به گزارش خبرگزاری مهر، بر اساس مطالعات جدید، مدارکی که توسط مکتشفان روسی، سوئدی و آلمانی در قرن 18 به ثبت رسیده اند نشان می دهند انسانها از چسب، چوب و یا قلاب برای دستبرد زدن به انبار غذاهای جوندگان کوچکی مانند موشهای صحرایی استفاده می کرده اند.
در آن زمان بیشتر گروه های ناشناخته ساکن در این مناطق چادرنشین بودند و غذای خود را از شکار، ماهی گیری، دامداری و اسبها تامین می کرده اند. در غیاب کشاورزی مردم ساکن این مناطق تمامی میوه و سبزیجات مورد نیاز خود را از طبیعت به دست می آورده اند، اما به جای اینکه خود به جمع آوری آنها بپردازند، به جوندگانی مانند موشهای صحرایی اجازه می دادند این کارها را برای آنها انجام دهند و از این رو به این جوندگان "بردگان بی نوای سیبری" می گویند.
سارقان برای شناسایی این انبارهای زیر زمینی بر روی سطح زمین به جستجوی حفره ها و گودالها می گشتند و به صدای برخاسته از درون آنها گوش می دادند. حتی گروهی از این اقوام سگهایی را برای بو کشیدن انبارها آموزش داده بودند. این چادرنشینها روشهای سرقت خود را به روسها و مهاجران اروپایی نیز آموزش دادند.
یکی از انبارهای غذای موشهای صحرایی به تنهایی حاوی 13 کیلوگرم ریشه، دانه، پیاز و دانه های آجیلی بوده است که گاه به صورت کامل مورد دستبرد انسانها قرار می گرفته است و حتی ساکنان این انبارها نیز توسط انسانها شکار و خورده می شده اند. عده ای دیگر برای اطمینان یافتن از زنده مانده حیوان مقداری غذا برای آنها باقی می گذاشته اند تا بتوانند در آینده نیز از خدمات آنها بهره ببرند. حتی در برخی از موارد انسانها به عنوان تشکر برای موشها ماهی خشک شده، پارچه یا سوزن به جا می گذاشته اند.
بر اساس گزارش نشنال جئوگرافیک، به گفته محققان برخی از این گروه ها نیز این کار را به صورت سنتی انجام می داده اند، در حالی که هنوز در عصر مدرن نیز برخی از گروه های ناشناخته که ساکن خلیج مکزیک زندگی می کنند، این رفتار را ترک نگفته اند.
نظر شما