کشف یک بیماری امروزی در مومیاییهای باستان

به گزارش خبرگزاری مهر، محققان دانشگاه اموری به سرپرستی "کمپبل هیبز" با بررسی مومیاییهای مسیر طولانی رودخانه نیل نشان دادند که چگونه تکنیکهای قدیمی آبیاری می توانند سبب افزایش توسعه بیماری انگلی "شیستوزومیاز" شوند.

این بیماری انگلی که به دلیل نبود آب سالم شیوع می یابد حدود 200 میلیون نفر را در سال آلوده می کند هرچند این بیماری اغلب کشنده نیست اما می تواند به کودکان آسیبهایی جدی وارد کند.

"شیستوزمیاز" توسط یک کرم انگلی که در بدن بعضی از انواع حلزونهای ساکن آب شیرین زندگی می کند ایجاد می شود.

این انگل می تواند از بدن حلزونها خارج و وارد آب شود و افرادی را که پوست آنها با این آب تماس پیدا می کند آلوده کند.

این آلودگی می تواند سبب کم خونی، بیماریهای مزمن، کاهش رشد، عقب ماندگی ذهنی و بدشکلی اندامها شود.

همانند مالاریا، شیستوزومیاز نیز از جمله بیماریهای انگلی است که بیشترین آسیبهای اجتماعی- اقتصادی را به دنیا وارد می کند.

از دهه دوم قرن بیستم ردهایی از این بیماری در مومیاییهای منطقه رودخانه نیل کشف شد اما تنها در سالهای اخیر امکان بررسی آنتی ژنها و پادتنهای این بیماری در بعضی از افراد فراهم شد.

در این تحقیق جدید، دانشمندان نمونه های بافت خشک دو جمعیت ساکن "نوبیون" در ساحل نیل را بررسی کردند. جمعیت اول "کولوبنارتیها" نام دارند که هزار و 200 سال قبل زندگی می کردند. در این دوره تاریخی، ارتفاع رود نیل به حداکثر سطح خود رسید و هیچ شاهدی در خصوص اینکه در آن زمان از سیستمهای آبیاری استفاده می شده است در دست نیست.

براساس گزارش یونایتدپرس اینترنشنال، جمعیت دوم، ساکن وادی حلفا بودند که حدود هزار و 500 سال قبل در مناطق جنوبی تر نیل سکونت داشتند.

در دوره زندگی این جمعیت، سطح متوسط رودخانه در حداقل قرار داشت و بررسیهای باستان شناسی نشان می دهند که مردم این منطقه از کانالهای آبیاری برای کشاورزی استفاده می کردند.

نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که 25 درصد از نمونه های بافت جمعیت والی حلفا به شیستوزومی آلوده بودند درحالی که تنها 9 درصد از بافتهای مربوط به مومیاییهای جمعیت کولوبنارتی آلودگی به این انگل را نشان دادند. 

به گفته این محققان، آبهای راکدی که در کانالهای آبیاری جمع آوری می شوند زیستگاه مناسبی برای حلزونهای میزبان انگل شیستوزومی هستند.