حضرت عباس(ع)؛ الگوی بی‌همتای رشادت و جوانمردی

نخستین فرزند ام البنین، حضرت عباس(ع) چهارم شعبان سال 26 هجری قمری چشم به جهان گشود و پا به عرصه گیتی نهاد.

حضرت عباس در خانه امیرالمؤمنین و در دامان مادر با ایمان و وفادار خود و در کنار حسن و حسین (علیهماالسلام) رشد کرد و از این دودمان پاک و عترت رسول، درسهای بزرگ انسانیت، صداقت و اخلاق را فرا گرفت.

استعداد ذاتی و تربیت خانوادگی او سبب شد در کمالات اخلاقی و معنوی و رشد جسمی بخوبی پیش رفته و جوانی کامل، ممتاز و شایسته شود.

عباس از نجابت و شرافت خانوادگی ویژه ای برخوردار بود و از نفسهای پاک و عنایتهای ویژه علی(ع) و مادرش ام البنین بهره جسته بود. 

از روزی که عباس، چشم به جهان گشود امیرالمؤمنین (ع)، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) را در کنار خود دیده بود و از سایه مهر و عطوفت آنان و از چشمه دانش و فضیلتشان برخوردار و سیراب شده بود.

چهارده سال از عمر عباس در کنار علی(ع) گذشت، دورانی که علی با دشمنان درگیر بود، گفته‏ اند عباس در برخی از آن جنگها شرکت داشت در حالیکه نوجوانی تقریبا دوازده ساله بود، رشید و پرشور و قهرمان که در همان سن و سال حریف قهرمانان و جنگاوران بود.

ایمان، بصیرت و وفای عباس، آنچنان مشهور و زبانزد بود که امامان شیعه پیوسته از آن یاد و او را به عنوان یک انسان والا و الگو می ‏ستودند.

افتخار بزرگ عباس بن علی این بود که در همه عمر، در خدمت امامت، ولایت و اهل ‏بیت عصمت بود، بخصوص نسبت به اباعبدالله الحسین(ع) نقش حمایتی ویژه ای داشت و بازو و پشتوانه و تکیه گاه برادرش سیدالشهدا بود و با رشادت و شجاعت بی نظیر در کنار برادر ماند و به شهادت رسید.

در صحنه عاشورا، حضرت عباس چهره ای بی نظیر از شجاعت و بصیرت از خود نشان داد و به یادگار گذاشت .

القاب

قمر بنى‏هاشم: بهره‏ مندى بسیار عباس از جمال و جلال و سیماى سپید و زیبا و سیرت سبز و نورانى، زمینه ‏ساز این لقب است.

باب الحوائج: کریمى از دودمان کریمان که چون حاجتمندى سوى او روى کند، خواسته‏ هایش را برآورده مى‏سازد.

طیار: بیانگر مقام و عظمت‏ حضرت عباس(ع) در فضاى عالم قدس و بهشت جاودان است.

الشهید: شهادت، که نشان نمایان ابوالفضل(ع) است و در چهره حیات او درخشندگى بسیار دارد، زمینه ‏ساز این لقب است.

سقا: دلاورى عباس در صحنه هاى حیرت‏ آور آبرسانى به تشنگان، سبب این لقب شد.

عبد صالح: لقبى که حضرت صادق(ع) در زیارت عموى گرانقدرش بدان اشاره دارد: السلام علیک ایها العبد الصالح.؛ سلام بر تو، اى بنده صالح خدا.

سپهسالار: صاحب لواء یا سپهسالار لقب بزرگترین شخصیت نظامى است و عباس در روز عاشورا این لقب را از آن خود ساخت.

پرچمدار و علمدار: یادآور دلاورى و حفظ لشکر در برابر دشمن است. علمدارى عباس(ع) این لقب را برایش به ارمغان آورد.

ابوقربه (صاحب مشک)، عمید ( یاور دین خدا)، سفیر( نماینده حجت ‏خدا)، صابر( شکیبا)، محتسب ( به حساب خدا گذارنده تلاشها)، مستعجل ( تلاشگرى مهربان در برآوردن حاجات دیگران) از دیگر لقبهاى ابوالفضل است.