حسین قمی در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن بیان این مطلب افزود: از المپیک پکن تا همین بازی‌های آسیایی فراموش شده بودم. با وجود آنکه از ابتدای سال تیم ملی در چند تورنمنت معتبر شرکت کرد، من اعزام نشدم و با یک دیدار انتخابی به گوانگجو رفتم.
وی در ادامه افزود: نمی خواهم شکست خود در گوانگجو را توجیه کنم اما باید واقعیت‌ها را نیز در نظر گرفت. اکثر جودوکارانی که در گوانگجو موفق به کسب مدال شدند در آمادگی بدنی خوبی قرارداشتند. آنها هر هفته در مسابقات و اردوهای معتبر شرکت می کردند اما من بعد از المپیک فراموش شدم و به هیچ مسابقه‌ای اعزام نشدم. من بدون حضور در میدانی تدارکاتی و تنها با تمرین به گوانگجو رفتم.
دارنده مدال برنز آسیا در سال 2008 با بیان این جمله که "برخی باخت‌ها آنقدر بزرگ است که جودوکار فراموش می شود"، گفت: همیشه تابع کادر فنی و فدراسیون بوده‌ام اما گویا هر کس سربه زیر باشد ره به جایی نمی برد. همه اعضای تیم ملی برای موفقیت جودو تلاش می کنند اما شکست برخی‌ها به چشم نمی آید و در سفر بعدی تیم ملی نفر اول هستند!
قمی در بخش دیگری از گفتگو با خبرنگار مهر افزود: سرمربی تیم ملی باید مانند یک پدر به همه شاگردان خود به یک چشم نگاه کند. چرا باید از جمع ملی پوشان تیم ملی تنها چند نفر انتخاب شوند؟ در وزن 81- کیلوگرم دو جودوکار به مسابقات اعزام می شوند اما در برخی اوزان مانند 90- کیلوگرم مدعیان آن وزن نادیده گرفته می شوند.
این عضو تیم ملی جودو خاطر نشان کرد: در شرایطی که سرمربی تیم ملی هم در جواب سئوال ما پاسخ درستی نمی دهد، ملی پوشان باید برای احقاق حق خود چه کاری انجام دهند؟
وی تصریح کرد: من در جریان مسابقات جهانی برزیل از سوی کشور میزبان دعوت به همکاری شدم ولی هیچگاه از آن سخنی نگفتم چون معیارهای من فرق می کرد. آیا من هم باید برای فدراسیون دردسرساز می شدم؟ چرا باید کشورهای دیگر قدر نفرات ما را بدانند و در داخل جودوکاران را نادیده بگیرند؟
نظر شما