به گزارش خبرگزاری مهر، موسی بیدج این شاعر و مترجم ضمن برشمردن نکات برجسته ادبیات سودانگفت: کشور سودان مانند دیگر کشورهای عربی در شعر و ادب دستی دارد، اما به دلیل دور بودن به لحاظ جغرافیایی ما نتوانسته‌ایم آنچنان که باید و شاید شناخت جامعی از جزئیات آن داشته باشیم.
بیدج گفت:همان طور که گفتم یکی دیگر از مواردی که باعث شکاف بین کشورهای عربی دیگر با ادبیات این کشور شده دور بودن از کانون نشر در جهان عرب است؛ شکافی که کشورهای دیگر عربی نسبت به سودان کمتر از آن ضرر دیده اند.
سردبیر نشریه شیراز با بیان این نکته که کشور سودان هم در حوزه شعر و هم در حوزه رمان‌نویسی نام‌های شاخصی دارد، گفت: از میان رمان نویسانی که هم در میان اعراب و حتی در جهان صاحب‌نام و آوازه‌ای هستند می‌توان از طیب الصالح نام برد و علاوه بر این، کشور سودان خاستگاه شاعری بزرگ چون محمد الفیطوری هم هست. این افراد چهره‌هایی هستند که به عنوان نمونه از کشور سودان سر برآورده‌اند و به عنوان ارمغان‌های فرهنگی به جهان معرفی شده‌اند.
بیدج با بیان اینکه تا کنون به شکلی پراکنده تعدادی از آثارنویسندگان و شاعران سودان در ایران منتشر شده اند افزود: الفیتوری شاعری است که بسیاری از کارهایش حتی در قبل از انقلاب هم ترجمه و منتشر شده و همچنین نام‌های دیگری هم تاکنون از کشور سودان به فارسی‌زبانان معرفی شده‌اند که مسلما کافی نیست و نمی‌تواند چشم‌اندازی مثبت برای شناخت ادبیات یک کشور دیگر باشد، ما در این زمینه راه درازی در پیش داریم و باید بیشتر کار کنیم تا شناختی قابل قبول پدید آید.
این منتقد ادبی با بیان این موضوع که حوزه هنری برای اولین بار هفته فرهنگی سودان را افتتاح می‌کند، بیان کرد: متاسفانه به دلیل دور بودن مسافت امکان شرکت تعداد زیادی از شاعران و نویسندگان وجود نداشت؛ بنابراین حوزه هنری به دعوت از یک چهره ادبی اکتفا کرده که این شامل دیگر حوزه ها مانند موسیقی و هنرهای تجسمی هم می‌شود.
وی در ادامه با ذکر این مساله که یکی از برنامه های اصلی شعرخوانی است، گفت: ترجیحا سعی شده که ایران و انقلاب اسلامی در خلال اشعار شاعران سودانی و نوع نگاه آنها به این مساله مورد ارزیابی قرار گیرد.
بیدج در پاسخ به این پرسش که آیا برگزاری هفته فرهنگی سودان انگیزه‌ای برای ترجمه آثار شاعران و نویسندگان این کشورایجاد می کند، توضیح داد: قطعا این انگیزه تا پیش از برگزاری این هفته هم وجود داشته اما باید گفت که هر کار فرهنگی به اهرم‌های اجرایی نیاز دارد و نمی توان با یک حرکت فردی با ان مواجه شد، منظور این است که شما با صرف داشتن نیروی کار نمی‌توانید یک پروژه را رهبری کنید، اما معتقدم که کشور سودان هم مانند دیگر کشورهای عربی در ادبیات صاحب قابلیت هایی است که می‌تواند در قالب دیگر زبان‌ها هم منعکس شود.
نظر شما