به گزارش خبرگزاری مهر، نشست نقد و بررسی سینمای کمدی دهه 80 با حضور حسین فرحبخش تهیه‌کننده، کامران قدکچیان کارگردان، نیوشا ضیغمی بازیگر، مستانه مهاجر تدوینگر، امیر قادری و خسرو نقیبی منتقد سه‌شنبه 14 تیرماه در فرهنگسرای رسانه برگزار شد.
امیر قادری منتقد این برنامه، بخش مهمی از گردش‌های مالی در دهه 80 را ویژه میهمانان این نشست دانست و در ادامه حسین فرحبخش، تهیه‌کننده سینما گفت: اولین فیلم من سال 65 ساخته شد و برای اولین بار بود که فیلم طنز در سینمای ایران وارد شد و بعد از آن فیلم "کما" را ساختم.
وی افزود: یکی از مشکلاتی که مسئولین و منتقدان دارند این است که زمانی که فیلم اکشن می‌ساختیم، می گفتند خوب نیست و این باعث شد کارگردان‌ها کمتر به این ژانر ورود پیدا کنند. این باعث شد کسانی در این حوزه فیلم بسازند که سینمای اکشن را به سطح می کشانند.
فرحبخش علت ساخته نشدن فیلم‌های خوب در ژانر اکشن را انتقاد روشنفکرنماها دانست و تصریح کرد: سینمای کمدی هم به علت فضای افسردگی در جامعه وارد سینما شد و دوباره همان اتفاق سینمای اکشن تکرار شد و کارگردان های خوب به سمت آن نرفتند.
تهیه‌کننده فیلم "دختر شاه پریون" ادامه داد: منتقدین فیلم های خوب و بد را تفکیک نکرده و مسئولین نیز حمایتی از فیلمسازان خوب در عرصه کمدی و طنز نکردند. باید از افرادی که خالصانه برای سینما زحمت می کشند تقدیر کرد.
فرحبخش اضافه کرد: ما به معنای واقعی در ایران سینما نداریم. روشنفکرنماها دهه 60 را دوره طلایی سینما می‌دانند و من برعکس آن را دوران ننگ سینمای ایران می دانم. چون در آن زمان اجازه نمی دادند فیلم زیادی تولید شود و فروش خوب آن دوره هم به علت نبودن امکانات تفریحی بود.
وی تاکید کرد: سینمای ملی آینه تمام نمای جامعه است و مسئولین با ایجاد امنیت فرهنگی و حمایت از فیلمسازان می توانند روند فیلمسازی را در جهت منتقدین واقعی هدایت کنند. یک فیلمساز نباید دغدغه ذهنی داشته باشد و این امنیت فرهنگی است که منجر به آن می شود.
کامران قدکچیان کارگردان سینما که به تازگی فیلم "دختر شاه پریون" به کارگردانی او اکران شده گفت: ما در سینما همیشه دچار آب و هوای متنوع می شویم. وقتی رییس صدا و سیما می گوید؛ برنامه های طنز و فکاهی را زیاد کنید، یعنی جامعه از یک سری شرایط رنج می برد و قرار است رسانه ها آن را نرم کنند.
وی تاکید کرد: رسانه ها در این زمان باید سرگرمی و تفریح افراد را بالا ببرند تا مردم از مشکلات و دغدغه های اقتصادی و سیاسی خود دور شوند. در این شرایط سینما قطعا باید یک قدم فراتر بردارد تا بتواند مخاطب را جذب کند.
قدکچیان با اشاره به اینکه مردم برای سینما رفتن باید هزینه کنند و کار طنز در سینما سخت تر از تلویزیون است اضافه کرد: پس فیلمسازان طنز، مبتذل تر از تلویزیون فیلم می سازند تا فیلمشان به فروش برسد.
وی تصریح کرد: اینجا ایران است و سینمای ما هم شکل خومان است.ما عادت کردیم که به آدم های ضعیف تر خرده بگیریم و شهامت ارزیابی صادقانه را نداریم. اگر قرار است فرهنگسازی شود باید شهامت انتقاد از همه فیلم ها را داشته باشیم.
قدکچیان اتفاق سینمای ایران را یک اتفاق متاثر از اقتصاد دانست و تاکید کرد: افراد برای سینما رفتن مجبورند دست به انتخاب بزنند و یک فیلم را ببینند و این تنها دلیلش مشکلات اقتصادی مردم است.
نیوشا ضیغمی بازیگر در این نشست از انتقادهای مخرب مطبوعات اظهار ناراحتی کرد و افزود: مدتی است که هر اتفاقی در سینما می‌افتد اولین نکته را به بازیگران نسبت می‌دهند اما اتفاقی که در سینمای ایران رخ می‌دهد فراتر از این حرف هاست. دغدغه ما ژانر کمدی است که بسیار ارزشمند است و به غلط تعبیر شده که فیلم‌های کمدی بی‌ارزش است. در صورتی که نحوه ساخت فیلم مهم است.
ضیغمی اشاره کرد: بازیگران نمی‌توانند مسیر کاری را انتخاب کنند. چون اصلا قاعده‌ای در سینما وجود ندارد. فیلم هایی که من بازی کرده بودم تا هفت سال مداوم توقیف می‌شد و من بعد از یک سال و نیم کار نکردن در فیلم "دختر شاه پریون" بازی کردم.
وی با بیان اینکه به کمک همسرش به سمت فیلمسازی و سرمایه گزاری در عرصه سینما رفته است اضافه کرد: من برای سینما احترام قائلم و برای آن سرمایه گزاری کردم. چون عاشق سینما هستم و رسالت فرهنگی را می‌فهمم. ما باید فیلم موثر بسازیم برای جوانانی که بی‌انگیزه هستند. فیلم "دختر شاه پریون" در شرایطی که مشکلات جامعه را می بینیم، یک فیلم سرگرم کننده و مفرح است.
وی تاکید کرد: من می توانستم بازیگر بهتری باشم اما مسیر حرفه‌ای سینمای ایران طور دیگری است و برای من که دو بار کاندید شدم هیچ اتفاقی نیفتاد.
خسرو نقیبی منتقد میهمان این برنامه گفت: ما تا سال 86 یک اشتباه استراتژیک کردیم و به عنوان اصحاب رسانه به علت ایده آل گرا بودن این بلا را برسر سینما آوردیم. با همه به یک شکل برخورد کردیم و فرق خوب و بد را تشخیص ندادیم.
وی افزود: سینمای ایران در دهه 60 مسیری را طی کرد که شبیه یک گلخانه بزرگ بود و سینمای کمدی که الان در آخر دهه 80 به آن رسیدیم، سینمای بیماری است. چون هیچ ارتباطی با اجتماعش ندارد.
نظر شما