بهزاد زرین‌پور نویسنده، شاعر و صاحب امتیاز مجله « اقتصاد و زندگی» در گفتگو با خبرنگار مهر، گفت: در حال حاضر هیچ هیجان ادبی در کشور وجود ندارد یا یک شاعر یا نویسنده انگیزه‌ای برای انتشار آثارش داشته باشد. من هم در حال زندگی در همین شرایط هستم. به نظر من خوب است رسانه‌ها با شاعرانمان صحبت کنند و از این بگویند که چه شد شاعران نتوانستند کارشان را ارتقا بدهند.
وی افزود: در حال حاضر هیچ محفل جریان‌ساز یا هیجان ادبی برای تولید در کشور وجود ندارد. شاعر محصول جامعه خودش است. این که هیچ نشریه ادبی قدرتمندی وجود ندارد، معلول علت همین جامعه است. وقتی شاعر در روزمره‌اش، انرژی‌اش را صرف کسب معاش کند، دیگر وقتی برای آفرینش ادبی نخواهد داشت.
این شاعر ادامه داد: من سال‌ها پیش در نشریات ادبی کار می‌کردم ولی از سر ناچاری به فعالیت در نشریات اقتصادی رو آوردم. چون در نشریات ادبی سرمایه و پول وجود ندارد. حداقل در یک مجله اقتصادی، کارمند یا مدیر مطمئن است که آخر ماه، دستمزدش را می‌گیرد. با وجود علاقه به کار در مجلات ادبی، از 15 سال پیش فعالیت در مجلات اقتصادی را شروع کردم و از 7 سال پیش هم انتشار مجله « اقتصاد و زندگی» را آغاز کردم.
زرین‌پور گفت: زمانی که هوشنگ گلشیری می‌خواست شعری را از من در مجله « کارنامه» منتشر کند، به شوخی به من گفت: شنیده بودیم همیشه شاعران ورشکسته به شعر رو می‌آروند و شاعر می‌شوند ولی تو روند معکوسی را طی کرده‌ای و از شاعری به تاجری رو آورده‌ای. به نظر من در این طنز، گوشه‌هایی از واقعیت نهفته است. در این شرایط شاعر به چه امیدی، اشعارش را چاپ کند؟ آیا انجمن یا شب‌شعرهای باشکوهی داریم که ترغیب‌کننده باشند؟ یا همان‌طور که گفتم محافل جریان‌سازی داریم که به شاعر انگیزه بدهند؟ همین می‌شود که شاعران بزرگ‌مان دیگر به جای این که شعر بگویند در برنامه‌ها سخنرانی می‌کنند.
مدیرمسئول مجله « اقتصاد و زندگی» گفت: کار شاعر حرف زدن و سخنرانی نیست. شاعر باید شعر بگوید که در این شرایط شاعرانمان، شعر نمی‌گویند. من از شرایط موجود متاسفم که مجبورم در نشریات غیر ادبی کار کنم اما این موضوع از سر ناچاری است چون همان‌طور که گفتم، نمی‌توان با توجه به علایق و فعالیت در نشریات ادبی، امرار معاش کرد.
نظر شما