به گزارش خبرنگار مهر در ملارد، روستاها بی شک زیبایند. آب و هوای خوش و به دور از هر ناخالصی از نشانیهای بی همتایشان است که ما شهرنشینان از زمانی که خود را به تمدن آراستیم آن را گم کرده ایم. حتی واژه ها هم یادمان رفته. دهخدا و کدخدا نداریم. فراموش کرده ایم و شاید هم خود را به فراموشی زده ایم که قرار بود آبادیها را آبادتر کنیم. عصر، عصر پیشرفت تکنولوژی است، در کمتر روستایی خانه های خشتی و گلی می بینیم، آخرهمه به پای مدرنیت از نماد روستا رخت بربستند.
روستای 150 ساله مهرآذین و مهر چین به آرامی می میرد
روستای مهرآذین و مهر چین، روستایی در انتهای جاده ملارد کرج که در کنار گذر زمان 150 ساله شده است و حال که وقت نازیدن به قدمتش است از نا ملایمتی عده ای بحران زده شده است. روستای مهرآذین چند سالی است که به واسطه فعالیت کارخانه تینر سازی بصیرت رازی که 24 نوع مواد شیمیایی چون لاک الکل، تینر، تینر روغنی و... تولید می کند، هوای خوشی ندارد. لپهای کودکانش جای سرخی به زردی می زند و سالمندانی که گذر زمان خطوط چهره شان را پوشانده دیگر سرحال نیستند.
نامه شکایت اهالی روستا به دهیار
کارخانه ای تینر سازی بصیرت رازی با فعالیت خود گویی کمر به ویرانی روستا بسته است، انگار هوای پاک را به اهالی روستا روا نمی داند. کارخانه ای با پشتوانه و قدرت مالی بسیار بالا و افرادی که به راحتی آب خوردن حق ها را پایمال می کنند و بر خواسته های طبیعی اهالی تازیانه می زند.
کهنه روستای 500 خانواری مهرچین و مهرآذین ملارد را بیشتر مهاجرانی تشکیل داده اند که به سختی تامین معاش می کنند و لحظه ای زمان را برای کسب روزی از دست نمی دهند چرا که از دست دادن زمان برایشان مساوی است با یک روز بی روزی ماندن. با این وجود باز هم برای احقاق حق طبیعی شان برای پس گرفتن هوای پاک و برای نفسی سالم داشتن، وقت هزینه کردند هرچند که هیچ یک از راه های رفته شان به نتیجه مطلوب نرسید.
آنها گفتند: بارها و بارها به نوع کار این کارخانه اعتراض کرده ایم اما پاسخی نشنیدیم. به راستی چه بر سر ما آمده است و چه بهایی را برای پیشرفت میدهیم؟
انتقال پس ماندهای شیمیایی از آبادان به کارخانه رازی ملارد
" پس ماندهای شیمیایی برای تصفیه از آبادان به این کارخانه منتقل می گردد که عمل تصفیه این مواد شیمایی باعث ایجاد بوی بسیار نامطبوع می شود ضمن آنکه استشمام آن اهالی را دچار سرگیجه و تهوع می کند " این گفته ها بخشی از توصیفهای ساکنین روستای مهر آذین و مهرچین است که در غالب نامه ای اعتراض آمیز برای دکتر اشرف پور، رئیس بازرسی حفاظت محیط زیست استان تهران نوشته اند.
ناراحتی های ریوی، طپش قلب، زردی چهره، کسالت و سستی بدن همچنین بروز مسمومیتهای اولیه از مواردی است که اهالی فعالیت کارخانه تینر سازی بصیرت رازی را مسبب آن می دانند.
این در حالی است که با وجود چنین بیماریهایی که هر کدام می تواند در صورت ادامه یافتن جان افراد را به خطر بیاندازد، اداره محیط زیست شهرستان شهریار بر بی ضرر بودن اقدامات کارخانه صحه گذاشته و فعالیت این کارخانه را بی خطر اعلام کرده است.
مسئولان دل به دل مردم دهند
اهالی روستا برای رساندن حرف خود به مسئولان، به امید آنکه آنها حرفهایشان را می شنوند و با طیب خاطر به یاریشان می شتابند بارها و بارها نامه نوشتند، به ملاقات حضوری رفتند و ....اما گویی آنطور که باید همراهی نشدند.
معترضین جزء به جزء از مشکلاتی که این کارخانه برایشان ایجاد کرده است نامه ها نوشتند و برای مصداق گفته هایشان هم استشادیه آوردند، همه اهالی حتی مسئولان هم پای نوشته ها را امضا کردند.
دهیاری، شبکه بهداشت و درمان شهریارشورای اسلامی روستای مهرآذین و بسیاری دیگر قبول کردند که فعالیت کارخانه سلامت اهالی روستا را به خطر می اندازد.
طی کردن مسیرهای مختلف برای اعتراض به آنجا رسید که اولین روز دیماه سال گذشته واحد مذکور با هماهنگی مقامات قضایی و استفاده از قانون جرایم آنی و اذعان نظریه کارشناسی مبنی بر تائید آلودگی زیست محیطی، تعطیل اعلام شد اما تنها سه هفته روستائیان فرصت داشتند هوای پاک را نفس بکشند و پس از آن انتشار خبر فک پلمپ کارخانه بصیرت اهالی را دوباره دچار بحران کرد.
بصیرت رازی به صورت شبانه فعالیت می کند/ دستهایی که پنهانی درکارند
به گفته برخی اهالی، پس از فک پلمپ، کارخانه به فعالیت خود در روز خاتمه داده و اینبار نیمه های شب را برای آغاز تصفیه شیمیایی مواد انتخاب کرده است. گویی آنها می دانند که مسئولان چه زمانی در منطقه نیستند! آنها حتی اندکی مانده به حضور یک مسئول طوری دست از فعالیت می کشند که گویی هیچ کارخانه ای در آنجا وجود خارجی ندارد.
اهالی معتقدند که عده ای اخبار بود و نبود مسئولان منطقه را به گوش صاحبان کارخانه می رسانند و با این کار باعث می شوند حقیقت پنهان بماند.
شیوه جدید کاری تنها به این دلیل است که در نیمه های شب مسئول و یا کارشناسی نیست که شاهد فعالیت آنها باشد. یکی از ساکنان روستا گفت: " کارخانه حتی در روز شهادت حضرت فاطمه (س) نیز دست از کار تصفیه مواد برنداشت و اتفاقا این بار با دوز بیشتری نسبت به روزهای دیگر به کارش ادامه داد "
یکی از ساکنان در این خصوص گفت: مشکل اینجاست که صاحبان کارخانه با وجود بضاعت مالی بسیار بالا و درآمدهای کلانی که از این کار به دست می آورند حاضر به ایجاد سایت برای پوشش مخازن آلاینده ای که محل انباشت پس ماندهای شیمیایی است نیستند.
وی افزود: مدیران کارخانه با زیرکی تمام زمانهایی فعالیت می کنند که هیچ مسئولی در منطقه نیست آنها حتی هنگام آگاهی یافتن از حضور مسئولان یا دست از فعالیت برمی دارند و یا با دوز بسیار پایین کار می کنند گرچه این کار تاثیری در کاهش آلودگیهای زیست محیطی ندارد.
بنا به گفته اهالی، برخی مسئولان محیط زیست شهرستان شهریار، فعالیت واحد صنعتی تولیدی و تصفیه مواد شیمیایی را پس از آنالیز مواد معتبر اعلام کرده اند این در حالیست که تنها بوی این مواد باعث بیماری بسیاری از اهالی شده است.
نامه اهالی به مسئولان کشوری
دیدن برنامه در شهر که به صورت زنده با ساکنان روستا به گفتگو پرداخته گواه محکمی بر این ادعا است. بیماریهای چشمی، سردر و بالا آوردن خون از مواردی است که برخی از اهالی با گزارشگر در شهر در میان گذاشتند.
از سویی مدیران کارخانه مدعی هستند که اعتراضها بر پایه خصومت های شخصی است در صورتیکه وجود استشادیه هایی که همه اهالی حتی مسئولان منطقه نیز به عنوان شاهدا زیر آن را امضا کرده اند خط بطلانی بر این ادعاست.
هم اکنون 13 سال است که از تاسیس کارخانه صنعتی تولیدی و تصفیه مواد شیمیایی می گذرد و تنها سئوالی که پاسخش می تواند چاره این معضل باشد این است که چرا مسئولان مجوز تاسیس و فعالیت این واحد را در محیط مسکونی و روستایی با قدمت 150سال را داده اند و چرا با وجود اعتراضهای اهالی و اثبات آلودگی مجوز فعالیت این کارخانه باز تمدید شده است؟
خبرگزاری مهر آماده دریافت و انعکاس نظرات مسئولان ذیربط در این خصوص است.
...........................
گزارشگر: آسیه چهار باغی
نظر شما