هم کاربرد خود را از دست داده است.مسئولان و متولیان فرهنگی هم به‌دنبال مستند کردن نغمه‌هایی نیستند که رو به فراموشی است.
ایری " نی "را سازی فراموش‌شده در تاریخ موسیقی ترکمن می‌داند و می‌گوید: نی، سازی چوپانی است و حالا چوپانی وجود ندارد که برای گوسفندان بنوازد. در نتیجه نی هم کاربرد خود را از دست داده است.مسئولان و متولیان فرهنگی هم به‌دنبال مستند کردن نغمه‌هایی نیستند که رو به فراموشی است.
وی از نبود فضایی همیشگی برای نوازنده‌های ترکمن گلایه و بیان می‌کند: متولان فرهنگی و گردشگری، هیچ فضایی را در اختیار ما نمی‌گذارند تا به‌اجرای برنامه‌های دائمی بپردازیم.
وی افزود: رقص و ذکر خنجر و موسیقی ترکمن می‌تواند گردشگران بسیاری را از سراسر ایران به‌سوی خود بخواند اما تعداد کمی از مسافران که با من و امثال من در ارتباط هستند می‌توانند موسیقی ترکمنی بشنوند و رقص زیبای خنجر ببینند.
نقش زنان ترکمن در حفظ موسیقی نواحی
نقش زنان ترکمن در حفظ موسیقی نواحی
از نقش زنان ترکمن هم نمی‌توان به‌راحتی گذشت و هوشنگ جاوید، پژوهشگر موسیقی نواحی، موسیقی زنان ترکمن را به سه بخش تقسیم می‌کند و می‌گوید: بخشی از این ترانه‌های فولکلوریک به دختران ترکمنی برمی‌گردد که شوهر کرده و به غربت رفته‌اند.
آنها در شبی که ماه کامل است از چادر بیرون زده و به‌دور از افراد قبیله، به‌خواندن اشعاری سوزناک در بیان ناروایی‌های همسر و دلتنگی برای مادر می‌پردازند.
وی افزود: بخش دوم هودی ها یا لالایی‌های زنان ترکمن است، ترانه‌هایی که از آروزوها و امیدهای آنان سخن می‌گوید و بیانگر درد و رنج مادران است.
وی افزود: بخش دوم هودی ها یا لالایی‌های زنان ترکمن است، ترانه‌هایی که از آروزوها و امیدهای آنان سخن می‌گوید و بیانگر درد و رنج مادران است.
مرثیه‌خوانی زنان هم بخش مهم دیگری از موسیقی ترکمن‌هاست. دوبیتی‌هایی که با نوایی غم‌انگیز خوانده می‌شوند.
نظر شما