خبرگزاری مهر - گروه دین و اندیشه: زبان فارسی از مهمترین زبانهای تاریخ تمدن بشری است، سیر تحول طولانی را گذرانده و انواقع گوناگونی را در خود گنجانده است. ادبیات شیعی مجموعه ای گسترده از گونه های متنوع زبان فارسی است و از عزل و رباعی گرفته تا حماسه را در بر می گیرد و همواره در کنار دیگر موضوعات متنوع ادب فارسی حرکت کرده و تکامل یافته است.
ادبیات شیعی همگام با نوعی ایرانگرایی رشد یافت و در شاهنامه فردوسی اوج شعر ملی ایران نخستین حضور تاریخی خود را تثبیت کرد و با حماسه های ملی و دینی همچون علی نامه ربیع، به شکلی توأمان ملی و مذهبی نمود یافت.
بزرگان ادب فارسی همواره از سرچشمه های تعلیمات بزرگان مذهب تشیع الهام گرفته اند و پس از پیامبر اسلام(ص) از هیچکس به اندازه مولای متقیان، سالار شهیدان و امامان شیعه در شعر فارسی و سراسر ادب فارسی سخنی نرفته و هیچکس به اندازه ایشان مدح نشده است.
در این کتاب به بزرگان ادب فارسی که همگی شیعه بوده اند و یا به تشیع و نمادها و چهره های آن عشق ورزیده اند پرداخته شده است.
رودکی، اسدی طوسی، ناصر خسرو، ابوالفضل بیهقی، ابوریحان بیرونی، ابن سینا، کسایی مروزی، بندار رازی، نظامی گنجوی، جمال الدین اصفهانی، خاقانی شروانی، ظهیر فاریابی، نصیرالدین طوسی، کمال الدین اسماعیل، خاقانی شروانی، سنایی غزنوی، قوامی رازی از کسانی هستند که در این کتاب زندگی و آثار آنها تشریح شده است.
پایان بخش کتاب منابع و نمایه است.
نظر شما