سینمای دینی در ایران شکل نگرفته است

به گزارش خبرنگار مهر، مسعود فراستی منتقد سینما شامگاه سه شنبه در نشست رابطه فلسفه و سینما در پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی اضافه کرد: سینما با ماهیت کار دارد تا با وجود؛ بدون آنکه اصالت را به ماهیت بدهیم اما با ابزار هنر بیشتر در ساحت حس و خیال کار می کنیم و ساحت عقل بعد از این دو است.

وی افزود: در سینما بر خلاف فلسفه با دل می اندیشیم؛ در هنر ابتدا عواطف و احساس و دلمان تحریک می شود و از این طریق با دل و سپس با سر مواجهه می کنیم.

فراستی تصریح داشت: بسیاری از مفاهیم فلسفی در تصویر سینما جایی ندارد؛ سینما ترجمه مدیوم های دیگر نیست و منطق خود را دارد.

سینما ابزار معرفت نیست

این منتقد سینما ادامه داد: سینما و هنر ابزار نیست و حتی ابزار، معرفت هم نیست؛ هنر راه و شیوه اندیشیدن است و شیوه اندیشیدن قطعا از راه دل انجام می شود.

وی اضافه کرد: سینما ظرف نیست که بتوان هر مظروفی را در آن ریخت و بر این اساس نمی توان سینمای هالیوودی را
برداشت و در آن تفکر اسلامی ریخت در این صورت مصیبتی به دست می آید که امروز به آن گرفتار هستیم.

سینمای ایران فرم ندارد

فراستی اذعان داشت: در سینما همه معانی از فرم است و بدون فرم محتوایی در کار نیست؛ فرم است که می تواند ایده را به محتوا تبدیل کند.

سریالی دینی است که فرم دینی داشته باشد

این منتقد سینما اضافه کرد: نیت ارزشی داریم اما چون فرم پیدا نمی کند درست درنمی آید و بر ضد ارزش هم تبدیل می شود؛ در سریالی مانند امام علی چون موضوع دینی است نمی توان گفت سریال ارزشی است در صورتی که سریالی دینی است که فرم دینی داشته باشد.

وی بیان کرد: سینمای دینی، موضوع دینی نیست؛ می تواند فیلمی موضوع دینی نداشته باشد اما حس دینی داشته باشد و حال دینی تولید کند و می تواند موضوعی دینی باشد اما اصلا حس دینی نداشته باشد.

فراستی ابرازداشت: هنر دو بال تخیل و واقعیت دارد و بال تخیل را هم باید واقعی کرد و واقعیت هم باید خیالی شود و صورت خیالی به خود بگیرد.

اثرگذاری؛ اصل در سینما

وی افزود: در سینما زیبایی اصل نیست و اول اثرگذاری است و بعد از آن زیبایی مطرح است.

این منتقد با بیان اینکه  فلسفه ربط مستقیمی به سینما ندارد تصریح داشت: فلسفه اگر بخواهد خام و به صورت پدیده وارد سینما شود هم ماهیت خود را از دست می دهد و هم به سینما ضربه می زند.