تحلیل دقیق شرایط جدید مصر و ضعفهای اخوانی ها/ نقش ایران در انقلاب مصر

"ماهان عابدین" کارشناس سیاسی مقیم لندن در گفتگو با خبرگزاری مهر روند انتقال واقعی قدرت در مصر را طولانی توصیف کرد و گفت: این مسئله به آسانی و سریع حل نخواهد شد. در برخی از مراحل بین مردم و ارتش تنش هایی وجود خواهد داشت. اما در ارتش هم شکاف هایی وجود دارد. اولویت نخست ارتش وفاداری به حزب دمکراتیک ملی است اما در بین مقام های ارشد اختلافات عمیقی بروز خواهد کرد.

این کارشناس در ادامه به مقایسه انقلاب ایران و مصر پرداخت و گفت: اوضاع در مصر متفاوت از ایران سال 1978- 79 نیست. تنها یک مناقشه طولانی مانند آنچه که در انقلاب بهمن 57 در ایران رخ داد رژیم مبارک را فرسوده کرد. در حال حاضر انقلاب مصر بدون رهبر و سر است. در این زمینه با انقلاب ایران که از رهبری قوی کاریزما برخوردار بود تفاوت دارد و انقلاب مصر بعید است که رهبری قدرتمند بدست آورد. زیرا که جامعه مصری در این مرحله قادر به ارائه چنین رهبری نیست.

وی در ادامه در پاسخ به پرسشی درباره نقش گروهها در این انقلاب گفت: گروههای زیادی در صحنه وجود دارند. تظاهرات ها بطور کاملاً خود جوش ایجاد شد که از سوی گروههایی با اساس و بنای سست هدایت می شدند اغلب جوانان بودند که از شبکه های اجتماعی مانند فیس بوک استفاده می کردند اما در زمانی که قیام اوج گرفت شاهد تاسیس و ایجاد گروهای سیاسی بودیم. اخوان المسلمین یک گروهی با سازماندهی خوب است اما آنها قیام را رهبری نمی کنند نه اینکه نمی خواهند بلکه آنها از چنین توانایی و ظرفیت برخوردار نیستند. گروه کوچک "ایمن النور" هم وجود دارد که طرفدار غرب و آمریکاست. حزب کوچکی دیگری نیز با اندیشه های نیمه اسلامی به نام "الوسط" وجود دارد که  از اخوان المسلمین منشعب شده و چپ ها و احزاب کارگری نیز وجود دارند تمامی این گروهها نقش خود را بازی می کنند اما در حال حاضر رهبری نمی کنند زیرا که از ظرفیت سازمانی برای این کار برخوردار نیستند.

اینجا مرحله ای است که ما ممکن است شاهد ظهور یک رهبری مؤثر باشیم.اخوان المسلمین می تواند در این روند یک گروه مهم و حیاتی باشد به شرطی که محافظه کاری نکنند زیر ا که اخوانی ها بسیار محافظه کار هستند.

وی در باره نقش ایران در تحولات مصر و پیوند جمهوری اسلامی با اخوان المسلمین نیز گفت: اخوان المسلمین لزوماً متحد ایران نیست. این گروه محافظه کار مدل های انقلابی ایران را درک نمی کنند. طرفداران ایران در اخوان المسلمین در حاشیه رانده شده و عمدتاً در بیرون از مصر و در انگلیس زندگی می کنند.

کارشناس مسائل خاورمیانه و شمال آفریفا در ادامه به ضعف های اخوان المسلمین در اداره و مدیریت یک قیام همه جانبه اشاره می کند و می گوید: اخوان از کمبود رهبری رنج می برد رهبران آن پیر، غیر خلاق و خارج از دسترس هستند و توانایی ریسک پذیری ندارند. در این مورد آنها در دنیایی زندگی می کند که وجه اشتراکی با دنیایی که امام خمینی (ره) و رهبری شجاعانه و سازش ناپذیری او ایفا می کرد، ندارد.

وی در پایان در باره رویکرد جمهوری اسلامی در برابر انقلاب مصر نیز می گوید: تغییرات واقعی در مصر به نفع ایران خواهد بود. هر تغییر سیاسی به معنی دوری این کشور از آمریکا و اسرائیل و نزدیکی آن به ایران خواهد بود. جمهوری اسلامی باید با رهبرانی که در چند ماه آینده ظهور خواهند کرد تماس بگیرد. دوری مصر از اسرائیل و آمریکا به ایران این فرصت را می دهد که فضاهای جدید را پر کند و از فرصت و اوضاع بدست آمده استفاده کند. یک مصر دموکراتیک و مستقل به معنی یک مصر اسلامی تر و یک مصر اسلامی تر به معنی یک مصر دوست با ایران است. جمهوری اسلامی باید از گروههای انقلابی در این کشور حمایت کند اگر امکان آن را دارد دست کمک به رهبران آنهاد بدهد برای نمونه "محمد البرادعی" با توجه به مواضع مثبت آن در قبال ایران در زمانی که مسئولیت آژانس بین المللی انرژی اتمی را بر عهده داشت می تواند مورد توجه تهران باشد.

وی در پایان پیش بینی می کند که جهان عرب در یکسال آینده تحولات سیاسی مهمی را تجربه خواهد کرد و به ایران توصیه می کند که از این فرصت عظیم بدون اتلاف وقت استفاده کند.