به گزارش خبرنگار مهر در قم، بچه‌ها همه به صف منتظر ایستاده‌اند تا ببینند در مراسم نواختن این زنگ قرار است چه اتفاقی بیافتد، گاهی به هم نگاه می‌کنند و با اشارات چشم و صورت از هم سئوالاتی را می‌پرسند، یکی از بچه‌ها با دست روی شانه نفر جلویی می‌زند و می‌گوید قرار است به همه ساندویچ تخم مرغ بدهند، من که حسابی گرسنه‌ام.
سالهاست که گاه و بیگاه زنگهای مدارس به بهانه‌های مختلف در روزها و ایامی از سال به صدا در می‌آیند، اما این کار رفته رفته به سمت عملی تشریفاتی و لوکس، وقت گیر، بی‌محتوا و حتی در جهت خدشه وارد کردن به ساحت مدرسه به پیش می‌رود.
در روزها، هفته‌ها و به بهانه‌های مختلف تنی چند از وزرا، مسئولان کشوری یا استانی در مدرسه‌ای در گوشه‌ای از شهر دور هم جمع می‌شوند، شعار می‌دهند، خوب حرف می‌زنند، حرف‌های خوب می‌زنند، وعده‌های شیرین می‌دهند، زنگ می‌زنند، خداحافظی می‌کنند و می‌روند، اما به راستی زنگها برای چه در مدارس به صدا در می‌آیند؟
آیا واقعا این جای تامل ندارد که چرا ما به بهانه فرهنگ سازی و فرصتی برای توجه بیشتر که البته فراهم هم نمی‌شود، هر روز دانش آموزان را در حیاط مدرسه به صف می‌کنیم و برای آنها زنگها را به صدا در می‌آوریم.
نواختن زنگ مهر در آغاز سال تحصیلی، زنگ هوای پاک در هفته هوای پاک، زنگ سلامت در هفته سلامت، زنگ انضباط اجتماعی درهفته نیروی انتظامی،زنگ مهر در روز جشن عاطفه‌ها، زنگ مقاومت و پایداری در هفته دفاع مقدس، زنگ سپاس معلم به مناسبت روز معلم و... از جمله زنگ‌هایی است که در مدارس نواخته می‌شوند.
زنگ پژوهش، همیار پلیس، انقلاب، بسیج، نجات آب، کتاب و کتابخوانی، پیوند اولیاء و مربیان، ایمنی در مدارس، ایثار و شجاعت، امر به معروف و نهی از منکر، مجلس و قانون، پیشگیری از آسیب‌های زلزله، شیر مدارس، تربیت بدنی، انتظار، هفته امور تربیتی، مطالعه، نیکوکاری، تحقیق و پژوهش، زمین پاک، غدیر، امداد الهی، خلیج فارس، گردشگری، تخم مرغ و... از دیگر نمونه‌های این زنگهاست.
برخی از این زنگها به صورت منطقه‌ای زده می‌شوند یعنی به صورت خاص در مدارس منطقه یا شهری از کشور نواخته می شوند که نواختن زنگ امداد الهی درمدارس شهر طبس به دلیل شکست نظامیان آمریکایی درصحرای طبس یا زنگ خلیج فارس درمدارس بندرعباس به دلیل مقاومت مردم آن سرزمین دربرابر تجاوز بیگانگان برای دفاع ازخلیج همیشه فارس از این دسته‌اند و برخی زنگها به صورت کاملا نوآورانه و مبتکرانه در مدارس برخی شهر‌ها به صدا در می‌آیند که از این دست می‌توان به نواختن زنگ تخم مرغ برای بازگو کردن خواص این ماده غذایی، در مدارس شهر تهران اشاره کرد.
به صدا در آوردن برخی از این زنگها که جنبه فرهنگ سازی دارند و در فرهنگ عمومی کشور هم پذیرفته شده و جایگاه خاصی دارند و البته مصوب شورای عمومی کشور هم هستند، کار فاخر، در خور ستایش و حتی لازمی است اما نواختن برخی زنگهای نمادین درمدارس به هر بهانه‌ای تنزل جایگاه، قداست و ساحت مدرسه را در پی خواهد داشت که البته به این موضوع به هدر رفتن وقت گرانبهای دانش آموزان، کادر مدرسه، مسئولان و مدیران اجرایی را هم اضافه کنید.
از این بحث‌ها که بگذریم باز به همان عادت همیشگی برخی از مسئولان که همان شعارزدگی است می‌رسیم؛ وقتی ما در مدرسه حدود دو ساعت پشت تریبون از اهمیت کتاب و مطالعه روزانه صحبت می‌کنیم چقدر خودمان پایند آن هستیم و شاید هم فقط برای دانش آموزان کتاب تجویز می‌کنیم و مطالعه را برای خود ضروری نمی‌دانیم یا وقتی صحبت ازایمنی درمدارس می‌کنیم آیا سری هم به داخل ساختمان مدرسه می‌زنیم تا ترک دیوارهای برخی کلاس‌ها را ببینیم یااز مدیرمدرسه درمورد سال ساخت این مدرسه سئوال می‌کنیم و آیا وقتی زنگ بهداشت را در مدرسه طنین انداز می‌کنیم آیا به فکر تامین مربی بهداشت برای دانش آموزان هم هستیم؟
در این میان اشاره به نکته‌ای دیگر هم ضروری می‌رسد و آن هم این است که به لطف حضور نیافتن به موقع برخی مسئولان در مراسم نواختن نمادین زنگ در مدارس، دانش آموزان و گاهی والدین و کادر مدرسه در سرما یا گرمای شدید تمرین صبر می‌کنند.
به هر روی نواختن برخی زنگها در مدارس برای یادآوری بعضی مسائل ضروری است چنانچه در گذشته نیز در مناسبتهای خاص دانش آموزان برنامه های ویژه ای را اجرا می کردنند اما نزول سطح نواختن زنگها وتکرار بیش از حد این مسئله موجب کاهش اهمیت آن برای دانش آموزان شده است و باید با ساماندهی این مسئله از هدرروی وقت دانش آموزان و بی توجه شدن آنها به این مسائل جلوگیری کرد.
---------------------------
گزارش از الهام رحیمی
نظر شما