آغاز بارش رحمت الهی در تابستانی داغ

به گزارش خبرنگار مهر، پرنده نور بر شانه‌های زمان نشست و فرشتگان با دستمال ابر، صورت آسمان را شستند و باران، دامن آبی خود را گسترد و گویی قاصدکی خبر آورده، ماهی آمده که سرور ماه‌های دیگر است، رمضان موسم شکفتن دل‌ها و جای و مجال نیلوفرانه سبز دعا بر شاخه سار دستان نیازمند ماست.

خدا موجی از محبت خود را به دریای دل ما آورد و بادبان کشتی خود را به دست این ماه مهربان سپرد تا از اقیانوس آرام مناجات او به ساحل امن سحرگاهی برسیم.

آسمانی‌ترین عصاره بهشت و ماه محبوب خدا، با آسمان نزول قرآن و امان نامه بخشش از سوی خدای رحمان دوباره از راه رسید ونغمه الهی العفو، از کوچه سار شب، سجاده‌ای به وسعت زمین گستراند.

ای ماه مغفرت، ‌ای شهر توبه، رمضان المبارک! در دست روزه داری تو کدام اکسیر محبت و آمرزش است که اعمال حقیر و خاکی ما را به زر ناب و ثواب تبدیل می‌کند و گلستان غفران و بخشش را به ما ارزانی می‌دهد.

دوباره ماه خدا از راه رسید و با آمدنش، انگار آسمان نزدیک‌تر شده است و من باز چهره‌ام را می‌پوشانم از خجالت! عطر دل انگیز رمضان، شهر را در آغوش گرفته است و باز باید اعتراف کرد به اینکه بندگی نکرده‌ایم.

حالا باز، مهمان ماه همیشه بهار الهی هستیم، ماهی که در وصفش می‌گویند، وقتی می‌آید، شیطان به بند کشیده می‌شود و آسمان بهشت، آغوشش را به روی بندگان خدا می‌گشاید و دست‌های التماس از دعا، مستجاب می‌شوند.

ماهی که نفس‌هایمان به حرمتش، ذکر به حساب می‌رود و خوابمان عین عبادت می‌شود. ماهی که گنهکاران را وعده آمرزش داده‌اند.

و چه زیبا امام سجده و دعا، سید الساجدین (ع)، مناجات با تو را در این ماه عزیز یادمان داد که خدایا، اگر مرا از درگاهت برانی، به که پناه آرم و اگر تو مرا رد کنی، به که روی آورم!

آه از این شرمساری که خود، نصیب خویش کردم و از این رسوایی که بر اثر کردار زشت، دامنم را فراگرفت. از تو می‌خواهم، مرا در روز قیامت، از خنکای آمرزشت جدا نکنی و از بخشش و چشم پوشی زیبایت در آن روز، مرا محروم نسازی.

پروردگارا! سایه ابر رحمتت را بر سر گناهان من بینداز و باران لطف و محبتت را بر عیب‌های من بباران. مگر نه این است که بنده فراری، دوباره به سوی مولایش باز می‌گردد و این، مولاست که عبد خویش را پناه می‌دهد!

خدایا در این اولین روز ماه مغفرت، به ما بیاموز که فضیلت این ماه را بشناسیم و حرمتش را بزرگ بشماریم و از آنچه ما را منع فرموده‌ای خودداری کنیم، و یاری کن تا با نگه داشتن اعضا و جوارح خود از گناه و به کار گماشتن آن‌ها در آنچه سبب خشنودی توست، روزهای آن را روزه بداریم و گوشمان را ازبیهوده‌ها ناشنوا و چشممان را از بازیچه‌های دنیوی نا‌بینا کنیم و قدم در مسیر ناشایسته‌ها بر نداریم و شکم‌هایمان جز آنچه تو حلال کرده‌ای در خود جمع نکند، و زبانمان جز آنچه تو فرموده‌ای به سخن باز نشود.

خوش به حال آنهایی که رمضان را درک می‌کنند، خوش به حال آنهایی که با یک افطاری بساط آشتی پهن می‌کنند، خوش به حال آنهایی که به راز روزه داری می‌رسند که عبادات جز خدمت به خلق نیست.

خوش به حال آنهایی که به بالین مریضی می‌روند و حمد شفایی برای او می‌خوانند. خوش به حال آنهایی که به انتظار یک خانواده زندانی پایان می‌دهند و سفره افطاری خود را با مستمندی تقسیم می‌کنند، خوش به حال آنهایی که بدهکاری را می‌بخشند و خوش به حال آنهایی که با ماه رمضان ابدی می‌شوند.

.....................................

مهدی بخشی سورکی