به گزترش خبرگزاری مهر، هر دو ردیاب اطلس و CMS در حال رصد رویدادهای متعددی در طیف جرم سخت 130 تا 150 گیگا الکترون ولت هستند. اطلاعات به دست آمده فاصله زیادی از قطعیت در نتیجه آزمایشها دارند اما فیزیکدانان بر این باورند این نشانه ها می توانند اولین نشانه ها از وجود بوزون هیگز باشند، ذراتی که گفته می شود عامل ایجاد جرم در ذرات هستند.
نتایج این آزمایشها روز 22 جولای 2011 در کنفرانس فیزیک پرانرژی اروپا در گرونوبل فرانسه ارائه شدند. فیزیکدانانی که با این آزمایش آشنایی داشتند، هشدار دادند که این اطلاعات جدید تا کشف یک پدیده جدید فاصله زیادی دارند و می توان آنها را بیم و امیدی در علم فیزیک توصیف کرد.
در تعقیب بوزون هیگز
از زمانی که وجود این ذرات در سال 1964 پیش بینی شد، بوزون هیگز یکی از تحت تعقیب ترین ذرات در جهان فیزیک بوده است. این ذره بخشی از مکانیزیمی است که در تمامی ذرات جرم ایجاد کرده است. مدل استاندارد فیزیک ذره ای که با دقتی بالا مورد بررسی قرار گرفته نیز برای یکپارچه کردن نیروهای اتمی و نیروهای الکترومغناطیسی که فروپاشی اتمی را متعادل ساخته و نور، مغناطیس و الکتریسیته را کنترل می کنند، به پدیده ای مانند هیگز نیاز دارد.
فیزیکدانان برای تعقیب هیگز، آزمایشگاه عظیم هادرون را ساختند، حلقه ای 27 کیلومتری در لابراتوار فیزیک هسته ای اروپا، سرن، در نزدیکی ژنو که می تواند پروتونها را با سرعتی برابر سرعت نور حرکت داده و آنها را با یکدیگر برخورد دهد. چنین برخوردی می تواند ذرات سنگین تری را به وجود آورد که این ذرات سنگین پس از فروپاشی به جریانی از ذرات سبک تر تبدیل شده و توسط ردیابهای عظیمی ردیابی می شوند.
بر اساس گزارش نیچر، این دو ردیاب بزرگ، اطلس و CMS اکنون در حال گزارش کردن تعداد زیادی از این ذرات سبکتر در محدوده 130 تا 150 گیگا الکترون ولت هستند که در برابر محدوده ای که دانشمندان انتظار یافتن ذرات هیگز را در آن دارند، بسیار ناچیز به شمار می رود.
آمارها بسیار دورتر از نتایج قطعی هستند و احتمال ناپدید شدن این نشانه ها همچنان وجود دارد. به گفته "گوئیدو تونللی" سخنگوی ردیاب CMS باید بسیار محتاطانه و حساب شده عمل کرد. به گفته وی طی ماه های آینده این ردیابی بر روی نوسانات و نشانه های کشف شده تمرکز ویژه ای خواهد داشت.
همچنین "فابیولا جیانتونی" سخنگوی ردیاب اطلس نیز با بیان اینکه باید احتیاط زیادی را در پیش گرفت با سخنان تونللی موافقت کرد و گفت این ذرات سبک و کم انرژی بسیار فراوانند و تعداد محدودی از نمونه های پر انرژی آنها دیده شده است که هر لحظه نیز احتمال ناپدید شدن آنها وجود دارد.
ارتباط هیگز و W
بیشترین میزان افزایش این ذرات سبک در فروپاشی ذراتی به نام بوزون W دیده شده اند، بوزونی که به متعادل سازی نیروهای ضعیف اتمی کمک می کند و بر اساس نظریه ها، فروپاشی بوزون هیگز می تواند گاه در غالب یک جفت از بوزون W باشد. در هر دو این ردیابها مقادیر زیادی از جفتهای بوزن W دیده شده است اما کنش آنها به اندازه ای نبوده که بتوان آنها را به عنوان نشانه ای از وجود بوزون هیگز پنداشت. به علاوه فروپاشی بوزونهای W خود به این معنی است که این ذرات نمی توانند حاوی مقادیر کافی از جرم هیگز باشند.
بر اساس گزارش بی بی سی، تعدادی از فیزیکدانان نیز معتقدند حتی در صورتی که فراوانی این ذرات یک نشانه واقعی برشمرده شود، می توان آن را به خطاهای محاسباتی نظری نسبت داد. چهره این مطالعات طی ماه های آینده به سرعت تغییر پیدا خواهد کرد.
LHC در حال حاضر بسیار موفق عمل کرده است. دو ردیاب اطلس و CMS ترکیبی از نتایج مطالعات خود را در نشست ماه آینده "لپتون فوتون" ارائه خواهند کرد و تایید یا رد حضور بوزون هیگز بر اساس اطلاعات جدیدی که به دست آمده اند در پائیز و زمستان سال جاری انجام خواهد گرفت.
نظر شما