به گزارش گروه دفاع مقدس خبرگزاري مهر ، پيمان اديبي يكي از جانبازان شيميايي در نامه خود كه درپي انتشار اخبار مربوط به جانباز شهيد محمد رجبي ثاني براي ما ارسال كرده ، آورده است :
گلايه اي در قالب حرف دل جانبازان و آزادگان
جنگ تمام شد و روسياهي آن . . .
مگر نه اين است كه جانبازان و آزادگان در زمان انقلاب و بعد از آن (جنگ) از همه چيز خود گذشتند - زندگي ، مال ، تحصيل و .... و علاوه بر آن جان خود را نيز پيشكش نمودند تا دين ، عترت ، اصالت ايراني و مردانگي مردان ايران به زير سوال نرود؟! زماني كه چنين افكاري در بين جوانان موج مي زد ، برخي از اين مسئولين فعلي كجا بودند كه فداكاري ها و ايثارگري هاي آنزمان را ببينند ؟
چرا دولت و مجلس بدون مطالعه قوانيني را به تصويب مي رسانند كه قابليت اجرايي ندارد و جانبازان و آزادگان مي بايست فقط چوب اين قوانين را بخورند و نه امتياز مكتسبه آنرا ؟ هدف از تصويب قوانين چيست؟
زمانه طوري شده كه جانباز بايد در صورت بروز و شدت بيماري ناشي از جنگ زير سوال برود ! (كسي نگفت به شما برويد. خودتان با پاي خودتان رفتيد ! براي دولت جنگيديد و دولت هم بايد پاسخگوي شما باشد .اگر براي دولت جنگيديد حقتان را بايد از دولت بگيريد) ! چطور؟ جانباز و آزاده اين مرز و بوم اصلا جرات اين را ندارد كه بگويد جانباز يا آزاده هست !
وا اسفا
من ( جانباز ، ايثارگر ، آزاده) بر اساس وظيفه شرعي كه بر گردنم بود رفتم . بي هيچ چشم داشت ، منت و توقعي (اصلا در آن زمان قوانين اينچنيني وجود نداشت ) ولي الآن گاهي واقعا دلم مي گيرد و از زنده بودنم پشيمان مي شوم . مني كه بخاطر دين و ملتم در برابر متجاوز ايستادم تا باقي ملت در آرامش زندگي كنند ، الآن مي بايست بر روي ويلچر يا با عصاي سپيد ، با ماسك اكسيژن با اعصاب در هم و خراب كه موجب صلب آسايش سر و همسر مي شود، و و و ... زندگي كنم و هيچ حقي براي خود قائل نشوم ! و مسئولين نظام نيز همچنين !
خوش به حال آنهايي كه رفتند و اين همه ظلمي كه در حق جانبازان و آزادگان ، ناروا روا مي شود را نمي بينند . آيا كسي در آن زمان باور مي كرد به محض تمام شدن جنگ ، تمامي شور و حرارت و مسايل پيرامون آن به اين سرعت به حالت جمود برسد؟ آيا حال كه جنگ تمام شد ديگر احتياجي به جانفشاني و از جان گذشتن نمي باشد؟ آيا طبقه متوسط و زير متوسط جامعه كه عمدتا در انقلاب و جنگ مشاركت داشتند محكوم به فراموشي هستند؟ كشور به چه سمت و سويي مي رود؟ آيا مسئولين به اين امر با تدبر و تفكر مي نگرند؟ يكي از مسئولين مربوطه اعلام مي كند جانبازان و آزادگان ما در اكثر ادارات دولتي و غير دولتي مشغول به كارند! كو آمار؟ كجاست ادله موضوع ؟ چند نفر بعد از جانبازي جذب ادارات شدند و به چه طريقي؟ لطفا راهنمايي بفرمائيد براي باقي جانبازان و آزادگان. رهنمود لطفاً.
گيريم سخنان اين مسئول محترم صحيح . چه برخوردي با ايشان (جانبازان و آزادگان) مي شود؟ آيا در حد يك ناجي و قهرمان ملي است؟ نه اصلا آيا در حد يك فرد عادي است يا يك فرد اضافه يا كسي كه حق ديگران را مي خورد و يا . . . ؟ چه كس و چه ارگاني مسئول اين موضوع است؟
باري جانبازان و آزادگان ناگفته هاي بسياري دارند كه در اين مقال نمي گنجد . اين قشر بعد از جنگ جور و جفاهاي بسياري كشيده اند . الحق كه درست مي گويند اين جانبازان و آزادگان و شهدا بودند كه پله ترقي خيلي ها شدند .
چرا كساني كه از جان خود مايه گذاشتند براي حفظ دين ، نظام و مرز و بوم ايران اسلامي ، بايد قريب به اتفاق فاقد مسكن و كار مناسب باشند ، كو آن حمايتهاي كتابي ؟ مگر نه اينست كه قانون تسهيلات استخدامي جانبازان ، استخدام جانبازان و آزادگان و همسرانشان را در اولويت قرار داده ؟
چرا اكثر مسئوليت ها مي بايست به افرادي كه بعضا حتي ذره اي در حفظ نظام مشاركت ننموده اند اعطا گردد(البته در سطح خرد نه كلان) ؟ آيا اين درست است كه يادگاران اين نظام و انقلاب بعنوان يك وسيله يكبار مصرف و يا برحسب نياز مورد استفاده يا بنحوي سوء استفاده قرار گيرند.
عاجزانه از مسئولين نظام خواستاريم كمي بيشتر به زندگي جانبازان و آزادگان رسيدگي نمايند. معطوف به هفته دفاع مقدس و روز جهاني مبارزه با سلاح شيميايي و . . . نباشد. اينطور نباشد كه فقط بعد از عروج يك جانباز مراسم تقدير از جسم فاني وي بعمل آيد. در زمان حيات نيز به فكر جانبازان باشيد. چه بودجه هايي كه در كشور به هدر نمي رود ( تزئين دفتر فلان وزير ، افتتاحيه فرودگاه امام (ره) و . . . ) . آيا تامين بودجه ، يكبار براي هميشه ، دولت را با مشكل مواجه مي نمايد؟
به نظر شما مسئول محترم كه اين نامه و گلايه را مطالعه مي نماييد جانباز ، آزاده و ايثارگر اين مرز و بوم چه داستاني براي فرزندش از دوران جنگ و بعد از آن تعريف كند ؟ از قدر داني ها و احترام ها و ارزش گذاري هاي آن زمان يا بي مهري ها و جور و جفا هاي اين دوره ؟
پيمان اديبي
جانباز شيميايي
نظر شما