دکتر حسین شیخ رضایی در مورد اینکه چرا در حوزه اندیشه آثار تألیفى کمى داریم به خبرنگار مهر گفت: در این حوزه، متفکر صاحب تفکر مستقل کم داریم. میزان تولیدات تألیفى ما در مقایسه با داشتههاى ما اضافی نیز هست و بنابر این کمبود تألیف جاى تعجب ندارد، که ای بسا زیادى آن مایه حیرت است.
وی افزود: اگر بنا را بر آن بگذاریم که کتب تألیفى باید بیانگر محصولات و نتایج پژوهشها و تأملات و تدریسهاى استادان و اهالی دانشگاه باشد و نه تنها وسیله و مستمسکى ادارى براى ارتقاى آنان در نظام آموزش عالى، همین مقدار تألیف نیز افزونتر از داشتههاى جامعه علمى ما است.
عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران ادامه داد: پس لاجرم سؤال آن خواهد بود که که چرا داشتههاى ما در حوزه اندیشه محدود و کم رمق است. این مثنوى خود هفتاد من کاغذ مىطلبد. همین بس که در شرایطى روشن نگاه داشتن چراغى ولو با فروغ اندک، مهمتر است تا پر فروغ کردن آن. ظاهراً وضعیت ما به گونهاى است که در شرایط فعلى همین که برخى رشتهها اصولاً وجود دارند و نیمه رونقى دارند جاى شکر دارد.
این محقق و پژوهشگر فلسفه در مورد ترجیح ترجمه به تألیف ازسوی محققان و اندیشمندان کشور نیز گفت: حکم کلى نمىتوانم صادر کنم. اما به تجربه شخصى مىدانم که ترجمه خوب و دقیق که از قضا در بسیارى موارد از تألیفى کممایه و سست، دشوارتر است، از مصالح اصلى نظام دانشگاهى است و در بسیارى از حوزهها که ما در آنها هنوز فاصله زیادى تا حدود و استانداردهاى بینالمللى داریم، از تألیف مهمتر نیز هست.
نظر شما