به گزارش خبرنگار مهر، مرور برترین های نخستین جشنواره روابط عمومی های آذربایجان شرقی و انتخاب 27 نفر از 21 دستگاه اداری این استان به عنوان برگزیده نشان می دهد، انتخاب و معرفی برترین ها، نه به خاطر داوری و ارزشگذاری حرفه‌ای آثار که به بهانه تشویق و ترغیب روابط عمومی های این استان برای افزایش فعالیت ها و احیای انگیزه آن ها بوده است.
تجربه برگزاری دو دوره جشنواره تیتر برتر، دو دوره مسابقه و نمایشگاه عکس خبری، چهار آیین انتخاب رسانه برتر فرهنگ و هنر و نیز چندین دوره مسابقه مختلف خبری توسط اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی و انتخاب توام با محافظه کاری آثار برتر، ثابت کرده است بی توجهی به قضاوت علمی داوران و معرفی بی جهت تعداد بیشتری از شرکت کنندگان به عنوان صاحب اثر برتر چندان نتیجه بخش نیست.
آنچه مسلم است اینکه شرکت کنندگان در جشنواره هایی که جنبه رقابتی دارد تشنه عدالتند و داوری توام با محافظه کاری و عافیت طلبی در نتیجه بخش بودن چنین تصمیماتی کارآیی ندارد و به همین خاطر باید در این راستا از قضاوت های علمی همراه با تعهد بهره گرفت و ابایی از اعلام نتایج چنین قضاوتی به خود راه نداد.
رویکرد عادلانه در قضاوت های مربوط به چنین جشنواره هایی موج جدیدی از امید به آینده را در بین شرکت کنندگان ایجاد کرده و آنان را ترغیب می کند تا با سرمشق قرار دادن برترین ها، خود را به مدارج بالا ارتقا دهند.
کارشناسان، حضور و احترام به رای داوران متخصص را تنها راه حذف شیوه های محافظه کارانه از بدنه جشنواره هایی مانند جشنواره روابط عمومی های برتر می دانند و معتقدند مسایلی مانند عافیت طلبی از عواملی محسوب می شود که مانع اقدام برخی افراد در بیان حقایق و دفاع از حق می شود.
آنطور که پیداست و کارشناسان نیز بر آن صحه می گذارند انتخاب بی قاعده برگزیده ها در جشنواره ها به بهانه هایی مانند ایجاد انگیزه و نیز تشویق آن ها به ادامه فعالیت با وجود اینکه علم به حقایق وجود دارد نه تنها منتج به نتیجه نمی شود بلکه حب و بغض هایی را ایجاد می کند که شاید خسارت های غیرقابل جبرانی را نیز به دنبال داشته باشد.
با همه این اوصاف، انتقادها به جشنواره نخست روابط عمومی های برتر آذربایجان شرقی معطوف به نحوه داوری آثار نبوده و نیست زیرا کارشناسان در اظهارنظرهایشان مواردی را مطرح کرده اند که بازگو کردن آن ها می تواند راهگشای دست اندرکاران این جشنواره در دوره های بعدی باشد.
تردید در استاندارد بودن شاخص های تعریف شده این جشنواره یکی از محورهای مهم بحث منتقدان بود. این عده با تاکید بر ضرورت مخاطب محوری شاخص ها، بر این عقیده بودند که اکنون دوران سنجش عملکرد روابط عمومی ها بر اساس فنون روابط عمومی گذشته و در جوامع پیشرفته "برنامه ها" و "طرح ها" مورد قضاوت قرار می گیرند.
آنان بر این باور بودند که ارزیابی روابط عمومی ها در شرایطی که ممکن است یک شرکت غیردولتی کار اطلاع رسانی سازمان را به عهده داشته باشد، کار چاپ کتاب توسط یک موسسه خصوصی انجام شده باشد و یا پوستر و بنر آن سازمان توسط شخص و یا گروهی در خارج از سازمان طراحی و چاپ شده باشد نمی تواند امری منطقی به شمار آید بلکه در چنین مواقعی می توان با ارزیابی سیاستگذاری ها، برنامه ها و طرح های پیش بینی شده روابط عمومی در طول یک سال قضاوت عادلانه ای داشت.
از سوی دیگر کارشناسان بر این عقیده بودند که ورود جدی به حوزه آموزش و به روز کردن معلومات مسئولان و کارشناسان روابط عمومی ها می تواند به کیفی شدن جشنواره روابط عمومی های برتر کمک کرده و برخی شائبه ها در خصوص صوری و نمایشی بودن برگزاری این جشنواره ها را از بین ببرد.
منتقدان همچنین غفلت از توجه به ارتباطات درون سازمانی و سنجش عملکرد روابط عمومی ها در این حوزه را از نقاط ضعف نخستین جشنواره روابط عمومی های برتر آذربایجان شرقی بیان می کردند.
آنان بر این باور بودند که در روابط عمومی‌های کارآمد، ارتباطات درون سازمانی از اهمیت نسبتاً بیشتری برخوردار است چرا که اگر عملکرد روابط عمومی بتواند کارکنان سازمان را جلب و اقناع‌کند، در کارآیی و عملکرد بیشتر آنان، افزایش بهره‌وری سازمانی، جلب و تأمین رضایت ارباب رجوع، ایجاد تفاهم بیشتر بین مدیریت و کارکنان و افزایش همیت سازمانی مؤثر واقع‌شده و در نهایت مطابق تئوری نظریه پرداز معاصر حوزه روابط عمومی "گرونیک"، همه کارکنان به یک اطلاع رسان و مبلغ تبدیل خواهند شد.
صرف نظر از پرداختن به ابعاد دیگر از اظهارات منتقدان، جشنواره روابط عمومی های برتر آذربایجان شرقی در حالی برگزار شد که نقاط ضعف آن بر نقاط قوتش غالب بود اما کارشناسان ارتباطات نسبت به رفع ضعف ها و تقویت نقاط قوت این جشنواره در دوره های بعد امیدوارند.
نظر شما