گفتگوی سیدالشهدا با عمربن سعد

امام حسین(ع) برای کمک به بهبود شرایط و ایجاد برقراری تفاهم میان دو گروه، خواستار ملاقات خصوصی با عمر بن سعد فرمانده سپاهیان عبیدالله بن زیاد شد.

عمر بن سعد از پیشنهاد امام حسین(ع) استقبال کرد و در شب هشتم محرم، در خیمه ای میان دو لشکر گاه تشکیل جلسه داده مدتی طولانی با یکدیگر گفتگو کردند .

ابومخنف روایت کرده است که ملاقات آن دو،تنها یک بار نبود، بلکه آنان سه یا چهار بار با یکدیگر ملاقات و گفتگو کردند.

عمر بن سعد که حوادث کربلا را پی در پی برای عبیدالله بن زیاد گزارش می کرد پس از ملاقات با امام حسین(ع) نامه ای رضایت بخش برای عبیدالله ارسال و در آن یادآوری کرد که آتش جنگ خاموش و روابط اصلاح شد، حسین بن علی(ع) حاضر است از همان جایی که آمده برگردد و یا به سوی یکی از مرزهای کشور برود و مانند سایر مسلمانان زندگی کند. نه از او بر ضد ما و نه از ما بر ضد او چیزی در میان نباشد و یا به جانب شام نزد یزید بن معاویه رفته و اختلافش را با وی حل و فصل کند. ای عبیدالله! این پیش آمد هم می تواند موجب خرسندی تو و هم موجب اصلاح امت باشد.

باید توجه داشت مطالبی که عمر بن سعد در این نامه به آن ها اشاره کرد برداشت های شخصی وی و یا مبالغه گویی اش برای آرام کردن عبیدالله و اصلاح امور بود تا از این طریق زودتر غائله را پایان داده و به حکومت "ری" دست یابد.

شک نیست امام حسین(ع) که با هدف امر به معروف و نهی از منکر اقدام به قیام علیه باطل کرده بود، هیچگاه به شخصی چون عمر بن سعد چنین تعهدی نمی داد.

بحار الأنوار (علامه مجلسی)، ج 44، ص 388، معالم المدرستین (سید مرتضی عسکری)، ج3، ص 103 3- الارشاد (شیخ مفید)، ص 437 ، تاریخ طبری