آمریکا و سرزمین آزمایش سلاح

سیستم پرواز این هواپیما که "گورگون استیر" نامیده می‌شود، قادر است با استفاده از 9 دوربین، 65 تصویر ویدیویی از حرکت فیزیکی در کلیه مناطق یک شهر را به طور زنده برای سربازان و تحلیلگران مستقر در زمین ارسال کند که نسبت به هواپیماهای بدون سرنشین ناتو که تنها می توانند یک تصویر در ابعاد کوچکتر در حد یک یا دو ساختمان به زمین ارسال کنند، بسیار پیشرفته تر می باشد.
 

مقامات ارشد نیروی هوایی که این هواپیمای پیشرفته را هدیه سال 2011 آمریکا به افغانستان می دانند، بر این باورند که سیستم گورگون استیر با زیر نظر قرار دادن تمامی نقاط یک شهر، نظامیان را قادر می سازد تا همه چیز را ببینند، در نتیجه همه تحرکات مخالفین را زیر نظر خواهند داشت و امیدوارند تا میزان تلفات غیر نظامیان به این طریق کاهش یابد. ولی تجربه نشان داده که طی سالهای گذشته هرچه تسلیحات نظامی نیروهای خارجی مجهزتر و پیشرفته تر شده اند، بنا به دلایل خاصی افراد غیر نظامی بیشتری کشته شده اند، به عنوان مثال از ژانویه 2010 تا اکتبر 2010، 2 هزار 412 غیر نظامی در افغانستان کشته شده اند که در مقایسه با مدت مشابه در سال 2009، 20 درصد افزایش داشته است.
 

براساس گزارش سازمان ملل، علاوه بر این کشته شدگان، 3 هزار و 803  نفر هم زخمی شده اند و این در حالی است که بارها طرح جلوگیری از کشتار غیر نظامیان افغان و حفاظت از جان مردم افغانستان، از سوی آمریکا مطرح گردیده است، ولی در عمل شاهد چیز دیگری هستیم.
 

کشته شدن قریب به 2500 نفر و زخمی و معلول شدن 3800 نفر طی ده ماه، به زبان آسان می آید، این یعنی اینکه حدود شش هزار خانوار افغان بی سرپرست یا داغدار شده اند که تحت حمایت هیچگونه سازمان دولتی یا نهاد خارجی قرار نمی گیرند.

تازه این در حالی است که رجز خوانی طالبان و آمریکایی ها برای افزایش حملات در سال میلادی جدید بر علیه هم تشدید یافته است و هر کدام مدعی شده اند که به دیگری تلفات بیشتری وارد خواهند آورد و آنچه مسلم است غیر نظامیان بیشتری نیز از بین خواهند رفت.
 

براساس آمار منتشر شده از سوی سازمان ملل طالبان با عملیات های انتحاری، انفجار بمبهای جاده ای و ترورهای هدفمند مسئول کشته شدن 60 درصد این غیر نظامیان، نظامیان خارجی با حملات هوایی خود عامل از بین رفتن 30 درصد این افراد و نیروهای ارتش ملی افغانستان به همراه سربازان ناتو با جستجوهای شبانه و استفاده بیش از حد از زور و اجبار، عامل تلف شدن 10 درصد دیگر این غیر نظامیان می باشند که نمونه بارز این گونه جنایت ها در غرب افغانستان در دو سال گذشته بوده است. از جمله در جریان دوبار بمباران هوایی در روستای "عزیزآباد شیندند" درهرات 90 غیر نظامی به علاوه عروس و داماد در یک محفل عروسی کشته شده و نیز بمباران یک روستای دیگر در ولایت فراه منجر به کشته شدن 125 نفر از اهالی بی دفاع این منطقه گردید.

سوال ما این است اکنون که مقصر این جنایات مشخص گردیده، چه کسی پاسخگوی خون بهای این افغانهای بیچاره است؟

طالبان عملیات انتحاری انجام می دهند، آمریکایی ها بمباران می کنند، سربازان افغان به زور متوسل می شوند و نیروهای ناتو به هر کس خواستند حمله می کنند. در این میان هیچ کس نیست تا از آنان بپرسد به چه جرمی این بیگناهان باید کشته شوند؟ دست ما به طالبان و مخالفین نمی رسد. ولی آیا نباید دولت از نیروهای خارجی و حتی نیروهای ملی بخواهد در این مورد پاسخگو باشند. اگر از سال اول حضور 140 هزار نیروی خارجی بین المللی در افغانستان، دولت به ازای کشته شدن هر غیر نظامی، از جامعه جهانی درخواست خون بها می نمود، اکنون شاهد این همه افزایش تلفات غیر نظامیان نبودیم.
 

هرچند باید متذکر شد در سال 2010 مجموعا 711 نفر از نظامیان بین‌المللی نیز در افغانستان کشته شدند که از سال 2001 بالاترین آمار به شمار می‌رود.
 

به هر حال این خواسته همه ملت افغانستان از دولت، نیروهای بین‌المللی و حتی مخالفان است که برای نجات جان غیر نظامیان اقدامات بیشتری انجام دهند و در خصوص تلفات غیر نظامیان تحقیقات مستقل و جدی انجام شود.

----------------------------
محمد اسحق قریشی هرات