به گزارش خبرگزاری مهر، "محمد البرادعی" که با مجله آلمانی اشپیگل گفتگو می کرد در پاسخ به این پرسش که آیا او از تظاهرات روز سه شنبه در مصر که تحت عنوان "روز خشم" برگزار شد حمایت می کند یا نه؟ گفت: بله من حمایت کردم. من پشت هر درخواست مسالمت آمیز برای تغییر ایستاده ام. درخواست من برای اصلاحات مورد بی اعتنایی رژیم قرار گرفته و این بی اعتنایی گزینه ای جز ریختن به خیابان ها را باقی نگذاشته است.
وی درباره تظاهر کنندگان می گوید: اینها جوان و ناشکیبا هستند و تظاهرات می کنند تا مشکلات را حل کنند و من بسیار امیدواریم که تظاهرات و اعتراض ها از کنترل خارج نشود.
البرادعی درباره نتایج احتمالی این تظاهرات می گوید: آنها در آغاز یک روند تاریخی هستند. مصری ها دریافته اند که باید سرنوشت خود را بدست بگیرند. برای نخستین بار در تاریخ معاصر کشور آنها بطور واقعی آماده می شوند تا به خیابان ها بریزند. هراس از نظامی سیاسی از بین رفته و بازگشتی به عقب وجود ندارد. فعالان در بزرگترین تظاهرات چند دهه گذشته شرکت کرده اند این معترضان اکنون گلوله برفی هستند که می توانند تبدیل به بهمن شوند.
این فعال مصری در ادامه ضمن درخواست از دولت و نیروهای امنیتی برای پرهیز از خشونت، در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه آیا خود وی به خیابان خواهد آمد یا خیر؟ گفت: خیر. من نمی خواهم پیروزی معترضین را بنام خودم بزنم. اما هر طوری که بتوانم از آنها حمایت خواهم کرد. در حال حاضر من برای جنبش در سطح استراتژیک مفیدتر هستم. حتی ترجیح می دهم در مصر نباشم تا اینکه در خیابان ها باشم.
برنده جایزه صلح نوبل در پاسخ به اینکه آیا شرکت در انتخابات آتی برای تغییر خیلی دیر است یا نه؟ گفت: کاملاً محتمل است که کشور من با یک مرحله ای از بی ثباتی روبرو شود اما هر کسی اعم از مارکسیست گرفته تا اخوان المسلمین موافقند که ثبات باید هدف ما باشد.
وی در ادامه می گوید: این درخواست ها در کشوری که بیش از 40 درصد از جمعیت آن در روز کمتر از یک دلار در آمد دارند قابل درک است. در این مورد مسئله مصر با تونس متفاوت است. آن کشور طبقه متوسط بزرگی دارد در حالیکه می توانست از سوی مردم فقیر و سرخورده با آشوبهایی روبرو شود.
محمد البرادعی در ادامه در پاسخ به اینکه چرا تاکنون خودسوزی ها در مصر نتیجه نداده می گوید: گول نخورید. این آرامش ظاهری است مبارک از درون بسیار عصبی است. او هرگز گوش نکرده و امروز هم گوش نمی کند. رژیم نمی خواهد چیز ببیند یا بشنود من به مبارک درباره این تحولات هشدار دادم، حال هر اتفاقی برایش بیفتد حقش است.
نامزد احتمالی در انتخابات آتی ریاست در ادامه در این باره که آیا مبارک قادر به ممانعت از این اعتراض ها هست؟ می گوید: مبارک برای این کار نباید در انتخابات شرکت کند و باید اجازه دهد تا یک قانون اساسی دموکراتیک انتخاباتی آزاد را ممکن سازد و بطور طبیعی حکومت و قوانینی نظامی که در 29 سال گذشته بر مصر تحمیل شده برداشته شود. بدون این واگذاری امتیازات رژیم باقی نخواهد ماند.
وی در ادامه با اشاره به نگرانی های رژیم صهیونیستی از به قدرت رسیدن اخوان المسلمین را محکوم کرد و گفت: ما باید دیو نشان دادن اخوان المسلمین را متوقف کنیم. این درست نیست که تنها گزینه ما بین سرکوب تحت حکومت مبارک و هرج و مرج افراط گرایی دینی باشد. من اختلافات زیادی با اخوان المسلمین دارم اما آنها در پنج دهه گذشته هیچ اقدام خشونت آمیزی را مرتکب نشده اند. اگر ما خواهان دموکراسی و آزادی هستیم باید به جای به حاشیه راندن آنها، آنان را در قدرت دخیل کنیم.
رهبر اپوزیسیون مصری درباره تاثیر "دومینوی تغییرات" در رژیم های عربی پس از تونس در مصر گفت: شاید ما اکنون در حال تجربه نخستین نشانه از یک "بهار عربی" هستیم. (برای نمونه مانند "بهار پراگ" آزاد سازی سیاسی در چکسلواکی در سال 1968) همسایگان ما در حال تماشای ما هستند کشوری که همیشه یک نقش پیشرو را در تحولات ایفا کرده است . من امیدوارم که کشور ما نخستین کشوری باشد که دموکراسی و آزادی را در آغوش می کشد. ما مصری ها هم باید قادر به دستیابی به آنچه که تونسی ها توانستند، باشیم.
نظر شما